Какие из перечисленных ниже положений явились результатом английских революций в XVII в.? Установление парламентской монархии;
Потеря господства на морях;
Были созданы благоприятные условия для развития капитализма;
Английский народ завоевал ряд личных свобод: свободу слова, собраний.
Все жители страны получили право на свободу вероисповедания.
вся северо - западная часть Америки принадлежала Тартарии, и европейцев, которые оккупировали остальную часть Нового Света (давайте называть вещи своими именами, страшно представить, сколько погибло людей от рук "просвещенных" европейцев во главе с отмороженным наёмником Кортесом) просто не пускали туда. Это была граница, за которую никто не смел переходить... до определенного момента. Мировая война, которая длилась долгих 15 лет - с 1773 по 1788 годы, отражена в изтории как подавление Пугачевского унта 1773 - 1775, а в Америке - как война за независимость США 1775 - 1783 годов. Давили с двух сторон - слева немецкие Романовы, справа американские "демократы". Сразу после окончания войны и проигрыша Тартарии появляется куча новых городов, в том числе Чикаго, Балтимор, Вашингтон и проч., а в России Екатерина строит аж 144 города, изтория переписывается победителями, а после 1814 года контроль окончательно переходит в руки чужеземцев. Ядерный удар 1814 года также отражен в изтории США - это англо - американская война 1812 - 1814 года.
А теперь представим, что головорезы не дошли до Норумбеги, там ещё жили наши люди, жили очень богато и честно, также, как и в Чикаго, которое "по ошибке" изобразил Меркатор как "Chlaga" ещё в 16 веке. Норумбега, скорее всего - это некое объединение Вашингтона и Балтимора, в которых улицы действительно были шире, чем в Лондоне, как и описывал английский моряк. Что же заставило их уйти из богатого некогда города? Про это можно только догадываться. Но крови пролилось в то время немало, и сколько боли и страданий было - уму непостижимо. Из двух тысяч племён индейцев осталось только двадцать, которые живут сейчас в резервациях, и считают Украину или Россию раем по сравнению с ними. Но если индейцы остались, как более численное коренное население Северной Америки, то куда делись все русы? Страшные времена, ох и страшные были...
Қарлұқ қағанаты (756-940 жж.)– Жетісу жеріндегі ежелгі мемлекет. VIII ғасырдың ортасында қарлұқтар елеулі әскери-саяси күшке айналды да, Шығыс Түрік қағандығын талқандауда (745) маңызды рөл атқарып, тоғыз оғыздармен бірге Орхон тағына Тон Йабғу қағанды отырғызды. 736 жылы қарлұқтар бұрынғыдан да күшейді. Өздерінің бұрынғы одақтасы ұйғырлармен бәсекелесіп, «он тайпа қағанының (он-ок бодун) байырғы жерінде», Жетісуға қоныс аударды. Суяб пен Талас қалалары қарлұқтар қолбасшыларының тұрақты мекеніне айналды. Қарлұқ ақсүйектері Жетісуда 766 – 940 жылдары билік құрды. Бұл кезде олардың қолбасшылары қаған емес, жабғу деп аталғанымен ол шартты түрде Қ. қаласының кезеңі деп аталды. Жабғу Шығыста Тарым, Батыста Ферғанадан асып, Тохарстанға (Сурхаб-вахш су алабынан Ауғанстанның солтүстік шекарасына) дейін саяси үстемдік жүргізді. 8 ғасырда Жетісу жерінде үстемдік жүргізген түркештер де, одан кейін билік еткен қарлұқтар да елдің этникалық құрамына елеулі өзгеріс енгізбеді. Жылнамашылар мен саяхатшылар VIII-IX ғасырда Жетісу жерін чумук, ұлығ-ақ, жабшид, түркеш-қалаш, түргеш, азғыр, қашу, барсхан, т.б. тайпалар мекендегенін жазады. Алтай мен Жетісудың саяси және әскери өмірінде қарлұқтармен қатар қаңлы тайпасы да елеулі орын алды. Олар, негізінен, Алтайда(Ертіс алабын), содан соң Ыстықкөл, Шу жағалауларын, Талас өңірін жайлады. Ыстықкөл алабында, сондай-ақ, шігілдердің де иеліктері болды. 10 – 11 ғасырда Іленің орта ағысында яғмалар тұрды. Тараз қаласысының іргесінде Яғма қыстағы болған. Қарлұқ қаласының құрамындағы негізгі тайпалар – көшпелі түріктер мал өсіруді кәсіп еткен. Қарлұқтар мекендеген атыраптың өзге халықтар тұрған жерлерге қарағанда бақшалы, мәдениетті қалалары, елді мекендері болған. Талас алқабында VIII-IX ғасыр Атлах, Хамукет, Шельджи, Сус, Куль, Такабетсияқты қалалары болған. Жергілікті отырықшы халықтың басым көпшілігі түсті және асыл металдар (алтын, күміс, мыс) өндірумен шұғылданды. Іле аңғарында Кунгут, Талһир (Талғар) қалалары болды. Әсіресе, Тараз, Құлан (Құлан сайдың қасындағы мекенжай), Мирки (Меркі), Ашпара (Шалдавар а-на таяу осы аттас өзен бойындағы қираған мекенжайдың орны) қалалары көбірек белгілі болды. VIII-X ғасырда Жетісу қалалары құрылысы, үйлерінің орналасуы жағынан Орта Азия қалаларынан өзгеше болды. Олар бір жағынан көшпелілерден қорғанатын бекініс еді. Қағандықтың экономика өмірінде Соғды қалалары үлкен рөл атқарды, олардың халқы, негізінен, Самарқаннан, Бұхарадан, Орта Азияның басқа да қалаларынан келгендер еді. Ірі де бай соғды мекендерінің сауда-экономика қуаты аса зор және дипломатикалық мүмкіндігі күшті болды. Сауда-саттық қалалары Шығыс пен Батыстың арасындағы көне керуен жолдарының бойына орналасты. Сол жолдардың бірі Бұхара, Самарқан,Шаш (Ташкент), Тараз, Құлан, Суяб (қазіргі Тоқмақ маңы) арқылы өтіп, Ыстықкөл ойпатымен Қарқараны, Текесті басып, Шығыс Түркістанға қарай бойлаған. Отырықшы халық көшпелілермен тығыз байланыста болып, сауда жасап, тауар алмасып отырды. Көрші елдермен қарым-қатынас жасау қала мәдениетін өсірумен бірге сырттан басқа діннің де енуіне жағдай жасады. Халықтың басым көпшілігі ата-бабалар дінін ұстанған (тәңірлік, шаман). 940 жылы Шығыстан келген «мәжусилік түріктер» қағандықты құлатты. Қарлұқ Қағандығы кезеңінде Жетісу халықтарының арасында әлеуметтік-экономикалық, этнограф және саяси бірлесудің берік негізі қаланды