соперничества востока и запада, мусульманской и христианской цивилизаций, насчитывает сотни лет. в ней были разные периоды — и чрезвычайно кровавые, и относительно мирные. но и сегодня на взаимоотношения христиан и мусульман незримо влияют события, начало которым было положено более 900 лет назад — события, вошедшие под названием «эпоха крестовых походов».
в xi веке исповедовавшие ислам турки-сельджуки стремительно захватывали все новые территории в передней азии. к 1085 году они взяли под контроль большую часть ирана и месопотамии, сирию и палестину, включая иерусалим, отняли у византийцев всю малую азию, овладели антиохией.
положение византийской империи стало критическим — турки стояли практически у стен констанинополя. военные силы империи были серьезно ослаблены предыдущими войнами, и император алексей i комнин обратился за к папе римскому урбану ii.
император апеллировал к христианскому состраданию понтифика — иерусалим захвачен неверными, гроб господень в их руках, а паломники-христиане подвергаются гонениям.
на самом деле это было правдой лишь отчасти. действительно, имели место эксцессы, связанные с действиями отдельных мусульманских правителей и религиозных фанатиков, однако тотального истребления христиан и их святынь не было и в помине. спасать необходимо было не веру, а византийскую империю.
до алексея i комнина византийские императоры обращались за в рим неоднократно, однако сейчас это происходило в совершенно иной ситуации — в 1054 году произошел раскол в христианстве, известный также под названием «великая схизма». западные и восточные отцы церкви предали друг друга анафеме, и в этих условиях обращение императора византии было крайней мерой.
2.уряд срср утворювалося верховними органами державної влади країни - цвк срср (в період з 1923 по 1938 роки), верховною радою української рср (з 1938 по 1991 роки) - і було підзвітний безпосередньо цим органам, а також президенту срср (в 1990-1991 роки).вищим представницьким органом республіки залишалася. верховна. рада. урср. саме їй було відведено почесне місце в проведенні демократизації державного життя україни в 1991-му році..
у період з 1936 по 1990 роки уряд срср мало статусом вищого органу державного іння радянського союзу.
3.може ти маєш на увазі 1918-1921- політика військового комунізму
1921-1928- це неп
4.у перыяд 1939-1940 гг на заходнеўкраінскіх землях савецкі рэжым яшчэ не паспеў ўмацавацца. таму пасля вайны партыйныя і дзяржаўныя кіраўнікі спрабавалі ўсталяваць у заходняй украіна такі парадак, які дзейнічаў на іншых тэрыторыях саюза. гэты працэс атрымаў назву «саветызацыя». саветызацыя ўключала ў сябе калектывізацыю, індустрыялізацыю, культурную рэвалюцыю і масавыя рэпрэсіі незадаволеных новай уладай.
прадстаўнікі ўлады спрабавалі правесці саветызацыі у самыя кароткія тэрміны, нягледзячы на іў мясцовага насельніцтва. жыхары заходняй украіне добра памяталі першы вопыт зносін з савецкай уладай. яны баяліся калектывізацыі і пераследаў на рэлігійнай глебе, і іх асцярогі апынуліся марнымі. для ўкаранення савецкага ладу жыцця ў заходнюю украіну былі накіраваныя магутныя палітычныя і ваенныя сілы.
1. аднаўленне савецкай улады ў заходніх абласцях украіны
пасля паспяховага правядзення львоўска-ірскай аперацыі і вызвалення закарпацця склаліся ўмовы для аднаўлення савецкай улады ў галіччыне ўстанаўленне яе ў закарпацце.
адразу пасля ўступлення савецкіх войскаў у заходнюю украіну на працу ў мясцовыя органы ўлады, гаспадарчую, палітычную, і іншыя сферы з усходніх абласцей былі накіраваныя працаўнікі розных спецыяльнасцяў. да сярэдзіны 1946 сюды прыбыло 86 тыс. спецыялістаў.
мясцовым актывістам не давяралі, іх перакладалі на другарадныя пасады. так, у канцы 1946 г. з 15 120 намэнклятурных пасад у абкаме партыі ў заходняй украіне работнікі мясцовага паходжання займалі толькі 1 832 (12,1%).
першым мерапрыемствам новай улады стала адукацыю спачатку часовых, а затым пастаянных мясцовых органаў улады у форме саветаў.
ажыццяўлялася нацыяналізацыя прамысловасці, реквизовувалисьценности ў банках, удержавлювався жылы фонд, сфера гандлю, установы культуры, часам, іншыя навучальныя ўстановы, было абвешчана дзяржаўнай уласнасцю чыгуначны транспарт і ўсю сферу яго абслугоўвання, лясы, нетры і г.д.
вялікія маёнтка былі канфіскаваныя, а іх землі перадаваліся беззямельных і малазямельных сялян, уладальнікаў буйных прамысловых прадпрыемстваў, гаспадароў хутароў, насельніцтва прыгранічнай паласы (усяго 900 тыс. чалавек) былі выселеныя і дэпартаваныя ў аддаленыя раёны .
па ўказаннях з масквы і кіева кіраўніцтва на месцах ўкаранялі тыя ж парадкі, панаваўшыя ў іншых кутках . мелі месца адміністравання, грубасць, парушэнне законаў і правоў чалавека, назіраліся перадузятага стаўлення да мясцовых кадрах, штучнае размежаванне украінскі на «усходніх» і «западэнцы».
2. лёс ўкраінскі грэка-каталіцкай царквы
адзін з першых удараў новая ўлада нанесла украінская грэка-каталіцкай царквы, якая мела вялікі ўплыў на заходняй украіны і выступала натхняльнікам нацыянальна-вызваленчай барацьбы.
да ўстаноўкі на заходнеўкраінскіх землях савецкай улады украінскі грэка-каталіцкая царква (угкц) складалася з 3040 прыходаў і 4440 цэркваў, духоўнай акадэміі, 5 духоўных семінарый, 2 школ, 127 манастыроў. царква узначальваў мітрапаліт, якому падпарадкоўваліся 10 біскупаў і 2950 святароў. акрамя іх, было 520 іераманахам, 1090 манашак, 540 семінарыстаў. у цэлым царква аб'ядноўвала звыш 5 мільёну. вернікаў.
смерць 1 лістапада 1944 мітрапаліта а. шаптыцкага стала сігналам да пачатку кампаніі угкц. грэка-каталікоў сталі вінаваціць у і нацыстам.
пераемнік а. шаптыцкага і. сліпы, спрабуючы знайсці агульную мову з новай уладай, адправіў у маскву дэлегацыю, якая была прынятая старшынёй савета па справах рэлігійных культаў пры саўнаркаме і.полянским. падчас сустрэчы прадстаўнікі угкц азнаёмілі яго і жыццём царквы і зваротам і. сляпога «да духавенства і вернікаў», дзе ўтрымліваліся заклікі да бандэраўцамі «вярнуцца з няправільнага шляху)». члены дэлега
соперничества востока и запада, мусульманской и христианской цивилизаций, насчитывает сотни лет. в ней были разные периоды — и чрезвычайно кровавые, и относительно мирные. но и сегодня на взаимоотношения христиан и мусульман незримо влияют события, начало которым было положено более 900 лет назад — события, вошедшие под названием «эпоха крестовых походов».
в xi веке исповедовавшие ислам турки-сельджуки стремительно захватывали все новые территории в передней азии. к 1085 году они взяли под контроль большую часть ирана и месопотамии, сирию и палестину, включая иерусалим, отняли у византийцев всю малую азию, овладели антиохией.
положение византийской империи стало критическим — турки стояли практически у стен констанинополя. военные силы империи были серьезно ослаблены предыдущими войнами, и император алексей i комнин обратился за к папе римскому урбану ii.
император апеллировал к христианскому состраданию понтифика — иерусалим захвачен неверными, гроб господень в их руках, а паломники-христиане подвергаются гонениям.
на самом деле это было правдой лишь отчасти. действительно, имели место эксцессы, связанные с действиями отдельных мусульманских правителей и религиозных фанатиков, однако тотального истребления христиан и их святынь не было и в помине. спасать необходимо было не веру, а византийскую империю.
до алексея i комнина византийские императоры обращались за в рим неоднократно, однако сейчас это происходило в совершенно иной ситуации — в 1054 году произошел раскол в христианстве, известный также под названием «великая схизма». западные и восточные отцы церкви предали друг друга анафеме, и в этих условиях обращение императора византии было крайней мерой.
1. 1919
2.уряд срср утворювалося верховними органами державної влади країни - цвк срср (в період з 1923 по 1938 роки), верховною радою української рср (з 1938 по 1991 роки) - і було підзвітний безпосередньо цим органам, а також президенту срср (в 1990-1991 роки).вищим представницьким органом республіки залишалася. верховна. рада. урср. саме їй було відведено почесне місце в проведенні демократизації державного життя україни в 1991-му році..
у період з 1936 по 1990 роки уряд срср мало статусом вищого органу державного іння радянського союзу.
3.може ти маєш на увазі 1918-1921- політика військового комунізму
1921-1928- це неп
4.у перыяд 1939-1940 гг на заходнеўкраінскіх землях савецкі рэжым яшчэ не паспеў ўмацавацца. таму пасля вайны партыйныя і дзяржаўныя кіраўнікі спрабавалі ўсталяваць у заходняй украіна такі парадак, які дзейнічаў на іншых тэрыторыях саюза. гэты працэс атрымаў назву «саветызацыя». саветызацыя ўключала ў сябе калектывізацыю, індустрыялізацыю, культурную рэвалюцыю і масавыя рэпрэсіі незадаволеных новай уладай.
прадстаўнікі ўлады спрабавалі правесці саветызацыі у самыя кароткія тэрміны, нягледзячы на іў мясцовага насельніцтва. жыхары заходняй украіне добра памяталі першы вопыт зносін з савецкай уладай. яны баяліся калектывізацыі і пераследаў на рэлігійнай глебе, і іх асцярогі апынуліся марнымі. для ўкаранення савецкага ладу жыцця ў заходнюю украіну былі накіраваныя магутныя палітычныя і ваенныя сілы.
1. аднаўленне савецкай улады ў заходніх абласцях украіны
пасля паспяховага правядзення львоўска-ірскай аперацыі і вызвалення закарпацця склаліся ўмовы для аднаўлення савецкай улады ў галіччыне ўстанаўленне яе ў закарпацце.
адразу пасля ўступлення савецкіх войскаў у заходнюю украіну на працу ў мясцовыя органы ўлады, гаспадарчую, палітычную, і іншыя сферы з усходніх абласцей былі накіраваныя працаўнікі розных спецыяльнасцяў. да сярэдзіны 1946 сюды прыбыло 86 тыс. спецыялістаў.
мясцовым актывістам не давяралі, іх перакладалі на другарадныя пасады. так, у канцы 1946 г. з 15 120 намэнклятурных пасад у абкаме партыі ў заходняй украіне работнікі мясцовага паходжання займалі толькі 1 832 (12,1%).
першым мерапрыемствам новай улады стала адукацыю спачатку часовых, а затым пастаянных мясцовых органаў улады у форме саветаў.
ажыццяўлялася нацыяналізацыя прамысловасці, реквизовувалисьценности ў банках, удержавлювався жылы фонд, сфера гандлю, установы культуры, часам, іншыя навучальныя ўстановы, было абвешчана дзяржаўнай уласнасцю чыгуначны транспарт і ўсю сферу яго абслугоўвання, лясы, нетры і г.д.
вялікія маёнтка былі канфіскаваныя, а іх землі перадаваліся беззямельных і малазямельных сялян, уладальнікаў буйных прамысловых прадпрыемстваў, гаспадароў хутароў, насельніцтва прыгранічнай паласы (усяго 900 тыс. чалавек) былі выселеныя і дэпартаваныя ў аддаленыя раёны .
па ўказаннях з масквы і кіева кіраўніцтва на месцах ўкаранялі тыя ж парадкі, панаваўшыя ў іншых кутках . мелі месца адміністравання, грубасць, парушэнне законаў і правоў чалавека, назіраліся перадузятага стаўлення да мясцовых кадрах, штучнае размежаванне украінскі на «усходніх» і «западэнцы».
2. лёс ўкраінскі грэка-каталіцкай царквы
адзін з першых удараў новая ўлада нанесла украінская грэка-каталіцкай царквы, якая мела вялікі ўплыў на заходняй украіны і выступала натхняльнікам нацыянальна-вызваленчай барацьбы.
да ўстаноўкі на заходнеўкраінскіх землях савецкай улады украінскі грэка-каталіцкая царква (угкц) складалася з 3040 прыходаў і 4440 цэркваў, духоўнай акадэміі, 5 духоўных семінарый, 2 школ, 127 манастыроў. царква узначальваў мітрапаліт, якому падпарадкоўваліся 10 біскупаў і 2950 святароў. акрамя іх, было 520 іераманахам, 1090 манашак, 540 семінарыстаў. у цэлым царква аб'ядноўвала звыш 5 мільёну. вернікаў.
смерць 1 лістапада 1944 мітрапаліта а. шаптыцкага стала сігналам да пачатку кампаніі угкц. грэка-каталікоў сталі вінаваціць у і нацыстам.
пераемнік а. шаптыцкага і. сліпы, спрабуючы знайсці агульную мову з новай уладай, адправіў у маскву дэлегацыю, якая была прынятая старшынёй савета па справах рэлігійных культаў пры саўнаркаме і.полянским. падчас сустрэчы прадстаўнікі угкц азнаёмілі яго і жыццём царквы і зваротам і. сляпога «да духавенства і вернікаў», дзе ўтрымліваліся заклікі да бандэраўцамі «вярнуцца з няправільнага шляху)». члены дэлега