Дөңгелек үстел жұмысына Нара ғылыми-зерттеу институтының профессоры Садакацу Кунитаке, Жапонияның Қазақстандағы Төтенше және өкілетті елшісі Итиро Кавабата, Мәдениет және спорт министрлігінің жауапты хатшысы Қуатжан Уәлиев, Ұлттық музей директорының орынбасары, экспедиция жетекшісі, тарих ғылымының докторы, профессор Жәкен Таймағамбетов және осы салада қызмет етіп жүрген ғалымдар мен жетекші мамандар қатысты.
Бес жылдық «Paleo Silk Road» бағдарламасы аясындағы Ұлттық музей мен Тюбиген университетінің (Германия) бірлескен халықаралық экспедициясы бірінші жылғы жұмысын қорытындылады. Страфикацияланған палеолит ескерткіштерін іздеу бойынша жүргізілген Майбұлақ кейінгі палеолит тұрағы және Шығыс Қазақстан өңіріндегі қазба жұмыстарына Ұлттық музей ғалымдары, Германия, Ұлыбритания, АҚШ, Канада, Үндістан, Чехия ғылыми мекемелерінің өкілдері қатысқан. Дөңгелек үстел барысында 2016 жылы Ұлттық музей мен Ресей ғылым академиясының Сібір бөлімінің Археология және этнография институтының мамандары ашқан Үшбұлақ палеолит тұрағына жүргізілген Қазақстан-Ресей, Қаратау өңіріне жүргізілген Қазақстан-Жапония, Шығыс Қазақстан өңірін зерттеген Қазақстан-Германия археологиялық экспедициясы жұмыстарының нәтижелерін профессор Жәкен Таймағамбетов таныстырды.
«Бес жылдықтың алғашқы бірінші жылында атқарылған жұмыстардың көбі басталды. Кейбір аймақтар жекешеленіп, я табиғи өзгерістерге қатты ұшырағандықтан зерттеу жүргізуге қолайсыз болды. Ендігі жылдардың жұмысы бұдан да зор тарихи табыстарға әкеледі. Өйткені бұл біздің өткеніміз. Әлі зерттелмеген обалар да өз ғалымын күтіп жатыр» деді ол алдағы күндерге үлкен үміт артып.
Тас ғасырының жаңа жиырма ескерткішінің ашылуы археология экспедициясының жемісі. Қазақстан тарихына өзге мемлекеттердің ғалымдары да аса қызығып отыр. Өйткені өткен дәуірлер бізді жақындатады. Нара ғылыми-зерттеу институтының профессоры Садакацу Кунитакенің айтуынша, Африканы а ң мекендегеніне алпыс мың жыл болса, Жапонияға адам аяғының тигеніне отыз мың жыл болған. Жапондардың арғы аталары Қазақстанның Оңтүстік аймағынан барған, я сол жерлерді басып өткен деп есептейді. Ғалымның аса қызуғышылығын оятқан себептердің бірі осы болса керек.
Қолданылған материалдарға міндетті түрде www.egemen.kz сайтына гиперсілтеме берілуі тиіс / Любое использование материалов допускается только при наличии гиперссылки на egemen.kz: https://egemen.kz/article/160032-arkheologiyalyq-zertteuler-dgemisin-berdi
Изначально город Константинополь возник в VII веке до нашей эры и был основан греками как колония под названием Византий. В 320-х годах император Рима Константин существенно расширил город, укрепил стены и изменил название. Теперь город был назван в честь императора – Константинополь. В 330 году Константин перенес в этот город столицу Римской империи. С этого момента Константинополь стал Новым Римом. В IV столетии Римская империя распалась на две: Западную и Восточную. Последняя вошла в историю под названием Византия, в честь греческой колонии на месте столицы государства – Константинополя. В 532 году часть Константинополя была разрушена в результате восстания «Ника», но это было только началом испытаний для славного города. В ІХ-Х столетии на него нападали князья Руси: Аскольд и Дир, Олег, Игорь. Несмотря на сложности противостояния с русичами, город выстоял. В 1054 происходит окончательный раскол христианской церкви: Рим становится столицей католицизма, а Константинополь – центром православного мира. В конце ХІ столетия Римский Папа объявляет крестовые походы против мусульман. На первый взгляд, что может быть общего между этими событиями? Но во время четвертого крестового похода была спланирована операция, направленная против столицы Византийской империи. Перед стартом четвертого крестового похода была определена конечная цель – все тот же Иерусалим и его отвоевание у «неверных» мусульман. Главным финансовым организатором похода стал правитель Венецианской республики Энрико Дандоло. Венеция в то время была крупным торговцем в Средиземном море, а ее основным конкурентом была как раз Византийская империя. Дож Венеции (такой официальный титул носили правители этого итальянского государства) выделяя флот и деньги для похода, предложил изменить конечную цель: вместо Иерусалима – Константинополь. Папа Римский Иннокентий ІІІ, «благословивший» этот поход, был не особо против, ведь его конкурент, православная церковь, имела свой центр как раз в столице Византии. Существует, правда, у части историков мнение, что позже папа издал документ, призывающий не проливать кровь христиан. Но это всего лишь версия, известно, что перед походом Иннокентий ІІІ обращался к Константинопольскому патриарху с предложением отменить церковный раскол, что означало ликвидацию православной церкви, и на что Папа получил отказ. В 1202 году был начат четвертый крестовый поход. Существует утверждение, что сами войны, которых должны были вести в Иерусалим, до последнего момента не знали об изменении планов. Но это всего лишь предположение, известным остается факт, что в 1203 году началась осада города, когда крестоносцы ворвались в Константинополь, они грабили, убивали, рушили. Завоеватели города не могли нарадоваться многочисленным богатствам города, находившимся теперь в их руках. В итоге «войны Рима» добились своего: Константинополь пал, а в самой Византии начался период упадка. Крестоносцы даже образовали свое государство вокруг Константинополя – Латинскую империю. Но у «остатков» Византийской империи хватило сил, и всего через шестьдесят лет, в 1261 году, уже Латинская империя пала, а византийцы смогли вернуть свой Новый Рим. Хотя осаду и штурм Константинополя в 1203-1204 годах защитники не выдержали, но, в конце концов, возродили свою столицу. Самым сложным, и как оказалось непосильным, испытанием для византийцев было нашествие турецких народом. Первым турецким народом, напавшим на Византию, были турки-сельджуки. Они не просто вошли в границы империи, они дошли до Балканского полуострова, даже пробовали захватить Константинополь. Это был ХІ век. В ХІІ веке они были выгнаны с территории Византии. Кстати, войска Византии действовали в союзе с крестоносцами. В конце ХІІІ столетия от племен турок-сельджуков отделись тюркоязычные племена османов, названые в честь Османа І, султана-основателя империи. Именно они стали последними завоевателями Нового Рима.
Дөңгелек үстел жұмысына Нара ғылыми-зерттеу институтының профессоры Садакацу Кунитаке, Жапонияның Қазақстандағы Төтенше және өкілетті елшісі Итиро Кавабата, Мәдениет және спорт министрлігінің жауапты хатшысы Қуатжан Уәлиев, Ұлттық музей директорының орынбасары, экспедиция жетекшісі, тарих ғылымының докторы, профессор Жәкен Таймағамбетов және осы салада қызмет етіп жүрген ғалымдар мен жетекші мамандар қатысты.
Бес жылдық «Paleo Silk Road» бағдарламасы аясындағы Ұлттық музей мен Тюбиген университетінің (Германия) бірлескен халықаралық экспедициясы бірінші жылғы жұмысын қорытындылады. Страфикацияланған палеолит ескерткіштерін іздеу бойынша жүргізілген Майбұлақ кейінгі палеолит тұрағы және Шығыс Қазақстан өңіріндегі қазба жұмыстарына Ұлттық музей ғалымдары, Германия, Ұлыбритания, АҚШ, Канада, Үндістан, Чехия ғылыми мекемелерінің өкілдері қатысқан. Дөңгелек үстел барысында 2016 жылы Ұлттық музей мен Ресей ғылым академиясының Сібір бөлімінің Археология және этнография институтының мамандары ашқан Үшбұлақ палеолит тұрағына жүргізілген Қазақстан-Ресей, Қаратау өңіріне жүргізілген Қазақстан-Жапония, Шығыс Қазақстан өңірін зерттеген Қазақстан-Германия археологиялық экспедициясы жұмыстарының нәтижелерін профессор Жәкен Таймағамбетов таныстырды.
«Бес жылдықтың алғашқы бірінші жылында атқарылған жұмыстардың көбі басталды. Кейбір аймақтар жекешеленіп, я табиғи өзгерістерге қатты ұшырағандықтан зерттеу жүргізуге қолайсыз болды. Ендігі жылдардың жұмысы бұдан да зор тарихи табыстарға әкеледі. Өйткені бұл біздің өткеніміз. Әлі зерттелмеген обалар да өз ғалымын күтіп жатыр» деді ол алдағы күндерге үлкен үміт артып.
Тас ғасырының жаңа жиырма ескерткішінің ашылуы археология экспедициясының жемісі. Қазақстан тарихына өзге мемлекеттердің ғалымдары да аса қызығып отыр. Өйткені өткен дәуірлер бізді жақындатады. Нара ғылыми-зерттеу институтының профессоры Садакацу Кунитакенің айтуынша, Африканы а ң мекендегеніне алпыс мың жыл болса, Жапонияға адам аяғының тигеніне отыз мың жыл болған. Жапондардың арғы аталары Қазақстанның Оңтүстік аймағынан барған, я сол жерлерді басып өткен деп есептейді. Ғалымның аса қызуғышылығын оятқан себептердің бірі осы болса керек.
Қолданылған материалдарға міндетті түрде www.egemen.kz сайтына гиперсілтеме берілуі тиіс / Любое использование материалов допускается только при наличии гиперссылки на egemen.kz: https://egemen.kz/article/160032-arkheologiyalyq-zertteuler-dgemisin-berdi
© egemen.kz
В 532 году часть Константинополя была разрушена в результате восстания «Ника», но это было только началом испытаний для славного города. В ІХ-Х столетии на него нападали князья Руси: Аскольд и Дир, Олег, Игорь. Несмотря на сложности противостояния с русичами, город выстоял. В 1054 происходит окончательный раскол христианской церкви: Рим становится столицей католицизма, а Константинополь – центром православного мира. В конце ХІ столетия Римский Папа объявляет крестовые походы против мусульман. На первый взгляд, что может быть общего между этими событиями? Но во время четвертого крестового похода была спланирована операция, направленная против столицы Византийской империи.
Перед стартом четвертого крестового похода была определена конечная цель – все тот же Иерусалим и его отвоевание у «неверных» мусульман. Главным финансовым организатором похода стал правитель Венецианской республики Энрико Дандоло. Венеция в то время была крупным торговцем в Средиземном море, а ее основным конкурентом была как раз Византийская империя. Дож Венеции (такой официальный титул носили правители этого итальянского государства) выделяя флот и деньги для похода, предложил изменить конечную цель: вместо Иерусалима – Константинополь. Папа Римский Иннокентий ІІІ, «благословивший» этот поход, был не особо против, ведь его конкурент, православная церковь, имела свой центр как раз в столице Византии. Существует, правда, у части историков мнение, что позже папа издал документ, призывающий не проливать кровь христиан. Но это всего лишь версия, известно, что перед походом Иннокентий ІІІ обращался к Константинопольскому патриарху с предложением отменить церковный раскол, что означало ликвидацию православной церкви, и на что Папа получил отказ. В 1202 году был начат четвертый крестовый поход. Существует утверждение, что сами войны, которых должны были вести в Иерусалим, до последнего момента не знали об изменении планов. Но это всего лишь предположение, известным остается факт, что в 1203 году началась осада города, когда крестоносцы ворвались в Константинополь, они грабили, убивали, рушили. Завоеватели города не могли нарадоваться многочисленным богатствам города, находившимся теперь в их руках. В итоге «войны Рима» добились своего: Константинополь пал, а в самой Византии начался период упадка. Крестоносцы даже образовали свое государство вокруг Константинополя – Латинскую империю. Но у «остатков» Византийской империи хватило сил, и всего через шестьдесят лет, в 1261 году, уже Латинская империя пала, а византийцы смогли вернуть свой Новый Рим. Хотя осаду и штурм Константинополя в 1203-1204 годах защитники не выдержали, но, в конце концов, возродили свою столицу.
Самым сложным, и как оказалось непосильным, испытанием для византийцев было нашествие турецких народом. Первым турецким народом, напавшим на Византию, были турки-сельджуки. Они не просто вошли в границы империи, они дошли до Балканского полуострова, даже пробовали захватить Константинополь. Это был ХІ век. В ХІІ веке они были выгнаны с территории Византии. Кстати, войска Византии действовали в союзе с крестоносцами. В конце ХІІІ столетия от племен турок-сельджуков отделись тюркоязычные племена османов, названые в честь Османа І, султана-основателя империи. Именно они стали последними завоевателями Нового Рима.