ответ:жазба деректемелер мен археологиялық материалдар нәтижесінде анықталған байырғы қоныс орындары, қала жұрттары. 6 – 9 ғасырларда Оңтүстік Қазақстан мен Оңтүстік-Батыс Жетісуда қала мәдениеті жақсы дамыды. Саяси жағынан бұл аймақтар түрік әулеттеріне бағынды және реті бойынша Батыс Түрік, Түргеш, Қарлұқ қағандықтарының құрамына енді. Бұл кезеңде көшіп жүретін жер аумағы шектеліп, көш жолдары қалыптасты, тұрақты қыстаулар мен жайлаулар орнығып, егіншілік пайда болды, отырықшы кедейлер тобы бөлініп, жекелеген рулық топтар отырықшылыққа көшті. Мемлекеттік төрешілдік аппарат құрылып, ортақ тіл мен жазу қалыптасты, сауда және дипломаттық байланыстар дамыды. Осындай жағдайда әкімшілік және қолөнер, сауда, мәдениет орталығы ретінде қалалар салына бастады. Оңтүстік Қазақстандағы ең ірі қала Исфиджаб саналады. Ол 629 ж. Сюань-Цзянның жылнамасында “Ақ өзендегі қала” атымен алғаш аталады. Кейін Махмұт Қашқари Сайрам – ақ қаланың аты (әл-Мединат әл-Байда), ол Исфиджаб деп, кейде Сайрам деп те аталғанын жазады. Сайрамнан Шашқа баратын жол бойында 8 – 10 ғасырларда Газгирд (Қазығұрт) болған. Исфиджабтың шығыс жағында Шарап, Будухкет, Тамтаж, Абараж, Жувикат қ-лары мен елді мекендері орналасқан. Шарапқа – Төрткөл Балықшы, Будухкетке Қазатлық қалаларының жұрты сай келеді. Тамтаж, Абараж – керуен сарайлары іспетті. Арыстың төменгі ағысында орталығы Отырар қ. болған Фараб (Отырар) өңірі жатты. Отырар аты (Отырарбенд) 8 – 9 ғ-лардағы жазба деректерде аталады. Оның Фараб, Тарбанд секілді атаулары да бар. Отырардан төменірек Сырдария бойындағы Шауғар өңірінде сол аттас орталығы болған. Шауғар қаласы(соғды тілінен аударғанда “Қара тау”) Түркістанның оңтүстік-шығысында 8 км жерде орналасқан Шойтөбе қаласының орнында болған.
Результативность – народы, населявшие Центральную Азию, в результате постоянных контактов между собой в течение веков выработали древнюю самобытную и родственную культуру, во многом сходный хозяйственный уклад.
Значимость – всему миру широко известны ценнейшие памятники материальной духовной культуры величественные архитектурные сооружения, скульптурные изображения, стенные росписи, уникальные рукописи, найденные учеными на территории Казахстана, Киргизстана, Узбекистана, Таджикистана и т.д.
Осталость в памяти – формирование кочевого хозяйства в условиях природной среды (кочевое животноводство);
- появление юрты, своеобразный тип переносного жилища, характерный для насельников Великой степи;
- изобретение стремени и седла;
- интенсивное развитие металлургии с древних времен (в Жезказгане, Саразме);
- одомашнивание некоторых животных (Северный и Центральный Казахстан - лошадь, Туркменистан – двугорбый верблюд бактриан);
- формирование сложной ирригационной системы;
- реализация монументальных зданий (городов, мавзолеев, курганов, кладбищ);
- высокий уровень ремесленного производства. Народы Центральной Азии отличаются высоким качеством войлок, обработки металлов (чугун, сталь, бронзовые изделия и оборудование), керамического производства, ткачества (ковроткачество), ювелирных изделий, вышивки, обработки дерева и кожи.
- селекция домашних животных (скакуны, тазы, тобеты кочевников).
Открытие -страны и народы Центральной Азии связаны географической и этнической близостью. Общими на протяжении веков были их исторические судьбы, культура и религия. На это сходство накладывает отпечаток то, что многие века они находились в состоянии интенсивного взаимодействия, жили рядом, у них была общая история, экономические, исторические и бытовые контакты. Мощным фактором является языковая близость. Наконец, схожесть национальных обычаев и традиций. При чрезвычайном их богатстве и разнообразии у народов Центральной Азии есть много сходных национальных традиций, в которых нашло отражение мировоззрение, концепция мира, присущая народам
вывод : центральная Азия – не только географическое и геополитическое, но и единое культурное пространство. Народы, проживающие в ней, объединяют общие духовные ценности, схожесть национальных традиций и обычаев, общее историческое древняя восточная культура.
ответ:жазба деректемелер мен археологиялық материалдар нәтижесінде анықталған байырғы қоныс орындары, қала жұрттары. 6 – 9 ғасырларда Оңтүстік Қазақстан мен Оңтүстік-Батыс Жетісуда қала мәдениеті жақсы дамыды. Саяси жағынан бұл аймақтар түрік әулеттеріне бағынды және реті бойынша Батыс Түрік, Түргеш, Қарлұқ қағандықтарының құрамына енді. Бұл кезеңде көшіп жүретін жер аумағы шектеліп, көш жолдары қалыптасты, тұрақты қыстаулар мен жайлаулар орнығып, егіншілік пайда болды, отырықшы кедейлер тобы бөлініп, жекелеген рулық топтар отырықшылыққа көшті. Мемлекеттік төрешілдік аппарат құрылып, ортақ тіл мен жазу қалыптасты, сауда және дипломаттық байланыстар дамыды. Осындай жағдайда әкімшілік және қолөнер, сауда, мәдениет орталығы ретінде қалалар салына бастады. Оңтүстік Қазақстандағы ең ірі қала Исфиджаб саналады. Ол 629 ж. Сюань-Цзянның жылнамасында “Ақ өзендегі қала” атымен алғаш аталады. Кейін Махмұт Қашқари Сайрам – ақ қаланың аты (әл-Мединат әл-Байда), ол Исфиджаб деп, кейде Сайрам деп те аталғанын жазады. Сайрамнан Шашқа баратын жол бойында 8 – 10 ғасырларда Газгирд (Қазығұрт) болған. Исфиджабтың шығыс жағында Шарап, Будухкет, Тамтаж, Абараж, Жувикат қ-лары мен елді мекендері орналасқан. Шарапқа – Төрткөл Балықшы, Будухкетке Қазатлық қалаларының жұрты сай келеді. Тамтаж, Абараж – керуен сарайлары іспетті. Арыстың төменгі ағысында орталығы Отырар қ. болған Фараб (Отырар) өңірі жатты. Отырар аты (Отырарбенд) 8 – 9 ғ-лардағы жазба деректерде аталады. Оның Фараб, Тарбанд секілді атаулары да бар. Отырардан төменірек Сырдария бойындағы Шауғар өңірінде сол аттас орталығы болған. Шауғар қаласы(соғды тілінен аударғанда “Қара тау”) Түркістанның оңтүстік-шығысында 8 км жерде орналасқан Шойтөбе қаласының орнында болған.
Объяснение:
Боладими
отметь лучшим
Результативность – народы, населявшие Центральную Азию, в результате постоянных контактов между собой в течение веков выработали древнюю самобытную и родственную культуру, во многом сходный хозяйственный уклад.
Значимость – всему миру широко известны ценнейшие памятники материальной духовной культуры величественные архитектурные сооружения, скульптурные изображения, стенные росписи, уникальные рукописи, найденные учеными на территории Казахстана, Киргизстана, Узбекистана, Таджикистана и т.д.
Осталость в памяти – формирование кочевого хозяйства в условиях природной среды (кочевое животноводство);
- появление юрты, своеобразный тип переносного жилища, характерный для насельников Великой степи;
- изобретение стремени и седла;
- интенсивное развитие металлургии с древних времен (в Жезказгане, Саразме);
- одомашнивание некоторых животных (Северный и Центральный Казахстан - лошадь, Туркменистан – двугорбый верблюд бактриан);
- формирование сложной ирригационной системы;
- реализация монументальных зданий (городов, мавзолеев, курганов, кладбищ);
- высокий уровень ремесленного производства. Народы Центральной Азии отличаются высоким качеством войлок, обработки металлов (чугун, сталь, бронзовые изделия и оборудование), керамического производства, ткачества (ковроткачество), ювелирных изделий, вышивки, обработки дерева и кожи.
- селекция домашних животных (скакуны, тазы, тобеты кочевников).
Открытие -страны и народы Центральной Азии связаны географической и этнической близостью. Общими на протяжении веков были их исторические судьбы, культура и религия. На это сходство накладывает отпечаток то, что многие века они находились в состоянии интенсивного взаимодействия, жили рядом, у них была общая история, экономические, исторические и бытовые контакты. Мощным фактором является языковая близость. Наконец, схожесть национальных обычаев и традиций. При чрезвычайном их богатстве и разнообразии у народов Центральной Азии есть много сходных национальных традиций, в которых нашло отражение мировоззрение, концепция мира, присущая народам
вывод : центральная Азия – не только географическое и геополитическое, но и единое культурное пространство. Народы, проживающие в ней, объединяют общие духовные ценности, схожесть национальных традиций и обычаев, общее историческое древняя восточная культура.