В 597 году сорок миссионеров прибыли в Кент и получили разрешение от Этельберта I свободно проповедовать христианство в его столице Кентербери. Вскоре миссионеры написали Григорию I, оповестив его о своих успехах и о том, что обращение монарха в христианскую веру состоялось. Точная дата крещения Этельберта неизвестна, но это произошло ранее 601 года. Вторая группа монахов и духовенства была отправлена в 601 году вместе с книгами и другими предметами для новых миссий. Григорий I назначали Августина архиепископом митрополии южной части Британских островов и дал ему власть над духовенством из коренных британцев, но после нескольких встреч с Августином «старые» кельтские епископы отказались признать его власть.
Перед смертью Этельберта I в 616 году был создан ряд других епархий, но после этой даты язычество снова усилило свои позиции, и епископство Лондона было заброшено. Дочь Этельберта, Этельбурга, вышла замуж за короля Нортумбрии Эдвина, и в 627 году Паулин Йоркский, епископ, который сопровождал её на север, обратил в христианство Эдвина и ряд других нортумбрийцев. Когда Эдвин умер, приблизительно в 633 году, его вдова и Паулин были вынуждены бежать в Кент. Хотя миссионеры не могли оставаться во всех областях, которые они христианизировали, к тому времени, как последний из них умер, — около 653 года, — они укрепили позиции христианства в Кенте и окружающей местности и римской традиции в практике христианства в Британии.
Күлтегін, Білге қаған және Тоныкөк ескерткіштері (Орхон-Енисей) — мазмұны мен түрі жағынан да, тілі мен көркемдегіш құралдары жағынан да, өлең құрылысы, композициясы жағынан да ежелгі түркі халықтарына ортақ көркем туындылардың үлгісі болумен бірге, ол қазақ әдебиетінің де асыл қазынасына енетін әдеби мұра.
Қазіргі Орта Азия, Қазақстан, Сібір жерлерін аралаған жиһангер өткен ғасырда өзгерген өңірдің салтанатты, әсем қалаларын, зәулім зауыттарын, алып фабрикаларын қызықтап-тамашалары сөзсіз. Сонымен бірге бұл өлкелерден қол қусырып мүлгіген жансыз, меңіреу балбал тастарға да, опат соғыстардан қирап жер астына түскен ескі қалалардың жал-жал көмескі қорғандарына да, сол бір жойқын бүліншіліктерге төтеп берген сәулет өнерінің не бір ғажап ескерткіштеріне де көз тоқтатып, тарих түбіне ой жіберіп өтері де ақиқат.
Ғылымының табыстары нәтижесінде сол көне ескерткіштерге, шексіз сахарада мүлгіп қалған меңіреу тастарға бүгінде тіл бітіп, іргелі ел болып қанат жайған түркі халықтарының бақытты ұрпағына тарих шежіресін баян етуде. Бір кездерде сақтар жайлаған, гундер шарлаған кең атырапты заманымыздың VI-VIII ғасырлары арасында үш жүз жыл бойы ұзын найзалы, жарау атты түріктер еркін билеген. Бертінде Дешті Қыпшақ аталған, моңғолдар ат тұяғына таптатқан бұл өлкені ежелден-ақ қазіргі түркі тілдес халықтардың түпкі төркіні болып табылатын көк түріктер мекен етуші еді.
В 597 году сорок миссионеров прибыли в Кент и получили разрешение от Этельберта I свободно проповедовать христианство в его столице Кентербери. Вскоре миссионеры написали Григорию I, оповестив его о своих успехах и о том, что обращение монарха в христианскую веру состоялось. Точная дата крещения Этельберта неизвестна, но это произошло ранее 601 года. Вторая группа монахов и духовенства была отправлена в 601 году вместе с книгами и другими предметами для новых миссий. Григорий I назначали Августина архиепископом митрополии южной части Британских островов и дал ему власть над духовенством из коренных британцев, но после нескольких встреч с Августином «старые» кельтские епископы отказались признать его власть.
Перед смертью Этельберта I в 616 году был создан ряд других епархий, но после этой даты язычество снова усилило свои позиции, и епископство Лондона было заброшено. Дочь Этельберта, Этельбурга, вышла замуж за короля Нортумбрии Эдвина, и в 627 году Паулин Йоркский, епископ, который сопровождал её на север, обратил в христианство Эдвина и ряд других нортумбрийцев. Когда Эдвин умер, приблизительно в 633 году, его вдова и Паулин были вынуждены бежать в Кент. Хотя миссионеры не могли оставаться во всех областях, которые они христианизировали, к тому времени, как последний из них умер, — около 653 года, — они укрепили позиции христианства в Кенте и окружающей местности и римской традиции в практике христианства в Британии.
Күлтегін, Білге қаған және Тоныкөк ескерткіштері (Орхон-Енисей) — мазмұны мен түрі жағынан да, тілі мен көркемдегіш құралдары жағынан да, өлең құрылысы, композициясы жағынан да ежелгі түркі халықтарына ортақ көркем туындылардың үлгісі болумен бірге, ол қазақ әдебиетінің де асыл қазынасына енетін әдеби мұра.
Қазіргі Орта Азия, Қазақстан, Сібір жерлерін аралаған жиһангер өткен ғасырда өзгерген өңірдің салтанатты, әсем қалаларын, зәулім зауыттарын, алып фабрикаларын қызықтап-тамашалары сөзсіз. Сонымен бірге бұл өлкелерден қол қусырып мүлгіген жансыз, меңіреу балбал тастарға да, опат соғыстардан қирап жер астына түскен ескі қалалардың жал-жал көмескі қорғандарына да, сол бір жойқын бүліншіліктерге төтеп берген сәулет өнерінің не бір ғажап ескерткіштеріне де көз тоқтатып, тарих түбіне ой жіберіп өтері де ақиқат.
Ғылымының табыстары нәтижесінде сол көне ескерткіштерге, шексіз сахарада мүлгіп қалған меңіреу тастарға бүгінде тіл бітіп, іргелі ел болып қанат жайған түркі халықтарының бақытты ұрпағына тарих шежіресін баян етуде. Бір кездерде сақтар жайлаған, гундер шарлаған кең атырапты заманымыздың VI-VIII ғасырлары арасында үш жүз жыл бойы ұзын найзалы, жарау атты түріктер еркін билеген. Бертінде Дешті Қыпшақ аталған, моңғолдар ат тұяғына таптатқан бұл өлкені ежелден-ақ қазіргі түркі тілдес халықтардың түпкі төркіні болып табылатын көк түріктер мекен етуші еді.
Объяснение:
осы ма