Почему Карл I и Осман II не смогли стать абсолютными монархами? Урок 1 Кто был советником Карла I и религиозным деятелем Англии? архиепископ Уильям Лод граф Страффорд папа римский a H || Оливер Кромвель кардинал Ришелье даю 20 б только правду могу еще сделать лучший ответ
Объяснение:
Величайшие деятели русской литературы XIX века: Пушкин, Лермонтов, Гоголь, Фет, Чехов, Тургенев, Лев Толстой.
Сообщение о Фете.
Его первые стихи были написаны им еще в юности. А.А. Фет много писал о любви, воспевал в произведениях красоту природы. Он говорил о вечных и важных понятиях только намеками, умел мастерски передавать различные оттенки настроений, пробуждая у читателей светлые и чистые эмоции. Поэзия Фета впервые публикуется в 1840 году в сборнике «Лирический пантеон» . С тех пор стихотворения Фета постоянно печатаются в журналах. в 1853 году в жизни Фета происходит переход в гвардейский полк. Творчество Фета даже в те времена не стоит на месте. В 1850 году выходит его второй сборник, в 1856 – Фет в 1856 году выпустил свой третий поэтический сборник, в котором воспевал красоту. Именно ее он считал главной и единственной целью творчества. Новые произведения Фета, опубликованные с 1862 до 1871 года, составляют циклы «Из деревни», «Записки о вольнонаемном труде». Они включают новеллы, рассказы, очерки. С 1883 по 1891 год Фет пишет более трехсот различных стихотворений, вошедших в сборник под названием "Вечерние огни". Данный сборник пережил четыре выпуска при жизни поэта, а пятый вышел после его смерти.
Мақалада қоғам, демократиялық мемлекет жəне қалыптасу жолдарының жалпы қағидалары қарастырылды. XX ғасыр ғылыми прогресс, гуманизм мен демократияның орын басқан уақыты жəне адамзаттың гүлденген кезеңі деп анықтауға болады. Бірақ XX ғасырдың басында-ақ көптеген ойшылдар техникалық прогресс адамзаттқа жақсылықпен қатар, зұлымдықта алып келетінін, адамгершілік прициптерінің орнын материалдық құндылықтар жəне материалдық принциптер басатынын, ал ол, өз алдына, қоғамда қарама-қайшылықты тудырады деген пікірлер айтып кеткен. Көбінесе XX ғасырдың басын Батыстың рухани мәдениетінің күндылықчарыпың шарықтау кезеңімен байланыстырады. Феодалдық қатынастардың орнына келген бостандық, теңдік, құқық сияқты үғымдар еуропалық көзқарастардың негізін қалады. Бірақ сол кездегі қоғамды қатты сынға алған философиялық мектептер де болды. Еуропалық мәдениетті сынға алған марксистер, психоанализ өкілдері, прагматиктер жəне позитивистер болды. Оның себебі — демократия туралы біржақты анық пікірлердің болмауы жəне де жаңашалдыққа деген күдікпен қарау. Оның барлығы қоғамдық мəселелермен тікелей жəне тығыз байланысты. Автордың ойынша, қоғам адамдардың бірігіп өмір сүретін әлеуметтік ортасы