объяснение: римские полководцы нашли 3000 невредимых пленных в лагере побежденных повстанцев. а красс, со своей стороны, приказал распять более 6000 рабов вдоль аппиевой дороги между капуей и римом; тела не снимали месяцами и . разве мог красс предположить, что через 100 лет одна единственная казнь распятием, состоявшаяся в далекой палестине, навсегда изменит мир.
о спартаке, мужественном и бесстрашном вожде самого грандиозного во времена античности восстания рабов, «что-то слышали» или «что-то знают» (по крайней мере, когда-то читали знаменитый роман рафаэлло джованьоли или, может, смотрели известный голливудский фильм 1960 года) даже те, кто вообще-то имеет достаточно туманное представление об древнего рима. имя спартака — с ударением на третью букву, а не на шестую, как у нас обычно произносят, — стало больше чем «брендом», «фишкой» — стало обобщенным символом, и символом, надо думать, уже бессмертным, самоотверженной, благородной и честной борьбы за свободу, когда уже поистине лучше погибнуть со славой, с оружием в руках, чем продолжать терпеть позорный груз рабства.
несокрушимый повстанец — это самый «модный» пример для наследования для многих в наше «компромиссное» время; однако разве в подвигах князя святослава, жанны д’арк, ивана богуна, джорджа вашингтона, авраама линкольна, в хх веке — сечевых стрельцов и бойцов упа мы не видим черт спартаковской несокрушимости? (к величайшему сожалению, далеко не во все периоды уместен ненасильственный
спартак сплотил вокруг себя обреченных на смерть рабов-гладиаторов; он сделал это в то время, когда даже самые гениальные мыслители, например аристотель, не считали рабов людьми в полном смысле слова, а скорее «орудиями труда, способными говорить» (это уже потом, через 120 лет после восстания спартака и в значительной мере в результате этого восстания, великий сенека наконец напишет: «они рабы? но они и люди, такие же, как ты и я»). даже враги, которые победили и убили спартака, признавали его величие. уже в хіх веке теодор моммзен, ученый, автор блестящей « рима» в 5 книгах (единственный , удостоенный нобелевской премии по ), человек достаточно консервативных политических взглядов, который считал рабство «естественным» и «неминуемым» состоянием для римского государства — все же нашел для вождя великого восстания рабов такие слова: «перед последней своей битвой спартак убил мечом своего коня; он, неразлучный со своими людьми и в счастье, и в горе, показал им таким поступком, что ему, как и всем им, надлежит теперь победить или умереть.
в битве он сражался, как лев; два центуриона (римские командиры достаточно высокого ранга. — и. с.) погибли от его руки; будучи раненым, он на коленях дрался копьем с врагами, которые наступали на него. так погиб великий атаман разбойников (оставим эти слова на совести моммзена. — и. с.) и с ним лучшие из его товарищей — смертью свободных людей и честных солдат».
ОКөне дәуірде алғашқы мемлекет құрған халық – египеттіктер. Египет Ніл өзенінің жағасындағы ең бір жоғары өркениетті дамыған мемлекет болды. Египет мемлекетінде билеушілерді, перғауындарды (фараондар) Құдай деп санады. Ал Ра Құдайын Құдайлардың Құдайы деп немесе перғауындар оның ұлы деп санады.
Египет халқының тағы бір ерекшелігі – ажалға қарсы шығуы, өлмей мәңгі жасауға ұмтылуы. Мұндай діни көзқарас тек дінге емес, сонымен қатар мәдени салаларға, саяси экономикаға да үлкен әсерін тигізді. Халықтар мәңгілік өмірді қамтамасыз ету мәселесінде адамның денесін сақтап, тірлікте оған қажет болғанның бәрімен қабірде де қамтамасыз ету керек деп, денені бальзамдап, оны мумияға айналдырып, не болмаса өлген адамның денесіне ұқсас етіп, оның мүсінін жасауын кәсіпке айналдырды. Себебі, өлген адамның денесі сақталса, оның жаны оған қайта оралады деп түсінді. Египет халықтары перғауындардан басқа аруаққа да сенді. Патшалардың, перғауындардың өздері немесе отбасындағы адамдарының бірі өлсе, олардың кұрметіне пирамидалар (мазарлар) салатын болды. Ал ақшалары аз, қатардағы адамдарды матаға орап, көбінесе зираттардың шетіне көмді.
Көне Египет заманында басты Құдай Радан кейін төменгі Құдайлар да болды. Ол Құдайлардың өздеріне арналған жеке қызметтері болды. Мысалы: өлім Құдайы – Осирис. Ол жер астының Құдайы. Құнарлы жер мен аналықтың Құдайы, Осиристің қарындасы әрі әйелі - Исида. Шындық пен тәртіптің Құдайы - Маат және т.б. Осындай көпқұдайлықтың басын қоспақ болған Перғауын Аменхотеп (б.з.б. 1419-1400 жж.) діни реформа жүргізді. Ол көпқұдайлық түсінікті жойып, бір Құдайға сену керек деді. Ол Құдайдың атын Атон деп қойды. Оның арқасында мемлекеттік монотеистік дін құруға әрекет жасады. Онан кейінгі Аменхотеп IV те бірқұдайлық реформаны жалғастырды. Бірақ ол реформадан ештеңе шықпады, оған қарсы көптеген абыздар шығып, бұрынғы ескі Құдайлардың түрлерімен біріктірілді.бъяснение:
ответ:
объяснение: римские полководцы нашли 3000 невредимых пленных в лагере побежденных повстанцев. а красс, со своей стороны, приказал распять более 6000 рабов вдоль аппиевой дороги между капуей и римом; тела не снимали месяцами и . разве мог красс предположить, что через 100 лет одна единственная казнь распятием, состоявшаяся в далекой палестине, навсегда изменит мир.
о спартаке, мужественном и бесстрашном вожде самого грандиозного во времена античности восстания рабов, «что-то слышали» или «что-то знают» (по крайней мере, когда-то читали знаменитый роман рафаэлло джованьоли или, может, смотрели известный голливудский фильм 1960 года) даже те, кто вообще-то имеет достаточно туманное представление об древнего рима. имя спартака — с ударением на третью букву, а не на шестую, как у нас обычно произносят, — стало больше чем «брендом», «фишкой» — стало обобщенным символом, и символом, надо думать, уже бессмертным, самоотверженной, благородной и честной борьбы за свободу, когда уже поистине лучше погибнуть со славой, с оружием в руках, чем продолжать терпеть позорный груз рабства.
несокрушимый повстанец — это самый «модный» пример для наследования для многих в наше «компромиссное» время; однако разве в подвигах князя святослава, жанны д’арк, ивана богуна, джорджа вашингтона, авраама линкольна, в хх веке — сечевых стрельцов и бойцов упа мы не видим черт спартаковской несокрушимости? (к величайшему сожалению, далеко не во все периоды уместен ненасильственный
спартак сплотил вокруг себя обреченных на смерть рабов-гладиаторов; он сделал это в то время, когда даже самые гениальные мыслители, например аристотель, не считали рабов людьми в полном смысле слова, а скорее «орудиями труда, способными говорить» (это уже потом, через 120 лет после восстания спартака и в значительной мере в результате этого восстания, великий сенека наконец напишет: «они рабы? но они и люди, такие же, как ты и я»). даже враги, которые победили и убили спартака, признавали его величие. уже в хіх веке теодор моммзен, ученый, автор блестящей « рима» в 5 книгах (единственный , удостоенный нобелевской премии по ), человек достаточно консервативных политических взглядов, который считал рабство «естественным» и «неминуемым» состоянием для римского государства — все же нашел для вождя великого восстания рабов такие слова: «перед последней своей битвой спартак убил мечом своего коня; он, неразлучный со своими людьми и в счастье, и в горе, показал им таким поступком, что ему, как и всем им, надлежит теперь победить или умереть.
в битве он сражался, как лев; два центуриона (римские командиры достаточно высокого ранга. — и. с.) погибли от его руки; будучи раненым, он на коленях дрался копьем с врагами, которые наступали на него. так погиб великий атаман разбойников (оставим эти слова на совести моммзена. — и. с.) и с ним лучшие из его товарищей — смертью свободных людей и честных солдат».
ОКөне дәуірде алғашқы мемлекет құрған халық – египеттіктер. Египет Ніл өзенінің жағасындағы ең бір жоғары өркениетті дамыған мемлекет болды. Египет мемлекетінде билеушілерді, перғауындарды (фараондар) Құдай деп санады. Ал Ра Құдайын Құдайлардың Құдайы деп немесе перғауындар оның ұлы деп санады.
Египет халқының тағы бір ерекшелігі – ажалға қарсы шығуы, өлмей мәңгі жасауға ұмтылуы. Мұндай діни көзқарас тек дінге емес, сонымен қатар мәдени салаларға, саяси экономикаға да үлкен әсерін тигізді. Халықтар мәңгілік өмірді қамтамасыз ету мәселесінде адамның денесін сақтап, тірлікте оған қажет болғанның бәрімен қабірде де қамтамасыз ету керек деп, денені бальзамдап, оны мумияға айналдырып, не болмаса өлген адамның денесіне ұқсас етіп, оның мүсінін жасауын кәсіпке айналдырды. Себебі, өлген адамның денесі сақталса, оның жаны оған қайта оралады деп түсінді. Египет халықтары перғауындардан басқа аруаққа да сенді. Патшалардың, перғауындардың өздері немесе отбасындағы адамдарының бірі өлсе, олардың кұрметіне пирамидалар (мазарлар) салатын болды. Ал ақшалары аз, қатардағы адамдарды матаға орап, көбінесе зираттардың шетіне көмді.
Көне Египет заманында басты Құдай Радан кейін төменгі Құдайлар да болды. Ол Құдайлардың өздеріне арналған жеке қызметтері болды. Мысалы: өлім Құдайы – Осирис. Ол жер астының Құдайы. Құнарлы жер мен аналықтың Құдайы, Осиристің қарындасы әрі әйелі - Исида. Шындық пен тәртіптің Құдайы - Маат және т.б. Осындай көпқұдайлықтың басын қоспақ болған Перғауын Аменхотеп (б.з.б. 1419-1400 жж.) діни реформа жүргізді. Ол көпқұдайлық түсінікті жойып, бір Құдайға сену керек деді. Ол Құдайдың атын Атон деп қойды. Оның арқасында мемлекеттік монотеистік дін құруға әрекет жасады. Онан кейінгі Аменхотеп IV те бірқұдайлық реформаны жалғастырды. Бірақ ол реформадан ештеңе шықпады, оған қарсы көптеген абыздар шығып, бұрынғы ескі Құдайлардың түрлерімен біріктірілді.бъяснение: