кто смотрел Буду благодарна. Посмотрите анимационный фильм «Крепость. Щитом мечом». Письменно ответить на во О каком событии идёт речь, его дата.
2. Причина наступления польских войск на Смоленск.
3. Кто защищал город, под чьим руководством?
4. Что хотели показать авторы на примере участия мальчика в обороне. 5. Каковы итоги и значение обороны Смоленска?
Перғауын, фараон — Құран кейіпкері, Мысыр патшасының аты. Алла оған уағыз айтуға Мұсаны жіберген. Фараон Зулаутад деп те аталады. Ол зәулім мұнара, пирамида сияқты мәңгілік берік ғимараттардың иесі деген мағынаны білдіреді. Құранда Перғауын өзін-өзі тәңірі санайтын, Мұсаның айтқанына сенбейтін, қатігез, озбыр ретінде көрінеді. Дінге сенетіндерді қудалайды. Мұса мен оның қандастары Мысырды тастап кетпек болғанда, соңынан әскер алып қуады. Бірақ теңіз көтеріліп, топан судың астында қалады. Тек жантәсілім сәтте ғана тәубасына келеді. Сол үшін Алла оны толқынның күшімен жағаға серпіп шығарады. Бұл эпизод екі түрлі түсіндіріледі. Біреулер оны тәубасына келгені үшін жасалған кешірім деп ұқса, біреулер күпірлік кешірілмейді, тек өліктің ғана құтқарылуы мүмкін деп дәлелдейді. Құранды түсіндірушілер басқа да Перғауындар болған, бұл Мысыр патшаларының жалпы атауы мен атағы деп біледі. Құраннан кейін туындаған аңыздарда Перғауынның қатігездіктері, әсіресе Аллаға сенген әйелін, немерелерін, жақындарын, Мысыр сиқыршыларын қалай азаптағаны егжей-тегжейлі суреттеледі. Құран түсіндірмешілерінің айтуынша, мұнара салынып біткен соң Перғауын аспанға садақтан жебе жаудырады. Олары қанға малшынып, жерге қайта түседі. Артынан Жәбірейіл көрініп, мұнараны жермен жексен етед
Джосера, Мысыр, фараон, Саккара, пирамида, захоронение, мемориал, Гробница комплекс, Имхотеп, всемирного наследия, церковь, Каир, погребальная камера, сооружение, Некрополь, храмовый участок, династия, монарх, ежелгі дүние, тарих
Тутмос III —б.з.д. 1479-1425 жылдар аралығында XVIII династиясының билеушісі болған Ежелгі Египет фараоны. Тутмос ІІ еріксіз әйелінен туған ұлы. Мысырдың әйгілі патшасы.
Объяснение:
вот
Самсонова Александра
В октябре 1095 года я решил поехать в город, потому что в деревне после засухи жить стало очень трудно. Полуголодный, я перебивался в городе Клермон случайными заработками, как вдруг в ноябре один мой знакомый ремесленник позвал меня послушать речь самого Папы Урбана Второго! Мне стало интересно, и после пламенной речи Папы я понял, что и мне стоит взяться за оружие, чтобы на Востоке отвоевать у неверных гроб Господень, да не помешало бы и прощение грехов.
Летом следующего года мы отправились в этот первый крестовый поход. Вооружены мы, крестьяне, были плохо и всё время шли пешком, а когда попали в Венгрию, то нам пришлось драться с местными, потому что рыцари разоряли бедных венгров.
Наступила осень, похолодало. В дороге я совсем обносился, как и остальные крестьяне, да и не всегда мог нормально поесть. Шли мы очень долго, толком и не зная, куда. Зачем шли? Нам никто ничего не говорил...
Но вот 21 октября 1096 года наше крестьянское войско начало бой с сельджуками. Конечно, мы были плохо вооружены, совсем без опыта, а потому нас ждал полный разгром...Много моих друзей и знакомых пало в том бою, а меня, раненого, продали в рабство. Вот так печально закончился для меня этот первый крестовый поход.