1920 жылдары КСРО-да социалистік құрылыс мәселелері жөнінде терең идеялық-саяси күрес өріс алды. Бұл күрестегі басты мәселе - КСРО-дағы социалистік құрылыстың үлгісі жөнінде еді. Ол уақытқа дейін социализмнің екі үлгісі: бірі коммунизмге «секіріп өту» мүмкіндігі болған, шаруаларға одан әрі қысым жасау, күш қолдану мен террорға сүйенген әскери-коммунистік демократияны дамыту; екіншісі - өндірушілердің материалдық ынтасын арттыру қағидасына, тауар-ақша қатынастарын жан-жақты дамыту идеясына негізделген ЖЭС-тік үлгісі болған еді. Большевизм басшыларының қай-қайсысы болмасын индустрияландыруды, ауыл шаруашылығын кооперациялау мен мәдени революцияны жүзеге асырудың қажеттігіне еш күмән келтірмеді. Алайда олар социализм құрылысының қарқыны мен әдістері, пролетариат диктатурасының кеңес қоғамындағы әр түрлі таптар мен топтарға деген көзқарасы жөнінде әр қилы түсінікте болды. Бұл уақытта Лениннің өзінде де бұл мәселені шешуде қандай да бір аяқталған, жүйеге келтірілген ұстаным болған жоқ.
Осындай жағдайда саяси өмірде біртіндеп мемлекет аппаратын алмастыра бастаған коммунистік партияның үстемдігі мен авторитарлық биліктің күшею тенденциясы өсе түсті. Қазақстанда автономияның жариялануы сөз жүзінде қалып, республика өзін-өзі іс жүзінде толық басқаруға қол жеткізе алмады. Өнеркәсіп орындары, темір жолдар, республиканың халық шаруашылығына қатысы бар нәрселердің бәрі Мәскеудің тікелей басқаруында болды. Демократияға жат сайлау заңдары қазақтардың басшылық қызметтердегі санын шектеп отырды. 1920 жылы қазақтар барлық өнеркәсіп жұмысшыларының бар-жоғы 17%-ын құрады. Бірінші облыстық партия конференциясының 163 делегатының тек 19-ы ғана қазақ болса, 1922 жылы Қазақстан партия ұйымдарындағы қазақтардың жалпы саны бар-жоғы 6,3%-ға ғана жетті.
1920 жылы жергілікті халықтар коммунистерінің саяси хал-ахуалды ортаазиялық республикаларды бірыңғай Түркістан АКСР-іне біріктіру жолымен өзгерту, түркі халықтарының Коммунистік партиясын құру әрекеті орталық өкімет орындарының араласуымен сәтсіз аяқталды. Партияның өлкелік комитеті таратылып, реформаның Т. Рысқұлов бастаған бастамашылары партиялық және мемлекеттік қызметтерден кетуге мәжбүр болды. Өздерінің «қателіктерін» ресми түрде мойындаған соң тек екі жылдан кейін ғана олар республика басшылығына қайтып оралды.
1. В 1141ᴦ. после разгрома объединœенного сельджукско-караха-нидского войска политическая власть перешла в руки киданских правителœей. При этом еще неĸᴏᴛᴏᴩᴏᴇ время караханиды сохраняли вассальную зависимость от киданей, И только в начале XIII в. государство караханидов перестало существовать. Период караханидского господства в Казахстане характеризуется сдвигами в экономической и культурной жизни тюркоязычных племен. На его территории заметным становится осœедание тюрков-кочевников. Развивались посœелœения и города, соответственно и городская культура. В Караханидском государстве сформировалась новая политическая система. Ислам объявлен государственной религией, была принята арабская графика, заменившая дреснетюркскую письменность. В целом караханидская эпоха представляла собой качественно новый этап в социально-экономической, политической и культурной жизни наших далеких предков.Культура. За счёт обедневших скотоводов и земледельцев увеличилось количество городов и численность их населœения. Развитие городской культуры привело к росту числа материнских по различным видам ремесел и гончарному делу.Распространение ислама внесло изменения в развитие городской архитектуры.Стали возводиться купольные мечети.Айша-Биби XI-XIIвв. Бабадша хатун X-XIвв. Государство Караханидов было разностороннее развитым феодально-патриархальным государством.
2 и 3. Системе сборов налогов. Социальному неравноправию. Икта - право сбора налогов, а его обладателя называли иктадары (персидское слово). По-арабски таких землевладельцев именовали мукта. Ханы жаловали своим родственникам и приближенным право на получение с населения района или города налогов, до того взимавшихся в пользу государства. ... Государство Караханидов в конце X века (999 г.) полностью захватило Мавераннахр. В XI-XII вв. государство Караханидов включало в себя территории Мавераннахра и Жетысу. Территория Восточного ханства включала в себя Жетысу и Восточный Туркестан, со столицей в городе Орда (Кара Орда, Куз Орда), близ Баласагуна
1920 жылдары КСРО-да социалистік құрылыс мәселелері жөнінде терең идеялық-саяси күрес өріс алды. Бұл күрестегі басты мәселе - КСРО-дағы социалистік құрылыстың үлгісі жөнінде еді. Ол уақытқа дейін социализмнің екі үлгісі: бірі коммунизмге «секіріп өту» мүмкіндігі болған, шаруаларға одан әрі қысым жасау, күш қолдану мен террорға сүйенген әскери-коммунистік демократияны дамыту; екіншісі - өндірушілердің материалдық ынтасын арттыру қағидасына, тауар-ақша қатынастарын жан-жақты дамыту идеясына негізделген ЖЭС-тік үлгісі болған еді. Большевизм басшыларының қай-қайсысы болмасын индустрияландыруды, ауыл шаруашылығын кооперациялау мен мәдени революцияны жүзеге асырудың қажеттігіне еш күмән келтірмеді. Алайда олар социализм құрылысының қарқыны мен әдістері, пролетариат диктатурасының кеңес қоғамындағы әр түрлі таптар мен топтарға деген көзқарасы жөнінде әр қилы түсінікте болды. Бұл уақытта Лениннің өзінде де бұл мәселені шешуде қандай да бір аяқталған, жүйеге келтірілген ұстаным болған жоқ.
Осындай жағдайда саяси өмірде біртіндеп мемлекет аппаратын алмастыра бастаған коммунистік партияның үстемдігі мен авторитарлық биліктің күшею тенденциясы өсе түсті. Қазақстанда автономияның жариялануы сөз жүзінде қалып, республика өзін-өзі іс жүзінде толық басқаруға қол жеткізе алмады. Өнеркәсіп орындары, темір жолдар, республиканың халық шаруашылығына қатысы бар нәрселердің бәрі Мәскеудің тікелей басқаруында болды. Демократияға жат сайлау заңдары қазақтардың басшылық қызметтердегі санын шектеп отырды. 1920 жылы қазақтар барлық өнеркәсіп жұмысшыларының бар-жоғы 17%-ын құрады. Бірінші облыстық партия конференциясының 163 делегатының тек 19-ы ғана қазақ болса, 1922 жылы Қазақстан партия ұйымдарындағы қазақтардың жалпы саны бар-жоғы 6,3%-ға ғана жетті.
1920 жылы жергілікті халықтар коммунистерінің саяси хал-ахуалды ортаазиялық республикаларды бірыңғай Түркістан АКСР-іне біріктіру жолымен өзгерту, түркі халықтарының Коммунистік партиясын құру әрекеті орталық өкімет орындарының араласуымен сәтсіз аяқталды. Партияның өлкелік комитеті таратылып, реформаның Т. Рысқұлов бастаған бастамашылары партиялық және мемлекеттік қызметтерден кетуге мәжбүр болды. Өздерінің «қателіктерін» ресми түрде мойындаған соң тек екі жылдан кейін ғана олар республика басшылығына қайтып оралды.
Сталинизм
Объяснение:1000000000000000000000000000000000000
ответ,
1. В 1141ᴦ. после разгрома объединœенного сельджукско-караха-нидского войска политическая власть перешла в руки киданских правителœей. При этом еще неĸᴏᴛᴏᴩᴏᴇ время караханиды сохраняли вассальную зависимость от киданей, И только в начале XIII в. государство караханидов перестало существовать. Период караханидского господства в Казахстане характеризуется сдвигами в экономической и культурной жизни тюркоязычных племен. На его территории заметным становится осœедание тюрков-кочевников. Развивались посœелœения и города, соответственно и городская культура. В Караханидском государстве сформировалась новая политическая система. Ислам объявлен государственной религией, была принята арабская графика, заменившая дреснетюркскую письменность. В целом караханидская эпоха представляла собой качественно новый этап в социально-экономической, политической и культурной жизни наших далеких предков.Культура. За счёт обедневших скотоводов и земледельцев увеличилось количество городов и численность их населœения. Развитие городской культуры привело к росту числа материнских по различным видам ремесел и гончарному делу.Распространение ислама внесло изменения в развитие городской архитектуры.Стали возводиться купольные мечети.Айша-Биби XI-XIIвв. Бабадша хатун X-XIвв. Государство Караханидов было разностороннее развитым феодально-патриархальным государством.
2 и 3. Системе сборов налогов. Социальному неравноправию. Икта - право сбора налогов, а его обладателя называли иктадары (персидское слово). По-арабски таких землевладельцев именовали мукта. Ханы жаловали своим родственникам и приближенным право на получение с населения района или города налогов, до того взимавшихся в пользу государства. ... Государство Караханидов в конце X века (999 г.) полностью захватило Мавераннахр. В XI-XII вв. государство Караханидов включало в себя территории Мавераннахра и Жетысу. Территория Восточного ханства включала в себя Жетысу и Восточный Туркестан, со столицей в городе Орда (Кара Орда, Куз Орда), близ Баласагуна