Меньшевиктер, РСДЖП – Ресей социал-демократиялық жұмысшы партиясы құрамындағы оңшыл бағыттағы ағым (фракция).
Меньшевиктер
Меньшевиктер 1903 жылы РСДЖП-ның 2-съезінде көпшілікке қарсы аз ғана топ ретінде пайда болды . Меньшевиктердің саяси жетекшілері әрі идеологтары Г.Плеханов, Л.Мартов, П.Аксельрод, т.б. болды. Олар партияның ОК-індегі большевиктердің қатал орталықтандыру саясатына қарсы болды.
1905 – 1907 жылы революция кезінде меньшевиктер жұмысшы табы (пролетариат) самодержавиеге қарсы күресте либерал буржуазиямен одақтасу керек деп есептеп, шаруалар революциясына және қарулы көтерілістерге қарсы болды.
1917 жылы Ақпан революциясынан кейін, меньшевиктер уақытша үкіметті қолдады. Қазан төңкерісіне қарсы шықты. Олар Ресейде социализм орнату үшін әлі әлеуметтік жағдай қалыптасқан жоқ деп есептеді. Азамат соғысы жылдары большевиктерге қарсы майдандарда белсенді әрекет етті, қарулы көтерілістер ұйымдастырды. Бірақ Антанта интервенциясына және оларды қызу қолдаған контрреволюциялық күштерге де қарсы болды.
1924 жылдан бастап меньшевиктер саяси ұйым ретінде КСРО территориясында өзінің қызметін тоқтатты. Соған қарамастан 1931 жылы наурыз айында меньшевиктердің аман қалған саяси лидерлеріне жасанды айыптар тағылып (кеңестік өкіметке қастандық жасаушылар, шетел жансыздары, т.б.), 14 адам әр түрлі мерзімдерге бас бостандықтарынан айырылды.
Развитие товарно-денежных отношений привело к дальнейшему социальному расслоению свободного населения. В среде эвпатридов и геоморов выделяются богатые землевладельцы, некоторая часть эвпатридов беднеет, а геоморов — превращается в батраков, обрабатывающих чужую землю, получая за это 1/6 часть урожая, или попадает в долговую кабалу, теряет свободу и продается в рабство за границу. Растет экономическая роль богатой торгово-ремесленной верхушки горожан, по-прежнему отстраненной от власти. Растет и число бедняков-фетов. Все неустойчивее становится положение средних и мелких землевладельцев и ремесленников. В результате в среде свободных возникает целый комплекс противоречий — между богатыми и обедневшими эвпатридами, все еще удерживающими власть, и богачами из землевладельцев, торговцев и ремесленников, стремящимися к власти и использующими недовольство бедноты и средних и мелких собственников. Эти противоречия кристаллизовались как противоречия между богатой родовой аристократией и народом (демосом) , возглавляемым богачами. Постепенно в руках родовой аристократии (евпатридов) сосредоточивались крупные земельные участки, в зависимость от неё попадала большая часть свободного населения (мелких земельных собственников) ; росла долговая кабала. Несостоятельные должники отвечали перед кредиторами не только своим имуществом, но и личной свободой и свободой членов своей семьи. Долговая кабала служила одним из источников рабства, получившего уже значительное развитие. Наряду с рабами и свободными в Афинах существовал промежуточный слой ‒ т. н. метеки (лично свободные, но лишённые политических и некоторых экономических прав люди) . По мере роста имущественного неравенства углублялись социально-экономические противоречия и обострялась борьба между родовой аристократией и демосом, добивавшимся уравнения в правах, передела земли, аннулирования долгов и отмены долговой кабалы.
Меньшевиктер, РСДЖП – Ресей социал-демократиялық жұмысшы партиясы құрамындағы оңшыл бағыттағы ағым (фракция).
Меньшевиктер
Меньшевиктер 1903 жылы РСДЖП-ның 2-съезінде көпшілікке қарсы аз ғана топ ретінде пайда болды . Меньшевиктердің саяси жетекшілері әрі идеологтары Г.Плеханов, Л.Мартов, П.Аксельрод, т.б. болды. Олар партияның ОК-індегі большевиктердің қатал орталықтандыру саясатына қарсы болды.
1905 – 1907 жылы революция кезінде меньшевиктер жұмысшы табы (пролетариат) самодержавиеге қарсы күресте либерал буржуазиямен одақтасу керек деп есептеп, шаруалар революциясына және қарулы көтерілістерге қарсы болды.
1917 жылы Ақпан революциясынан кейін, меньшевиктер уақытша үкіметті қолдады. Қазан төңкерісіне қарсы шықты. Олар Ресейде социализм орнату үшін әлі әлеуметтік жағдай қалыптасқан жоқ деп есептеді. Азамат соғысы жылдары большевиктерге қарсы майдандарда белсенді әрекет етті, қарулы көтерілістер ұйымдастырды. Бірақ Антанта интервенциясына және оларды қызу қолдаған контрреволюциялық күштерге де қарсы болды.
1924 жылдан бастап меньшевиктер саяси ұйым ретінде КСРО территориясында өзінің қызметін тоқтатты. Соған қарамастан 1931 жылы наурыз айында меньшевиктердің аман қалған саяси лидерлеріне жасанды айыптар тағылып (кеңестік өкіметке қастандық жасаушылар, шетел жансыздары, т.б.), 14 адам әр түрлі мерзімдерге бас бостандықтарынан айырылды.
Постепенно в руках родовой аристократии (евпатридов) сосредоточивались крупные земельные участки, в зависимость от неё попадала большая часть свободного населения (мелких земельных собственников) ; росла долговая кабала. Несостоятельные должники отвечали перед кредиторами не только своим имуществом, но и личной свободой и свободой членов своей семьи. Долговая кабала служила одним из источников рабства, получившего уже значительное развитие. Наряду с рабами и свободными в Афинах существовал промежуточный слой ‒ т. н. метеки (лично свободные, но лишённые политических и некоторых экономических прав люди) .
По мере роста имущественного неравенства углублялись социально-экономические противоречия и обострялась борьба между родовой аристократией и демосом, добивавшимся уравнения в правах, передела земли, аннулирования долгов и отмены долговой кабалы.