С начала XVIII века, Российская империя вышла на совершенно новый для себя этап международного развития. Российская империя рассматривалась в числе наиболее могущественных держав осуществлять перспективную игру на международной арене. Несмотря на то, что авторитет государства рос день от дня (во многом, благодаря успешной политике правителей), международные конфликты все еще были актуальными, и Российской империи приходилось порой участвовать сразу в нескольких войнах одновременно. Начало XVIII века ознаменовалось затяжным конфликтом со Швецией. Продлившаяся два десятилетия Северная война, нанесла немалый урон государственной казне, но при этом продемонстрировала военную мощь Российской империи. После того, как скончался Петр I, страна участвовала во многих войнах, но с переменным успехом, то уступая, то одерживая верх над своими врагами. Международный авторитет Российской империи также был неустойчивым, а границы государства видоизменялись год от года.
Тарихшылардыӊ жобалап есептеуі бойынша 1346-53 жылдары Еуропада оба індеттіӊ кесірінен 75 тен 200 миллионға дейін адам қайтыс болған[1][2]. Қазіргі заманныӊ ғылымдары обадаӊ қайтыс болған адамдардыӊ ДНҚ–сын зерттеген кезде аурудыӊ қоздырғышы — Yersinia Pestis бактериясы болып табылды[3][4].
Ғалымдардыӊ болжамы бойынша, қара індет Орта Азияныӊ шөлейт жерлерінде басталып, Ұлы Жібек жолымен Қырымға 1343 жылы жеткен[5]. Қырымнан Еуропаға сауда кемелердіӊ «тұрақты тұрғыны» кеме егеуқұйрықтармен бірге, дәлірек айтсақ егеуқұйрықтыӊ үстіндегі шығыс бүргелерімен бірге Еуропаныӊ жағалауларында тараған.
Пандеминыӊ салдарынан Еуропаныӊ тарихына зор әсер еткен көптеген діни, әлеуметтік және экономикалық күйзелістер туған. Бұл оқиғадан оӊалу үшін Еуропа халықтарына 150 жылдай қажет болды.
Пандемия тағы бірнеше рет қайталанған: еӊ ірілері 1361 жылы («Екінші оба») және 1369 жылы («үшінші оба»).
Қара індеттіӊ кесірінен Жерорта теӊізініӊ жағалаулары мен Еуропада халықтарыныӊ 30-60% мерт болған[6], яғни 14 ғасырда дүниежүзіндегі адам саны осы пандемиядан кейін 450 миллионнан 350-375 миллионға дейін азайған. Еуропа халықтарыныӊ санасында, психологиясы мен мәдениетінде, экономикасында, тіпті халқыныӊ гендік құрамында өшірілмес із қалдырды.
С начала XVIII века, Российская империя вышла на совершенно новый для себя этап международного развития. Российская империя рассматривалась в числе наиболее могущественных держав осуществлять перспективную игру на международной арене. Несмотря на то, что авторитет государства рос день от дня (во многом, благодаря успешной политике правителей), международные конфликты все еще были актуальными, и Российской империи приходилось порой участвовать сразу в нескольких войнах одновременно. Начало XVIII века ознаменовалось затяжным конфликтом со Швецией. Продлившаяся два десятилетия Северная война, нанесла немалый урон государственной казне, но при этом продемонстрировала военную мощь Российской империи. После того, как скончался Петр I, страна участвовала во многих войнах, но с переменным успехом, то уступая, то одерживая верх над своими врагами. Международный авторитет Российской империи также был неустойчивым, а границы государства видоизменялись год от года.
Источник: https://histerl.ru/lectures/17_vek/mirnie_dogovori_peremiria_2.htm
Тарихшылардыӊ жобалап есептеуі бойынша 1346-53 жылдары Еуропада оба індеттіӊ кесірінен 75 тен 200 миллионға дейін адам қайтыс болған[1][2]. Қазіргі заманныӊ ғылымдары обадаӊ қайтыс болған адамдардыӊ ДНҚ–сын зерттеген кезде аурудыӊ қоздырғышы — Yersinia Pestis бактериясы болып табылды[3][4].
Ғалымдардыӊ болжамы бойынша, қара індет Орта Азияныӊ шөлейт жерлерінде басталып, Ұлы Жібек жолымен Қырымға 1343 жылы жеткен[5]. Қырымнан Еуропаға сауда кемелердіӊ «тұрақты тұрғыны» кеме егеуқұйрықтармен бірге, дәлірек айтсақ егеуқұйрықтыӊ үстіндегі шығыс бүргелерімен бірге Еуропаныӊ жағалауларында тараған.
Пандеминыӊ салдарынан Еуропаныӊ тарихына зор әсер еткен көптеген діни, әлеуметтік және экономикалық күйзелістер туған. Бұл оқиғадан оӊалу үшін Еуропа халықтарына 150 жылдай қажет болды.
Пандемия тағы бірнеше рет қайталанған: еӊ ірілері 1361 жылы («Екінші оба») және 1369 жылы («үшінші оба»).
Қара індеттіӊ кесірінен Жерорта теӊізініӊ жағалаулары мен Еуропада халықтарыныӊ 30-60% мерт болған[6], яғни 14 ғасырда дүниежүзіндегі адам саны осы пандемиядан кейін 450 миллионнан 350-375 миллионға дейін азайған. Еуропа халықтарыныӊ санасында, психологиясы мен мәдениетінде, экономикасында, тіпті халқыныӊ гендік құрамында өшірілмес із қалдырды.
Объяснение: