Экономический кризис 1929 — 1933 гг. оказался мировым. Он нарушил все Международные экономические связи, привел к массовому сокращению промышленного производства и других отраслей экономики почти всех государств. Начался он в США осенью 1929 г., далее в Латинской Америке, Западной Европе, других странах Азии и Африки.
В 1929 году Франция избежала разрушительного действия мирового экономического кризиса. Однако в следующем 1930 году страна почувствовала на себе симптомы большой депрессии. Сначала ее сдерживали значительные государственные субсидии, которые тратились на восстановление разрушенных войной департаментов.
Наибольшие капиталовложения ушли на сооружение «линии Мажино». Интенсивные работы проводились в 1929 — 1934 гг. на 750 км пограничной линии между Францией и Германией. Безработица не была таким массовым явлением, как в США, Великобритании или Германии, не превышала 1 млн. безработных.
Во многих отраслях кризис продолжался до 1936 г. В эти годы выпуск промышленной продукции снизился на 1/3, сельскохозяйственной продукции — вдвое, обанкротилось свыше 10 тыс. предприятий, 100 тыс. торговых фирм, немало крупных монополий. Уровень жизни народа снизился втрое.
С большими трудностями правительство Франции ликвидировало последствия затяжного депрессии. Ему пришлось установить контроль над Французским банком, национализировать ряд отраслей промышленности, в том числе военную отрасль. Под давлением «голодных доходов» забастовщиков, демонстраций государственная администрация повысила заработную плату рабочим и служащим, ввела 40-часовую рабочую неделю, 14-ти дневные ежегодные отпуска.
Большое значение для выхода Франции из экономического кризиса имели колонии, где она могла сбывать в обмен на дешевое сырье и сельскохозяйственную продукцию свои нереализованные промышленные товары. Хотя государственная администрация приложила немало усилий для преодоления экономических трудностей, однако ей не удалось поднять промышленность к уровню 1929 г.
Развитие экономики Франции в 30-х годах не было похоже на прогресс английской, немецкой, американской. Оно оказалось особенно медленным, затяжным. Застой в главных отраслях был более продолжительным по сравнению с другими странами. Сохранилось мелкое производство, где работало 40% рабочих и служащих. Это были в основном высококвалифицированные специалисты самых разных профессий (парфюмеры, ювелиры, дегустаторы т.п.).
Во Франции сильнейшим был процесс концентрации финансово-кредитных учреждений. К 1939 г. несколько крупнейших банков контролировали 86% всех капиталов страны. Французские монополии поддерживали взаимовыгодные отношения с иностранными корпорациями. Банки охотно вкладывали капиталы в промышленность. До начала второй мировой войны успешно действовали десятки франко-немецких картелей.
Во время первой мировой войны и во времена экономического кризиса внешние экономические связи Франции с зарубежными странами были значительно ослаблены. Однако в конце 30-х годов положение изменилось.
Французский капитал экспортировали в Центральную и Юго-Восточную Европу, значительную часть направляли в колонии. Из 4,2 млрд. франков иностранных инвестиций 500 млн. поступило во Французские колонии.
«Византия мен Түрік қағанаты арасындағы қарым-қатынасы»
Истеми (Есте би) кеше ғана жібектей жұмсақ көрінген Иран шахымен тіл табысу үшін екі қайтара елші аттандырды. Алғашқы елші Иран шахынан жартымды жауап естімей қайтты. Иран шахы түрік елшілері мен саудагерлері апарған бір керуенге тиелген жібек маталарды қонақтарының көз алдында өртеп, ақшасын эфталиттер елшісі Катулфтың кеңесімен бұйымның ақысын алтынмен санап берді де, келген іздеріңізбен кейін қайтыңыздар дегендей қолдарын Талас жаққа қарай шошайтты. Бұл қорлыққа да көнген қаған тағы елші жіберді. Бірақ олардың туған жеріне - түріктер еліне Талас қаласына өліктері ғана оралды. Бір елші ғана емес, оның қасындағы қосшылары да үшеуінен басқасы түгелдей көз жұмды. Парсылар түрік елшілері ыстық күнге шыдай алмай қаза болды десе, Истеми қаған өз адамдарының өлімі әдейі улаудан болғандығын жансыздары арқылы білді. Мұның өзі аталы-балалы қаған мен шах билеген екі мемлекеттің арасында бір қырғын соғыс болатындығын білдіргендей еді . Византия үшін бұл іздегенге сұрағандай болды, елшісі Земархты Талас қаласындағы - Истеми қағанға аттандыруға асықты. Түріктер Ұрым деп атайтын Византияның императоры II Юстиниан өз елшісіне қағанмен Иранға қарсы одақтасуды, ең болмаса жібек маталарды сатып алу жөнінде шарт жасасуды тапсырмақ болатын. Осы соңғы мүдде өзі орындалғанның өзінде тілі жұмсақ гректер жауынгер түріктерді түбінде дегеніне көндіретіндігіне сенді. Ұрым еліне грек елшісінен бұрын түрік елшісі соғды Маниах келді. II Юстиниан тәңірдің өзі жібергендей түрік елшісін құшақ жая қарсы алып, жібек саудасына да, ең бастысы - Иранға қарсы соғысуға да бірден келісті. Император II Юстиниан елші Маниахты үлкен сый-сияпатпен Талас бойына қайтарып, қасына өз елшісі Земархты қосып берді. Византия тарихшысы Менандр «Агафия тарихының жалғасы» деген еңбегінде 568 жылы Земарх Талас өзені жағасындағы Талас қаласын мекендеген түрік қағаны Истемиге барғанын жазады.
Экономический кризис 1929 — 1933 гг. оказался мировым. Он нарушил все Международные экономические связи, привел к массовому сокращению промышленного производства и других отраслей экономики почти всех государств. Начался он в США осенью 1929 г., далее в Латинской Америке, Западной Европе, других странах Азии и Африки.
В 1929 году Франция избежала разрушительного действия мирового экономического кризиса. Однако в следующем 1930 году страна почувствовала на себе симптомы большой депрессии. Сначала ее сдерживали значительные государственные субсидии, которые тратились на восстановление разрушенных войной департаментов.
Наибольшие капиталовложения ушли на сооружение «линии Мажино». Интенсивные работы проводились в 1929 — 1934 гг. на 750 км пограничной линии между Францией и Германией. Безработица не была таким массовым явлением, как в США, Великобритании или Германии, не превышала 1 млн. безработных.
Во многих отраслях кризис продолжался до 1936 г. В эти годы выпуск промышленной продукции снизился на 1/3, сельскохозяйственной продукции — вдвое, обанкротилось свыше 10 тыс. предприятий, 100 тыс. торговых фирм, немало крупных монополий. Уровень жизни народа снизился втрое.
С большими трудностями правительство Франции ликвидировало последствия затяжного депрессии. Ему пришлось установить контроль над Французским банком, национализировать ряд отраслей промышленности, в том числе военную отрасль. Под давлением «голодных доходов» забастовщиков, демонстраций государственная администрация повысила заработную плату рабочим и служащим, ввела 40-часовую рабочую неделю, 14-ти дневные ежегодные отпуска.
Большое значение для выхода Франции из экономического кризиса имели колонии, где она могла сбывать в обмен на дешевое сырье и сельскохозяйственную продукцию свои нереализованные промышленные товары. Хотя государственная администрация приложила немало усилий для преодоления экономических трудностей, однако ей не удалось поднять промышленность к уровню 1929 г.
Развитие экономики Франции в 30-х годах не было похоже на прогресс английской, немецкой, американской. Оно оказалось особенно медленным, затяжным. Застой в главных отраслях был более продолжительным по сравнению с другими странами. Сохранилось мелкое производство, где работало 40% рабочих и служащих. Это были в основном высококвалифицированные специалисты самых разных профессий (парфюмеры, ювелиры, дегустаторы т.п.).
Во Франции сильнейшим был процесс концентрации финансово-кредитных учреждений. К 1939 г. несколько крупнейших банков контролировали 86% всех капиталов страны. Французские монополии поддерживали взаимовыгодные отношения с иностранными корпорациями. Банки охотно вкладывали капиталы в промышленность. До начала второй мировой войны успешно действовали десятки франко-немецких картелей.
Во время первой мировой войны и во времена экономического кризиса внешние экономические связи Франции с зарубежными странами были значительно ослаблены. Однако в конце 30-х годов положение изменилось.
Французский капитал экспортировали в Центральную и Юго-Восточную Европу, значительную часть направляли в колонии. Из 4,2 млрд. франков иностранных инвестиций 500 млн. поступило во Французские колонии.
«Византия мен Түрік қағанаты арасындағы қарым-қатынасы»
Истеми (Есте би) кеше ғана жібектей жұмсақ көрінген Иран шахымен тіл табысу үшін екі қайтара елші аттандырды. Алғашқы елші Иран шахынан жартымды жауап естімей қайтты. Иран шахы түрік елшілері мен саудагерлері апарған бір керуенге тиелген жібек маталарды қонақтарының көз алдында өртеп, ақшасын эфталиттер елшісі Катулфтың кеңесімен бұйымның ақысын алтынмен санап берді де, келген іздеріңізбен кейін қайтыңыздар дегендей қолдарын Талас жаққа қарай шошайтты. Бұл қорлыққа да көнген қаған тағы елші жіберді. Бірақ олардың туған жеріне - түріктер еліне Талас қаласына өліктері ғана оралды. Бір елші ғана емес, оның қасындағы қосшылары да үшеуінен басқасы түгелдей көз жұмды. Парсылар түрік елшілері ыстық күнге шыдай алмай қаза болды десе, Истеми қаған өз адамдарының өлімі әдейі улаудан болғандығын жансыздары арқылы білді. Мұның өзі аталы-балалы қаған мен шах билеген екі мемлекеттің арасында бір қырғын соғыс болатындығын білдіргендей еді . Византия үшін бұл іздегенге сұрағандай болды, елшісі Земархты Талас қаласындағы - Истеми қағанға аттандыруға асықты. Түріктер Ұрым деп атайтын Византияның императоры II Юстиниан өз елшісіне қағанмен Иранға қарсы одақтасуды, ең болмаса жібек маталарды сатып алу жөнінде шарт жасасуды тапсырмақ болатын. Осы соңғы мүдде өзі орындалғанның өзінде тілі жұмсақ гректер жауынгер түріктерді түбінде дегеніне көндіретіндігіне сенді. Ұрым еліне грек елшісінен бұрын түрік елшісі соғды Маниах келді. II Юстиниан тәңірдің өзі жібергендей түрік елшісін құшақ жая қарсы алып, жібек саудасына да, ең бастысы - Иранға қарсы соғысуға да бірден келісті. Император II Юстиниан елші Маниахты үлкен сый-сияпатпен Талас бойына қайтарып, қасына өз елшісі Земархты қосып берді. Византия тарихшысы Менандр «Агафия тарихының жалғасы» деген еңбегінде 568 жылы Земарх Талас өзені жағасындағы Талас қаласын мекендеген түрік қағаны Истемиге барғанын жазады.
Объяснение:
.