XVIII-XX ғасырлардағы Қазақстан тарихы - алуан тағдырлы сипаттағы оқиғаларға толы. 1730-1770 жылдары қазақ билеушілерінің едәуір бөлігі Ресей империясының басшылық рөлін ресми түрде таныды. Бұл Қазақстанды өз тәуелсіздігінен, мемлекеттігінен айырылуына әкеп соқтырып, шын мәнінде отарға айналдырды. Ресей билігін мойындауға мәжбүр болған алғашқы күндерден бастап-ақ қазақ халқының бұрынғы тәуелсіздігін, мемлекеттігін қалпына келтіру жолындағы ұлт-азаттық соғыстар кезеңі басталды. Халық наразылығының тұтануына екінің бірінде ұлттық және әлеуметтік қысым жасау арандатып отырды. Қазақстанның отарлық кезеңінің тарихына, әсіресе оның түйінді мәселелеріне отандық тарих негізінен еліміз тәуелсіздік алғаннан соң, яғни 1991 жылдан кейін баса назар аудара бастады. Бұл түсінікті де, өйткені шет аймақ халыктарының сол кезде отар елдер халықтары аталатынындай, жабайылар тарихы мәселелері өткен кездерде империялық өктемдіктің және марксизмнің қасан қағидасы, тоталитаризм, жеке адамға табынушылық идеологиясының ықпалымен көрінеу бұрмалаушылыққа ұшыратылды. XVIII—XIX ғасырлардағы Қазақстан тарихы Еуразия даласының халықтарына дүниежүзілік тарих ұғымынан тыс қараған Ресей ділінің тұрғысынан пайымдалды. Осының бәрі бүгінгі таңда тарихи өткен кезеңге объективті түрде қаралуы, жаңа көзқарастарды тиянақтауды талап етеді. Ресей мемлекетінің кұрамындағы қазақ халқы тарихының (XVIII—XIX ғғ.) ең көкейтесті жақтарына зерттеушілердің назарын отандық тарихнаманың қол жеткен биігі деңгейінен аудару қажет.
Великий шелковый путь не только благоприятствовал установлению и развитию торговых отношений между народами, но и укреплению дипломатических отношений между странами Востока и Запада.
Благодаря этому пути произошло знакомство различных народов с новыми потребительскими товарами. От их распространения в большей степени выиграла Западная Европа. Шелковая ткань повышала личную гигиену европейцев, избавляя их от вшей. Пряности начали широко использоваться для изготовления лекарственных препаратов и для консервации продуктов длительного хранения. Бумага, изготовленная по рецептам Китая и Средней Азии, стала вытеснять пергамент и папирус, удешевив при этом тиражирование рукописных книг.о по Великому пути распространяли не только сами товары, но и информацию об их производстве и существовании. Вначале шелк производился только в Китае, однако уже в I–II веках н. э. шелководство проникло в Восточный Туркестан, в V веке – в Иран. В VI веке император Византии организовал шелководство в Греции, уговорив, как гласит легенда, монахов-путешественников тайно привезти ему в полом посохе яйца тутового шелкопряда. Покупая вначале бумагу у купцов с востока, европейцы с XIII века начали изготавливать ее сами.
Важная роль Великого пути в развитии географических знаний. Только после появления этой сквозной торговой трассы европейцы и китайцы впервые смогли узнать о существовании друг друга и получить хотя бы приблизительное представление обо всех цивилизациях Евразии. Относительно точные знания о размерах Евразии и об особенностях разных стран Востока Западная Европа получила только в конце XIII – начале XIV вв., после того как некоторые из европейских купцов и миссионеров (в том числе легендарный Марко Поло) смогли пройти Шелковый путь из конца в конец и написать об этом книги, которые имели в Европе огромную популярность.
Так, в результате функционирования Великого шелкового пути возникла тенденция к сближению культур в процессе интенсивных и постоянных мирохозяйственных связей. И в наше время историю Великого шелкового пути возможно рассматривать как актуальный опыт взаимовыгодной торговли и мирного культурного общения разных стран и народов.
Объяснение:
Развитие дипломатических отношений между востоком и западом, получение новых видов ресурсов в виде новых технологий по изготовлению определенных видов товаров. так же обмен культурных ценностей, плюс контроль за соблюдением безопасности каравана. Что опять же усиливало дипломатию между странами по которому проходил шелковый путь
Объяснение:
XVIII-XX ғасырлардағы Қазақстан тарихы - алуан тағдырлы сипаттағы оқиғаларға толы. 1730-1770 жылдары қазақ билеушілерінің едәуір бөлігі Ресей империясының басшылық рөлін ресми түрде таныды. Бұл Қазақстанды өз тәуелсіздігінен, мемлекеттігінен айырылуына әкеп соқтырып, шын мәнінде отарға айналдырды. Ресей билігін мойындауға мәжбүр болған алғашқы күндерден бастап-ақ қазақ халқының бұрынғы тәуелсіздігін, мемлекеттігін қалпына келтіру жолындағы ұлт-азаттық соғыстар кезеңі басталды. Халық наразылығының тұтануына екінің бірінде ұлттық және әлеуметтік қысым жасау арандатып отырды. Қазақстанның отарлық кезеңінің тарихына, әсіресе оның түйінді мәселелеріне отандық тарих негізінен еліміз тәуелсіздік алғаннан соң, яғни 1991 жылдан кейін баса назар аудара бастады. Бұл түсінікті де, өйткені шет аймақ халыктарының сол кезде отар елдер халықтары аталатынындай, жабайылар тарихы мәселелері өткен кездерде империялық өктемдіктің және марксизмнің қасан қағидасы, тоталитаризм, жеке адамға табынушылық идеологиясының ықпалымен көрінеу бұрмалаушылыққа ұшыратылды. XVIII—XIX ғасырлардағы Қазақстан тарихы Еуразия даласының халықтарына дүниежүзілік тарих ұғымынан тыс қараған Ресей ділінің тұрғысынан пайымдалды. Осының бәрі бүгінгі таңда тарихи өткен кезеңге объективті түрде қаралуы, жаңа көзқарастарды тиянақтауды талап етеді. Ресей мемлекетінің кұрамындағы қазақ халқы тарихының (XVIII—XIX ғғ.) ең көкейтесті жақтарына зерттеушілердің назарын отандық тарихнаманың қол жеткен биігі деңгейінен аудару қажет.
Великий шелковый путь не только благоприятствовал установлению и развитию торговых отношений между народами, но и укреплению дипломатических отношений между странами Востока и Запада.
Благодаря этому пути произошло знакомство различных народов с новыми потребительскими товарами. От их распространения в большей степени выиграла Западная Европа. Шелковая ткань повышала личную гигиену европейцев, избавляя их от вшей. Пряности начали широко использоваться для изготовления лекарственных препаратов и для консервации продуктов длительного хранения. Бумага, изготовленная по рецептам Китая и Средней Азии, стала вытеснять пергамент и папирус, удешевив при этом тиражирование рукописных книг.о по Великому пути распространяли не только сами товары, но и информацию об их производстве и существовании. Вначале шелк производился только в Китае, однако уже в I–II веках н. э. шелководство проникло в Восточный Туркестан, в V веке – в Иран. В VI веке император Византии организовал шелководство в Греции, уговорив, как гласит легенда, монахов-путешественников тайно привезти ему в полом посохе яйца тутового шелкопряда. Покупая вначале бумагу у купцов с востока, европейцы с XIII века начали изготавливать ее сами.
Важная роль Великого пути в развитии географических знаний. Только после появления этой сквозной торговой трассы европейцы и китайцы впервые смогли узнать о существовании друг друга и получить хотя бы приблизительное представление обо всех цивилизациях Евразии. Относительно точные знания о размерах Евразии и об особенностях разных стран Востока Западная Европа получила только в конце XIII – начале XIV вв., после того как некоторые из европейских купцов и миссионеров (в том числе легендарный Марко Поло) смогли пройти Шелковый путь из конца в конец и написать об этом книги, которые имели в Европе огромную популярность.
Так, в результате функционирования Великого шелкового пути возникла тенденция к сближению культур в процессе интенсивных и постоянных мирохозяйственных связей. И в наше время историю Великого шелкового пути возможно рассматривать как актуальный опыт взаимовыгодной торговли и мирного культурного общения разных стран и народов.
Объяснение:
Развитие дипломатических отношений между востоком и западом, получение новых видов ресурсов в виде новых технологий по изготовлению определенных видов товаров. так же обмен культурных ценностей, плюс контроль за соблюдением безопасности каравана. Что опять же усиливало дипломатию между странами по которому проходил шелковый путь