XX ғасырдың басы Ресей империясында әлеуметпк қайшылықтардың шиеленісуімен, Қазақстанда отарлық саясаттың күшеюімен ерекшеленді. Отарлық саясат, әсіресе аграрлық салада пәрменді жүргізілді. Өйткені аграрлық мәселе қоныстандыру саясатына тығыз байланысты еді. Қазақ өлкесі бірнеше қоныстандыру аудандарына бөлінді: Торғай-Орал, Семей, Сырдария, Жетісу. Патша өкіметі «Қоныс аудару қорынна» (Переселенческий фонд) қуру үшін Қазақ өлкесіндегі «артық» жерлерді анықтайтын қоныстандыру басқармаларын құрды. Қоныстандыру басқармалары әрбір қазақ отбасы 15 десятина жер үлесін алуға құқылы деген ереже енгізіп, ал қалған жердің барлығы Мемлекеттік меншік министрлігі басқаратын қоғамдық жер қорына берілетін болды. Мұндай тәртіптер қазақ халқының дәстүрлі мал шаруашылығының күйреуіне әкеп соқтырды. Агроном А. Кауфманның есебі бойынша, мал шаруашылығының қалыпты өмір сүруі үшін, әрбір көшпелі шаруашылыққа, мысалы, Сырдария ауданында 145 десятина жер, ал Жетісуда 110 десятина жер қажет еді.
Нельзя назвать это исключительно религиозной войной. Религиозная война в чистом виде - это когда разные воюющие стороны состоят из людей одной и той же национальности или гражданства, но разных вероисповеданий. Примером такой войны могут послужить Гугенотские войны во Франции, Тридцатилетняя война в Германии (оба примера - между католиками и протестантами). Войны Османской империи с европейскими странами были в первую очередь завоевательными войнами, направленными на расширение Османской империи; турки-османы были завоевателями, покорявшими народы. Тем не менее, религиозный фактор был важным мотивом в их войне против Европы.
Следовательно, исключительно религиозной войной назвать это нельзя, но это была завоевательная война с сильной религиозной составляющей.
XX ғасырдың басы Ресей империясында әлеуметпк қайшылықтардың шиеленісуімен, Қазақстанда отарлық саясаттың күшеюімен ерекшеленді. Отарлық саясат, әсіресе аграрлық салада пәрменді жүргізілді. Өйткені аграрлық мәселе қоныстандыру саясатына тығыз байланысты еді. Қазақ өлкесі бірнеше қоныстандыру аудандарына бөлінді: Торғай-Орал, Семей, Сырдария, Жетісу. Патша өкіметі «Қоныс аудару қорынна» (Переселенческий фонд) қуру үшін Қазақ өлкесіндегі «артық» жерлерді анықтайтын қоныстандыру басқармаларын құрды. Қоныстандыру басқармалары әрбір қазақ отбасы 15 десятина жер үлесін алуға құқылы деген ереже енгізіп, ал қалған жердің барлығы Мемлекеттік меншік министрлігі басқаратын қоғамдық жер қорына берілетін болды. Мұндай тәртіптер қазақ халқының дәстүрлі мал шаруашылығының күйреуіне әкеп соқтырды. Агроном А. Кауфманның есебі бойынша, мал шаруашылығының қалыпты өмір сүруі үшін, әрбір көшпелі шаруашылыққа, мысалы, Сырдария ауданында 145 десятина жер, ал Жетісуда 110 десятина жер қажет еді.
Нельзя назвать это исключительно религиозной войной. Религиозная война в чистом виде - это когда разные воюющие стороны состоят из людей одной и той же национальности или гражданства, но разных вероисповеданий. Примером такой войны могут послужить Гугенотские войны во Франции, Тридцатилетняя война в Германии (оба примера - между католиками и протестантами). Войны Османской империи с европейскими странами были в первую очередь завоевательными войнами, направленными на расширение Османской империи; турки-османы были завоевателями, покорявшими народы. Тем не менее, религиозный фактор был важным мотивом в их войне против Европы.
Следовательно, исключительно религиозной войной назвать это нельзя, но это была завоевательная война с сильной религиозной составляющей.