Римская школа имела развитую систему образования и в это ее общее с современной школой.
Но есть отличия:
• Римляне до 7 лет получают образование дома
• После 7 лет они идут в школы, в которых участся и мальчики и девочки, как в наших современных школах.
• Школы были для свободных людей – там обучались и дети свободных граждан, и дети бывших рабов
• Во многих школах преподавали греческий язык, потому что владельцами частных школ были были бывшие рабы-греки
• Одним из главных уроков было ораторское искусство для юношей 16-18 лет, но такие уроки могли посещать только знатные дети
• Начальная школа была 5летней
• В начальной школе преподавало 2 учителя. Один был литератор (обучал чтению и письму), а другой – калькулятор (обучал арифметике при пальцев или камушек).
• Учебный год всегда начинался в марте
• Каникулы были летом и немного осенью
• Школы не имели отдельного помещения, они его арендовывали в частных постройках
• В школьных классах не было мебели, только табуреты для школьников и кафедры для учителя – столов там не было
• Дети из малообеспеченных детей заканчивали свое обучение в 12 лет (но девочки продолжали учиться дома)
• Уроки были такие: медицина, музыка, танцы, пение, география, риторика, драматургия, философия, астрономия и геометрия + изучали истории древних цивилизаций и развитие философии в форме игры
Отсюда становится понятно, что у нас с римлянами общего, а что различно.
Бекініс, қорған, қамал — тұрақты әскері, қару-жарағы бар, қажетті азық-түлік, т.б. нәрселермен қамтамасыз етілген, әскери-стратегиялық тұрғыдан маңызды, жау қоршауында қалған жағдайда ұзақ уақыт қарсыласуға мүмкіндігі мол әскери тұрақ. Ол теңіз (теңіз жағалауы) Бекінісі және құрлықтық Бекініс болып бөлінеді. Теңіз (теңіз жағалауы) Бекінісі әскери флот күштерінің шұғыл әрекет тірегі ретінде қызмет етеді. Мұндай Бекіністер құрамында теңізге, ішкі рейдтерге шығуға оңтайлы бірнеше (жабық) аралдар, сондай-ақ, қорғанысқа, кемелер мен қайықтарды жөндеуге, жабдықтауға қажетті құралдар болады. Теңіз жағалауында Бекіністік құрылыстар жүргізу, қорғану туралы алғашқы жазба деректер Филон Византийский (б.з.б. 3 ғ.), Витрувий (б.з.б. 1 ғ.), Аполлодар (2 ғ.), Вегеция (4 ғасырдың соңы — 5 ғасырдың бас кезі) еңбектерінде кездеседі. Құрлықтық Бекініс алғашында топырақ үйіндісімен, таспен, ағашпен, т.б. материалдармен қоршалған елді мекен түрінде болды. Ал көшпелілер әскерлері жылжымалы Бекіністер құру әдістерін қолданған. Кейін қалалық мәдениеттің өркендеуіне байланысты қорғаныс құрылыстары бар Бекіністер, қамалдар салына бастады. Мұндай елді мекенді, қамалдарды қорғау тұрғындардың өз күшімен жүзеге асырылған. Ертедегі мемлекеттер мен қалаларда әскер пайда болып, құрылыс өнерінің дамуы мен арзан жұмыс қолдарының (құлдар) көбеюіне байланысты көне қалалар айналасы мұнаралы қабырғалармен, ормен қоршалатын болды. Мысалы, парсылар астанасы Сузы үш қатар мұнаралы қабырғалармен қоршалған. Орта Азия мен көне Қазақстан жерінде де мұндай көп қатарлы Бекіністер аз болмаған. Олардың орындары ондап саналады. Б.з-дың алғашқы ғасырларында Сырдың оң жағасынан бой көтерген Сауран қаласының да бірнеше бекініс қабырғалары болған. Бекіністің сыртқы қоршауы құлаған жағдайда, ең соңғы кедергі есебіндегі тірек-қорғаны — цитаделі (гректерде — акрополь, римдіктерде — капитолий) салынған. Үлкен аумақты ел шетінен қорғауға арналған шекаралық Бекіністер Қытайда (Ұлы Қытай қорғаны), Мысырда, Ассирияда, Вавилонда, Иранда, Римде, т.б. елдерде қолданылған. Орта ғасырларда Батыс Еуропада ірі жер иелерінің қорған-сарайлары (замоктар), қорғандары күшейтілген қарулы әскері бар қалалар мен монастырьлар түріндегі Бекіністер пайда болды. Қорған-сарайлар ірі жер иелерінің тұрғын жайы мен қол астындағы халықтан алым-салық жинау, ұрыс қимылдарын жүргізу мақсатында жасақталған қарулы әскері орналасатын тұрақ қызметін атқарды. 13 — 14 ғасырларда тек Францияда ғана 50 мыңға жуық қорған-сарайлар, қарулы әскері бар қалалар мен монастырьлар болды. Оқ-дәрімен атылатын қарулардың пайда болуына байланысты (18 — 19 ғасырлардан бастап) теңіз жағалауындағы Бекініс қабырғаларының алдыңғы жағынан қосымша форттар салына бастады. 19 ғасырдың аяғында Бекініс құрылысына бетон және оқ өтпейтін құрылымдар қолданылатын болды. 1-дүниежүзілік соғыс қарсаңында Еуропа территориясында әр түрлі дәрежедегі 150-ден астам Бекініс болды. Қару-жарақтар мен әскердің Бекіністерге топталуы қарсыластарға артиллериядан бастырмалата соққы беру арқылы бас көтертпей тастауына мүмкіндік беретін. Сондықтан, қарулы күштерді әр жерге бөліп орналастыру қажеттігі туындады. 1-дүниежүзілік соғыстан кейін Бекіністер орнына әскери шептер өмірге келді.[1]
Римская школа имела развитую систему образования и в это ее общее с современной школой.
Но есть отличия:
• Римляне до 7 лет получают образование дома
• После 7 лет они идут в школы, в которых участся и мальчики и девочки, как в наших современных школах.
• Школы были для свободных людей – там обучались и дети свободных граждан, и дети бывших рабов
• Во многих школах преподавали греческий язык, потому что владельцами частных школ были были бывшие рабы-греки
• Одним из главных уроков было ораторское искусство для юношей 16-18 лет, но такие уроки могли посещать только знатные дети
• Начальная школа была 5летней
• В начальной школе преподавало 2 учителя. Один был литератор (обучал чтению и письму), а другой – калькулятор (обучал арифметике при пальцев или камушек).
• Учебный год всегда начинался в марте
• Каникулы были летом и немного осенью
• Школы не имели отдельного помещения, они его арендовывали в частных постройках
• В школьных классах не было мебели, только табуреты для школьников и кафедры для учителя – столов там не было
• Дети из малообеспеченных детей заканчивали свое обучение в 12 лет (но девочки продолжали учиться дома)
• Уроки были такие: медицина, музыка, танцы, пение, география, риторика, драматургия, философия, астрономия и геометрия + изучали истории древних цивилизаций и развитие философии в форме игры
Отсюда становится понятно, что у нас с римлянами общего, а что различно.