ответ:ответ:Раннефеодальная монархия — форма правления, хронологически первая из форм феодальной монархии. Развивается при переходе к феодализму в зависимости от климатических особенностей региона либо от рабовладельческого строя (Южная Европа, Северная Африка, Передняя Азия, Средняя Азия, Индия, Китай), либо непосредственно от первобытнообщинного строя (Западная Европа, см. варварские королевства, Северная Европа, Восточная Европа). Сохраняется также в период феодальной раздробленности[1]. Хронологически предшествует сословно-представительной монархии (некоторые исследователи выделяют промежуточный этап вотчинной монархии).
Сословно-представительная монархия — форма правления, предусматривающая участие сословных представителей в управлении государством, составлении законов. Она складывается в условиях политической централизации. Различные сословия были представлены в органах власти неравномерно. Часть из этих законосовещательных органов эволюционировала в современные парламенты.
Абсолютизм (лат. абсолұтұс – сөзсіз, шексіз) — мемлекеттік басқарудың бір түрі.
Абсолютизм кезінде жоғары өкімет билігі толық жеке-дара бір адамның қолына шоғырланады, билік заң шығарушы, атқарушы, сот билігі болып тармақталмай, бір қолда болады. Ресей мен Франция тарихындағы монархиялық басқару жүйесі — абсолютизмнің бір үлгісі іспетті. Абсолютизм монархиялық және мемлекеттік болуы мүмкін. Монархиялық абсолютизмнің тұжырымдамасының негізін салушылар — Р. Филмер мен Ф. Бэкон, ал мемлекеттік абсолютизм идеясын дамытушылар — Т. Гоббс пен Ж. Боден. Мемлекетті басқарудың бұл түрі орта ғасырда үстем болды.Монархиялық абсолютизм тұжырымдамасын Р.Филмер, Ф. Бэкон жасады; мемлекеттік абсолютизм идеясын Т.Гоббс, Ж.Боден ұсынды. «Ағартушы» абсолютизм мінсіз деп танылды.
ответ:ответ:Раннефеодальная монархия — форма правления, хронологически первая из форм феодальной монархии. Развивается при переходе к феодализму в зависимости от климатических особенностей региона либо от рабовладельческого строя (Южная Европа, Северная Африка, Передняя Азия, Средняя Азия, Индия, Китай), либо непосредственно от первобытнообщинного строя (Западная Европа, см. варварские королевства, Северная Европа, Восточная Европа). Сохраняется также в период феодальной раздробленности[1]. Хронологически предшествует сословно-представительной монархии (некоторые исследователи выделяют промежуточный этап вотчинной монархии).
Сословно-представительная монархия — форма правления, предусматривающая участие сословных представителей в управлении государством, составлении законов. Она складывается в условиях политической централизации. Различные сословия были представлены в органах власти неравномерно. Часть из этих законосовещательных органов эволюционировала в современные парламенты.
Абсолютизм (лат. абсолұтұс – сөзсіз, шексіз) — мемлекеттік басқарудың бір түрі.
Абсолютизм кезінде жоғары өкімет билігі толық жеке-дара бір адамның қолына шоғырланады, билік заң шығарушы, атқарушы, сот билігі болып тармақталмай, бір қолда болады. Ресей мен Франция тарихындағы монархиялық басқару жүйесі — абсолютизмнің бір үлгісі іспетті. Абсолютизм монархиялық және мемлекеттік болуы мүмкін. Монархиялық абсолютизмнің тұжырымдамасының негізін салушылар — Р. Филмер мен Ф. Бэкон, ал мемлекеттік абсолютизм идеясын дамытушылар — Т. Гоббс пен Ж. Боден. Мемлекетті басқарудың бұл түрі орта ғасырда үстем болды.Монархиялық абсолютизм тұжырымдамасын Р.Филмер, Ф. Бэкон жасады; мемлекеттік абсолютизм идеясын Т.Гоббс, Ж.Боден ұсынды. «Ағартушы» абсолютизм мінсіз деп танылды.
Жұлдызды ең жоғарғысынан таңдаңдаршы
Лайк басып өтініш