Астеносфера (көне грекше: asthees — осал және көне грекше: σφαῖρα — шар) — Жер шарының жоғары мантиясындағы қаттылық, беріктік және тұтқырлық қасиеттері төмен қабаты, литосфера төсеніші. Қатты заттан құралған астеносфераға кей жағдайда сұйықтық қасиеттер тән. Астеносфера аз ғана тектоникалық кернеулер әсерінен-ақ аққыштық қасиетке ие болады. Сөйтіп ол литосфера массасының гидростатикалық тепе-теңдік жағдайын сақтайды. Астеносфераның жоғарғы жапсары құрлықтарда орта есеппен 100 км тереңдікте, мұхит түбінде 50 км тереңдікте, ал төменгі шекарасы 250-350 км тереңдікте орналасқан. Астеносфера қабаты өзін көмкерген литосфера аумағындағы сан алуан эндогендік процестердің (тектоникалық қозғалыстар, магмалар әрекеті, метаморфтану т.б.) жүруіне әсерін тигізеді. Сондықтан Астеносфераның планетаның геологиялық даму тарихында алатын орны ерекше.[1]
В своей продолжительной войне с Фландрией Филипп старался играть на той внутренней борьбе, которая происходила во фландрских городах: там стремившаяся к власти цеховая верхушка объединилась с фландрским графом, между тем как стоявший у власти патрициат вступил в союз с французским королем. Наиболее драматическим моментом в войне Филиппа с Фландрией было восстание фландрских цехов, вспыхнувшее в таких промышленных городах, как Брюгге, Гент и Ипр, против французского владычества. В знаменитой «битве шпор» при Куртре цеховые ополчения фландрских городов нанесли жестокое поражение французским рыцарям. Вся Фландрия была очищена от французов. Но вскоре Филипп предпринял новый поход во Фландрию. В конце концов ему удалось в результате не столько военных действий, сколько ловких дипломатических маневров навязать фламандцам в 1305 г. тяжелый мир: под видом залога за свои военные издержки Филипп присоединил к Франции ряд фландрских городов.
Астеносфера (көне грекше: asthees — осал және көне грекше: σφαῖρα — шар) — Жер шарының жоғары мантиясындағы қаттылық, беріктік және тұтқырлық қасиеттері төмен қабаты, литосфера төсеніші. Қатты заттан құралған астеносфераға кей жағдайда сұйықтық қасиеттер тән. Астеносфера аз ғана тектоникалық кернеулер әсерінен-ақ аққыштық қасиетке ие болады. Сөйтіп ол литосфера массасының гидростатикалық тепе-теңдік жағдайын сақтайды. Астеносфераның жоғарғы жапсары құрлықтарда орта есеппен 100 км тереңдікте, мұхит түбінде 50 км тереңдікте, ал төменгі шекарасы 250-350 км тереңдікте орналасқан. Астеносфера қабаты өзін көмкерген литосфера аумағындағы сан алуан эндогендік процестердің (тектоникалық қозғалыстар, магмалар әрекеті, метаморфтану т.б.) жүруіне әсерін тигізеді. Сондықтан Астеносфераның планетаның геологиялық даму тарихында алатын орны ерекше.[1]