Ғылыми-техникалық революция (ҒТР) деп атаған құбылыс ғылымды қоғамдық өндірістің жетекші даму факторына айналдыру негізінде өндіргіштік күштердің түбегейлі, сапалы қайта құру болып табылады. Ол адамзат тарихында ғылым мен техника пайда болғаннан бері өндіргіш күштерді ұдайы жетілдіруге себепші болған ғылыми-техникалық революция дегеніміз- белгілі бір уақыт аралығында дамудың жаңа сатысына көтерілуге себепші болған сапалық өзгерістердің жедел қарқынмен жүруі. Дүниежүзі аймақтары мен елдердің ҒТР дамуы түрліше деңгейде өтуде. Жоғары дамыған елдерде XX ғасырдың 80-90 жылдардан бастап ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заман тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технологиялар мен қызмет түрлеріне деген сұранысын қамтамасыз етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заманғы тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технология мен қызмет түрлеріне деген сұраныс қамтамасы етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің адамның өмір сүру ортасы мен денсаулығына тигізетін кері әсерінің орнын толтыру немесе жою болып табылады. Адам өмірін қорғауға бағытталған бұл шаралар өте мол қаржыны қажет өте мол қаржыны қажет еткендіктен, таралу ауқымы бірнеше елдің аумағынан аспай отыр.
В 1359 году па московском престоле оказался Дмитрий Иванович (1359—1389), 9-летний внук Ивана Калиты. Этим воспользовался суздальско-нижегородский князь. Он отправился в Орду и получил ярлык на великое княжение владимирское. Но московские бояре, опираясь на поддержку митрополита Алексея, добились в 1362 году в Орде ярлыка для Дмитрия, не по годам развитого и смышлёного мальчика.
Нижегородский князь не сразу смирился с потерей владимирского престола. Но, почувствовав силу московского князя, он в 1366 году отдал ему в жёны свою дочь и отказался от притязаний на великое княжение.
Основным противником Москвы в борьбе за великое княжение стал тверской князь Михаил Александрович. Он заключил союз с литовским великим князем Ольгердом, заинтересованным в присоединении к Литве Смоленска, Можайска и других русских городов. Ольгерд трижды осуществлял походы на Московское княжество, но взять Москву так и не смог. К этому времени город был обнесён каменным кремлём с башнями — первой каменной крепостью в Северо-Восточной Руси. Третий поход на Москву закончился поражением литовских войск на подступах к Москве.
Однако Михаилу удалось с богатых даров склонить на свою сторону Орду. В 1371 году он получил ярлык на владимирское великое княжение. Но жители Владимира, привыкшие к власти московских князей, не пустили тверского князя в город. Не подчинился ханской воле и Дмитрий Иванович. Он заявил, что на великое княжение никого не пустит. Хан был вынужден оставить ярлык у Дмитрия.
После этих событий Дмитрий собрал войска всех русских княжеств и осадил Тверь. Михаил вынужден был признать своё поражение и объявил себя «молодшим братом» Дмитрия. В московско-тверском договоре владимирский престол был признан наследственным владением московских князей. Оба князя договорились в случае войны с Ордой действовать вместе.
Всё это свидетельствовало о том, что судьбы владимирского престола решались уже не в Орде, а на Руси. Кроме того, в 1374 году Дмитрий отказался выплачивать Орде дань.
Ғылыми-техникалық революция (ҒТР) деп атаған құбылыс ғылымды қоғамдық өндірістің жетекші даму факторына айналдыру негізінде өндіргіштік күштердің түбегейлі, сапалы қайта құру болып табылады. Ол адамзат тарихында ғылым мен техника пайда болғаннан бері өндіргіш күштерді ұдайы жетілдіруге себепші болған ғылыми-техникалық революция дегеніміз- белгілі бір уақыт аралығында дамудың жаңа сатысына көтерілуге себепші болған сапалық өзгерістердің жедел қарқынмен жүруі. Дүниежүзі аймақтары мен елдердің ҒТР дамуы түрліше деңгейде өтуде. Жоғары дамыған елдерде XX ғасырдың 80-90 жылдардан бастап ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заман тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технологиялар мен қызмет түрлеріне деген сұранысын қамтамасыз етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заманғы тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технология мен қызмет түрлеріне деген сұраныс қамтамасы етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің адамның өмір сүру ортасы мен денсаулығына тигізетін кері әсерінің орнын толтыру немесе жою болып табылады. Адам өмірін қорғауға бағытталған бұл шаралар өте мол қаржыны қажет өте мол қаржыны қажет еткендіктен, таралу ауқымы бірнеше елдің аумағынан аспай отыр.
В 1359 году па московском престоле оказался Дмитрий Иванович (1359—1389), 9-летний внук Ивана Калиты. Этим воспользовался суздальско-нижегородский князь. Он отправился в Орду и получил ярлык на великое княжение владимирское. Но московские бояре, опираясь на поддержку митрополита Алексея, добились в 1362 году в Орде ярлыка для Дмитрия, не по годам развитого и смышлёного мальчика.
Нижегородский князь не сразу смирился с потерей владимирского престола. Но, почувствовав силу московского князя, он в 1366 году отдал ему в жёны свою дочь и отказался от притязаний на великое княжение.
Основным противником Москвы в борьбе за великое княжение стал тверской князь Михаил Александрович. Он заключил союз с литовским великим князем Ольгердом, заинтересованным в присоединении к Литве Смоленска, Можайска и других русских городов. Ольгерд трижды осуществлял походы на Московское княжество, но взять Москву так и не смог. К этому времени город был обнесён каменным кремлём с башнями — первой каменной крепостью в Северо-Восточной Руси. Третий поход на Москву закончился поражением литовских войск на подступах к Москве.
Однако Михаилу удалось с богатых даров склонить на свою сторону Орду. В 1371 году он получил ярлык на владимирское великое княжение. Но жители Владимира, привыкшие к власти московских князей, не пустили тверского князя в город. Не подчинился ханской воле и Дмитрий Иванович. Он заявил, что на великое княжение никого не пустит. Хан был вынужден оставить ярлык у Дмитрия.
После этих событий Дмитрий собрал войска всех русских княжеств и осадил Тверь. Михаил вынужден был признать своё поражение и объявил себя «молодшим братом» Дмитрия. В московско-тверском договоре владимирский престол был признан наследственным владением московских князей. Оба князя договорились в случае войны с Ордой действовать вместе.
Всё это свидетельствовало о том, что судьбы владимирского престола решались уже не в Орде, а на Руси. Кроме того, в 1374 году Дмитрий отказался выплачивать Орде дань.