Темиртау - город областного подчинения. Он расположен в центральной части республики. Он был образован 1 октября 1945 года на базе бывшего поселка Самарканд. Строительство города и его промышленных объектов связано с периодом освоения Карагандинского угольного бассейна.
Зарождавшаяся угольная промышленность остро нуждалась в электроэнергии, и в 1935 году в районе села Самарканд, существовавшего с начала XX века, в 30 километрах от города Караганды, с населением 200 человек, было начато строительство гидроэлектростанции на реке Нура. Он был завершен 3 года спустя.
В 1942 году на Каргресе был введен в эксплуатацию первый турбогенератор.
В самые тяжелые военные годы, когда многие промышленные районы СССР были оккупированы, Государственный Комитет Обороны принял решение о строительстве металлургического завода вблизи города Караганды.
31 декабря 1944 года вступил в строй казахский металлургический завод.
1 октября 1945 года указом Президиума Верховного Совета Казахской ССР село Самарканд было выведено из пригородной зоны города Караганды и преобразовано в город Темиртау.
В настоящее время территория города составляет 29 610 га. Численность населения по состоянию на 1 марта 2013 года составляет 181.197 человек.
Темиртау - город высокой культуры и отличных творческих самодеятельных коллективов, известных далеко за пределами республики.
Культурные учреждения принимают посетителей ежедневно, давая темиртаусцам полноценный отдых и духовный комфорт.1905 год, 15 июня — первые 40 семей переселенцев из Столыпинской реформы прибыли по дороге из Самары и поселились на левом берегу реки Нура в Акмолинском уезде Акмолинской области Российской империи. От слов "Самар" и "кант" (по — казахски — сахар) произошло название места (Самара плюс сахар).1909-село Жаур было переименовано в Самарканд.1911 — были построены первая школа и больница.
Жақып Ақбаев[1] - Алаш зиялысы, күрескер, қайраткер, Алашорда үкіметінің мүшесі, заңгер. Құқықтану магистрі.1876 жылы 25 қазанда Семей облысы, Қарқаралы уезі, Берікқара болысы, №3 ауылының Төңіректас деген жерінде дәулетті отбасында туған. Арғын тайпасы, Қаракесек руының Сары Танас бұтағынан шыққан.[2]1886 жылы Қарқаралы қаласындағы қазақ интернатында оқып, 1889 жылы Омбы гимназиясына түсіп, онда 7 жыл, онан кейін Томск гимназиясына ауысып онда бір жыл оқып, 1898 жылы бітіріп шығады да, Санкт-Петербург университетінің заң факультетіне түседі. 1903 жылы 1-дәрежелі дипломмен бітіріп шығады. ЖОО-да оқып жүргенде ілім-білімнің әр саласын меңгеруге талаптанады. Адамның есте ұстау қабілеті мен фактілерді екшелеудің әдіс-тәсілдерін жете меңгеру үшін Одесса қаласындағы мнемоника профессоры С.Файнштейннен дәріс тыңдауға және Санкт-Петербургтегі Археология институтына оқуға түсуге университет басшыларына өтініш те жазады. Мемлекеттік сынақ комиссиясында «Қазақтардың некелік құқығы» атты тақырыпты қорғауға бекітіп алады. Кейін осы тақырыпты түрмеде отырғанда ары қарай жалғастырып, кеңейтіп, 1907 жылы Орыс географиялық қоғамының Семей бөлімшесінің жазбаларында жариялайды. ЖОО бітірісімен Омбы сот палатасына қызметке тұрады. 1905 жылғы тамызда Омбы қаласындағы 2-учаскенің бітімші соты болады.Ақбаев қазақтың әдет-ғұрып заңдарын, соның ішінде отбасы-неке құқығын зерттеп, ба з бетінде публицистикалық материалдар жариялады. Қазақтың әдет-ғұрып, неке-отбасы мәселелері туралы көптеген еңбектер жазды. Абай аулымен қоңсы қонып, жастайынан ұлы ақынның өлеңдерін жаттап өсті. 1909 жылы Абай жырларының Петербургте кітап болып шығуына қолғабыс жасады. «Қазақстандағы семья-неке қатынастары» (1907), «Қазақтың шығу тегі туралы» (1927) тағы басқа ғылыми зерттеулері Абайдың қарасөздері мен «Бірер сөз қазақтың түбі қайдан шыққаны туралы» шығармаларымен үндеседі. Алашорда қозғалысына белсене қатынасып, Семейде қызметте жүрген кезде Әуезовпен таныс-біліс, пікірлес, аралас-құралас болған.[3][4]Кеңес өкіметі орнаған соң ол Семей губревкомының заң бөлімінде жұмыс істеп, оның «етене араласуымен губерния бойынша сот-тергеу учаскелері құрылады». Біраз уақыт Семей кеңестік халық сотының мүшесі болады, Қарқаралы уездік халыққа білім беру бөлімінде және Семейде әр түрлі қызметтер атқарады. Ақбаев басқа да Алаш қайраткерлері сияқты сталиндік зобалаңға түсіп, Воронежге жер аударылып, ол жақтан ауруына байланысты елге қайтарылып, 1934 жылы 4 шілдеде Алматыда қайтыс болады.
Темиртау - город областного подчинения. Он расположен в центральной части республики. Он был образован 1 октября 1945 года на базе бывшего поселка Самарканд. Строительство города и его промышленных объектов связано с периодом освоения Карагандинского угольного бассейна.
Зарождавшаяся угольная промышленность остро нуждалась в электроэнергии, и в 1935 году в районе села Самарканд, существовавшего с начала XX века, в 30 километрах от города Караганды, с населением 200 человек, было начато строительство гидроэлектростанции на реке Нура. Он был завершен 3 года спустя.
В 1942 году на Каргресе был введен в эксплуатацию первый турбогенератор.
В самые тяжелые военные годы, когда многие промышленные районы СССР были оккупированы, Государственный Комитет Обороны принял решение о строительстве металлургического завода вблизи города Караганды.
31 декабря 1944 года вступил в строй казахский металлургический завод.
1 октября 1945 года указом Президиума Верховного Совета Казахской ССР село Самарканд было выведено из пригородной зоны города Караганды и преобразовано в город Темиртау.
В настоящее время территория города составляет 29 610 га. Численность населения по состоянию на 1 марта 2013 года составляет 181.197 человек.
Темиртау - город высокой культуры и отличных творческих самодеятельных коллективов, известных далеко за пределами республики.
Культурные учреждения принимают посетителей ежедневно, давая темиртаусцам полноценный отдых и духовный комфорт.1905 год, 15 июня — первые 40 семей переселенцев из Столыпинской реформы прибыли по дороге из Самары и поселились на левом берегу реки Нура в Акмолинском уезде Акмолинской области Российской империи. От слов "Самар" и "кант" (по — казахски — сахар) произошло название места (Самара плюс сахар).1909-село Жаур было переименовано в Самарканд.1911 — были построены первая школа и больница.
Жақып Ақбаев[1] - Алаш зиялысы, күрескер, қайраткер, Алашорда үкіметінің мүшесі, заңгер. Құқықтану магистрі.1876 жылы 25 қазанда Семей облысы, Қарқаралы уезі, Берікқара болысы, №3 ауылының Төңіректас деген жерінде дәулетті отбасында туған. Арғын тайпасы, Қаракесек руының Сары Танас бұтағынан шыққан.[2]1886 жылы Қарқаралы қаласындағы қазақ интернатында оқып, 1889 жылы Омбы гимназиясына түсіп, онда 7 жыл, онан кейін Томск гимназиясына ауысып онда бір жыл оқып, 1898 жылы бітіріп шығады да, Санкт-Петербург университетінің заң факультетіне түседі. 1903 жылы 1-дәрежелі дипломмен бітіріп шығады. ЖОО-да оқып жүргенде ілім-білімнің әр саласын меңгеруге талаптанады. Адамның есте ұстау қабілеті мен фактілерді екшелеудің әдіс-тәсілдерін жете меңгеру үшін Одесса қаласындағы мнемоника профессоры С.Файнштейннен дәріс тыңдауға және Санкт-Петербургтегі Археология институтына оқуға түсуге университет басшыларына өтініш те жазады. Мемлекеттік сынақ комиссиясында «Қазақтардың некелік құқығы» атты тақырыпты қорғауға бекітіп алады. Кейін осы тақырыпты түрмеде отырғанда ары қарай жалғастырып, кеңейтіп, 1907 жылы Орыс географиялық қоғамының Семей бөлімшесінің жазбаларында жариялайды. ЖОО бітірісімен Омбы сот палатасына қызметке тұрады. 1905 жылғы тамызда Омбы қаласындағы 2-учаскенің бітімші соты болады.Ақбаев қазақтың әдет-ғұрып заңдарын, соның ішінде отбасы-неке құқығын зерттеп, ба з бетінде публицистикалық материалдар жариялады. Қазақтың әдет-ғұрып, неке-отбасы мәселелері туралы көптеген еңбектер жазды. Абай аулымен қоңсы қонып, жастайынан ұлы ақынның өлеңдерін жаттап өсті. 1909 жылы Абай жырларының Петербургте кітап болып шығуына қолғабыс жасады. «Қазақстандағы семья-неке қатынастары» (1907), «Қазақтың шығу тегі туралы» (1927) тағы басқа ғылыми зерттеулері Абайдың қарасөздері мен «Бірер сөз қазақтың түбі қайдан шыққаны туралы» шығармаларымен үндеседі. Алашорда қозғалысына белсене қатынасып, Семейде қызметте жүрген кезде Әуезовпен таныс-біліс, пікірлес, аралас-құралас болған.[3][4]Кеңес өкіметі орнаған соң ол Семей губревкомының заң бөлімінде жұмыс істеп, оның «етене араласуымен губерния бойынша сот-тергеу учаскелері құрылады». Біраз уақыт Семей кеңестік халық сотының мүшесі болады, Қарқаралы уездік халыққа білім беру бөлімінде және Семейде әр түрлі қызметтер атқарады. Ақбаев басқа да Алаш қайраткерлері сияқты сталиндік зобалаңға түсіп, Воронежге жер аударылып, ол жақтан ауруына байланысты елге қайтарылып, 1934 жылы 4 шілдеде Алматыда қайтыс болады.