ХЫХ ғасырдың ортасына карай қазақ жерлері үшін Қоқан, Хиуа және Ресей арасындағы талас күшейе түсті. Ресей үкіметімен болған 1840 жылғы келіссөзде Хиуа ханы өз билігінің Жем, Ырғыз және Торғай бойына дейін жететіндігін айтты. Сырдарияның төменгі жағасына орыс және қоқан қолдарын жібермеу мақсатында хан мұнда бекіністер салдырады. Бірақ Хиуа ханының бұл әрекеттеріне қарамастан, оларды Қоқан қолдары, кейін жақсы қаруланған Ресей әскерлері ығыстыра бастайды.
Жыл өткен сайын тереңдей түскен орыс билігіне қарсылық туғызу мақсатында Хиуа хандығы қазақтарды өзара бірлікке шақырады. Тура осындай әдіс-айлаға өзіне қарайтын аймақта Қоқан хандығы да көшеді. Өйткені Хиуа мен Қоқанның алым-салық жинаушыларының өктемдігі мен қатыгездігін көріп қалған халық олардан қарулы қарсылық арқылы болса да құтылуға әзір болды.
Осы мезгілде Түркістанның ішкі саяси өміріне Ресей белсенді түрде араласа бастайды. Оның мынадай себептері бартын. Біріншіден, ХЫХ ғасырдың орта тұсынан бастап қарқынды даму жолына түскен Ресей өнеркәсібіне түркістандық рынок аса қажет. Қазақ тұтынушылары орыс көпестерінен ұн, түрлі мануфактура өнімдерін, металдан жасалған бұйымдарды көп мөлшерде ала бастайды.
Общественно-политические процессы в Казахстане в начале 20 века были такими же, как в остальной России. Как и в остальной России, есть созревала революция.
В Казахстане все революционные идеи на основе марксизма появились от тех революционеров, которые были отправлены сюда в сылку. Как правило, это были социал-демократы.
Объяснение:
Самой популярной группой революционеров здесь стал «Сибирский социал-демократический союз», который распространился во всему Казахстану в период с 1901 по 1903 годв.
В это же время появляются кружки марксистского толка в Уральске и Петропавловске. Марксистские кружки включали как казахов, так и русских. В последующем кружки распространились по всему Казахстану.
Революция 1905-1907 годов еще больше побудило казахских рабочих участвовать в революционном движении. По сути, это дало толчок для развитию национально-освободительного движения, а также для классовой борьбы, так как «аграрники» выступали против социального угнетения.
Отсюда в феврале 1905 года первые забастовки произошли в Казалинске, Челкарах, Джусалах, Туркестане, на Оренбургско-Ташкентской железной дороге, в железнодорожном депо Петропавловска. Следом – весной того же года – рабочие волнения перехватило крестьянское волнение. Все бедные крестьяне вышли против эксплуатацих их баями и царями.
3ий съезд РСДРП показал, что казахи готовы на борьбу, потому здесь были сформированы комитеты, и 1 мая уже проходили маевки, например, в таких городах, как Уральск, Перовск, Кустанай и так далее.
Казахстан участвовал и в Октябрьской Всероссийской политической стачке 1905 года, в декабрьском вооруженном восстании (в результате которого был создан «Русско-киргизский союз»). Что касается крестьянсива, то национально-освободительное движение имело большой масштаб в Семипалатинске, Акмолинске, Уральске, Тургайске.
Революционные движения в Казахстане продолжали жить и в 1912, и в 1913 в ходе забастовки Айдарлинского прииска, в 1914 году (забастовка нефтянников Эмбы) и так далее.
ХЫХ ғасырдың ортасына карай қазақ жерлері үшін Қоқан, Хиуа және Ресей арасындағы талас күшейе түсті. Ресей үкіметімен болған 1840 жылғы келіссөзде Хиуа ханы өз билігінің Жем, Ырғыз және Торғай бойына дейін жететіндігін айтты. Сырдарияның төменгі жағасына орыс және қоқан қолдарын жібермеу мақсатында хан мұнда бекіністер салдырады. Бірақ Хиуа ханының бұл әрекеттеріне қарамастан, оларды Қоқан қолдары, кейін жақсы қаруланған Ресей әскерлері ығыстыра бастайды.
Жыл өткен сайын тереңдей түскен орыс билігіне қарсылық туғызу мақсатында Хиуа хандығы қазақтарды өзара бірлікке шақырады. Тура осындай әдіс-айлаға өзіне қарайтын аймақта Қоқан хандығы да көшеді. Өйткені Хиуа мен Қоқанның алым-салық жинаушыларының өктемдігі мен қатыгездігін көріп қалған халық олардан қарулы қарсылық арқылы болса да құтылуға әзір болды.
Осы мезгілде Түркістанның ішкі саяси өміріне Ресей белсенді түрде араласа бастайды. Оның мынадай себептері бартын. Біріншіден, ХЫХ ғасырдың орта тұсынан бастап қарқынды даму жолына түскен Ресей өнеркәсібіне түркістандық рынок аса қажет. Қазақ тұтынушылары орыс көпестерінен ұн, түрлі мануфактура өнімдерін, металдан жасалған бұйымдарды көп мөлшерде ала бастайды.
Объяснение:
өтінем маған тіркеліңдерш
Общественно-политические процессы в Казахстане в начале 20 века были такими же, как в остальной России. Как и в остальной России, есть созревала революция.
В Казахстане все революционные идеи на основе марксизма появились от тех революционеров, которые были отправлены сюда в сылку. Как правило, это были социал-демократы.
Объяснение:
Самой популярной группой революционеров здесь стал «Сибирский социал-демократический союз», который распространился во всему Казахстану в период с 1901 по 1903 годв.
В это же время появляются кружки марксистского толка в Уральске и Петропавловске. Марксистские кружки включали как казахов, так и русских. В последующем кружки распространились по всему Казахстану.
Революция 1905-1907 годов еще больше побудило казахских рабочих участвовать в революционном движении. По сути, это дало толчок для развитию национально-освободительного движения, а также для классовой борьбы, так как «аграрники» выступали против социального угнетения.
Отсюда в феврале 1905 года первые забастовки произошли в Казалинске, Челкарах, Джусалах, Туркестане, на Оренбургско-Ташкентской железной дороге, в железнодорожном депо Петропавловска. Следом – весной того же года – рабочие волнения перехватило крестьянское волнение. Все бедные крестьяне вышли против эксплуатацих их баями и царями.
3ий съезд РСДРП показал, что казахи готовы на борьбу, потому здесь были сформированы комитеты, и 1 мая уже проходили маевки, например, в таких городах, как Уральск, Перовск, Кустанай и так далее.
Казахстан участвовал и в Октябрьской Всероссийской политической стачке 1905 года, в декабрьском вооруженном восстании (в результате которого был создан «Русско-киргизский союз»). Что касается крестьянсива, то национально-освободительное движение имело большой масштаб в Семипалатинске, Акмолинске, Уральске, Тургайске.
Революционные движения в Казахстане продолжали жить и в 1912, и в 1913 в ходе забастовки Айдарлинского прииска, в 1914 году (забастовка нефтянников Эмбы) и так далее.