Ғылыми-техникалық революция (ҒТР) деп атаған құбылыс ғылымды қоғамдық өндірістің жетекші даму факторына айналдыру негізінде өндіргіштік күштердің түбегейлі, сапалы қайта құру болып табылады. Ол адамзат тарихында ғылым мен техника пайда болғаннан бері өндіргіш күштерді ұдайы жетілдіруге себепші болған ғылыми-техникалық революция дегеніміз- белгілі бір уақыт аралығында дамудың жаңа сатысына көтерілуге себепші болған сапалық өзгерістердің жедел қарқынмен жүруі. Дүниежүзі аймақтары мен елдердің ҒТР дамуы түрліше деңгейде өтуде. Жоғары дамыған елдерде XX ғасырдың 80-90 жылдардан бастап ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заман тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технологиялар мен қызмет түрлеріне деген сұранысын қамтамасыз етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заманғы тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технология мен қызмет түрлеріне деген сұраныс қамтамасы етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің адамның өмір сүру ортасы мен денсаулығына тигізетін кері әсерінің орнын толтыру немесе жою болып табылады. Адам өмірін қорғауға бағытталған бұл шаралар өте мол қаржыны қажет өте мол қаржыны қажет еткендіктен, таралу ауқымы бірнеше елдің аумағынан аспай отыр.
В суровых условиях выжить в одиночку было невозможно, поэтому люди объединялись в общины, где занимались коллективным трудом. Орудия труда у них были общие, добыча также разделялась между всеми членами общины. Орудия труда древних людей были достаточно примитивными: основные орудия делались из камня, которым потом обрабатывали дерево и кость. Из каменей, откалывая куски нужной формы и размера, первобытные люди делали скребки, рубила и копья, которые пришли на смену просто заостренной палке. Посуда, в основном, изготавливалась из дерева или костей животных. Позже человек научился плести корзины и сети для ловли рыбы. Раскапывая стоянки древних людей, археологи получили массу важных находок, по которым и были восстановлены эти факты. Труд уже на этой стадии делился на женский и мужской. Более слабые, женщины, занимались собирательством, отыскивая в лесу травы, корешки и ягоды, а также птичьи яйца, личинки, улиток и т. п. Мужчины уходили на охоту. Они не только использовали облавы, но и рыли ловушки, делали капканы.
И охота, и собирательство – это присваивающие формы хозяйства, которые принуждали племена к кочевому образу жизни: опустошая одну местность, они переходили в другую. Когда появились лук и стрелы, пищи стало добываться больше, опустошение происходило быстрее. К тому же стоянки нужно было располагать близко к воде, а это усложняло поиски нового места. Так условия вынудили людей перейти от присваивающей формы к производящей.
Ғылыми-техникалық революция (ҒТР) деп атаған құбылыс ғылымды қоғамдық өндірістің жетекші даму факторына айналдыру негізінде өндіргіштік күштердің түбегейлі, сапалы қайта құру болып табылады. Ол адамзат тарихында ғылым мен техника пайда болғаннан бері өндіргіш күштерді ұдайы жетілдіруге себепші болған ғылыми-техникалық революция дегеніміз- белгілі бір уақыт аралығында дамудың жаңа сатысына көтерілуге себепші болған сапалық өзгерістердің жедел қарқынмен жүруі. Дүниежүзі аймақтары мен елдердің ҒТР дамуы түрліше деңгейде өтуде. Жоғары дамыған елдерде XX ғасырдың 80-90 жылдардан бастап ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заман тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технологиялар мен қызмет түрлеріне деген сұранысын қамтамасыз етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заманғы тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технология мен қызмет түрлеріне деген сұраныс қамтамасы етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің адамның өмір сүру ортасы мен денсаулығына тигізетін кері әсерінің орнын толтыру немесе жою болып табылады. Адам өмірін қорғауға бағытталған бұл шаралар өте мол қаржыны қажет өте мол қаржыны қажет еткендіктен, таралу ауқымы бірнеше елдің аумағынан аспай отыр.
В суровых условиях выжить в одиночку было невозможно, поэтому люди объединялись в общины, где занимались коллективным трудом. Орудия труда у них были общие, добыча также разделялась между всеми членами общины. Орудия труда древних людей были достаточно примитивными: основные орудия делались из камня, которым потом обрабатывали дерево и кость. Из каменей, откалывая куски нужной формы и размера, первобытные люди делали скребки, рубила и копья, которые пришли на смену просто заостренной палке. Посуда, в основном, изготавливалась из дерева или костей животных. Позже человек научился плести корзины и сети для ловли рыбы. Раскапывая стоянки древних людей, археологи получили массу важных находок, по которым и были восстановлены эти факты. Труд уже на этой стадии делился на женский и мужской. Более слабые, женщины, занимались собирательством, отыскивая в лесу травы, корешки и ягоды, а также птичьи яйца, личинки, улиток и т. п. Мужчины уходили на охоту. Они не только использовали облавы, но и рыли ловушки, делали капканы.
И охота, и собирательство – это присваивающие формы хозяйства, которые принуждали племена к кочевому образу жизни: опустошая одну местность, они переходили в другую. Когда появились лук и стрелы, пищи стало добываться больше, опустошение происходило быстрее. К тому же стоянки нужно было располагать близко к воде, а это усложняло поиски нового места. Так условия вынудили людей перейти от присваивающей формы к производящей.