Ацтектер (көне атауы — әстектер, науа) — Мексикадағы үндіс халқы. Моңғол расасының америкалық нәсіліне жатады. Ацтек, испан тілдерінде сөйлейді, жазуы — латын алфавитіне негізделген, христиан (католик) дінін тұтынады. Жалпы саны — 1,2 млн. адам.
Аңыздарда Ацектердің Астлан (Бірқазан) деген елден шыққаны айтылады. 12 ғасырда басқа да көшпелілермен бірге Ападак жазығындағы отырықшы халықтарды жаулап алған. Ацектердің шығу тегі жөнінде 1980 жылы өте қызықты, батыл пікірлер айтылды. Оған қарағанда Ацектертер Орталық Азиядағы остяктармен (“әстек”) туыстас. [Азия] мен Америка құрлығы Беринг көпірі арқылы жалғасып тұрған кезде Моңғол нәсілді Ацектердің арғы аталары Азиядан Америкаға өткен. 1325 жылы Теночтитлан мемлекетін — қазіргі Мексиканы құрады, 1427 жылы Андан жазығын, соңынан Мексиканың орталық, батыс, Оңтүстік жағын тұтас бағындырып, 15 ғасырдыңортасында күшті мемлекеттік болған. Суармалы егіншілік түрі кеңінен қолданылған. Жүгері (майс), бұршақ дақылдары, асқабақ, мақта, агава, темекі т.б. еккен. Мақта-матаға өрнек салу, сырлы қыш құю, құс қанатынан бас киім, шекпен тоқу, мыс, алтын аптау, зергерлік, архитектура, мүсін, зертас өнері жоғары дәрежеде өркендеген. Қабырғалары одободан, қамыстан, тастан тұрғызылған, төбесі сабаннан, агава мен пальма жапырағымен жабылған бір бөлмелі үйлерде тұрады. Үй жанында булы моншалары (темоскль) болады. Ұлттық тағамы — тортильиден, чиле бұрышы қосылған бұршақтан, жүгері ұнынан жасалған сұйық ботқа. Агава шырынынан пульке ішімдігін, қант құрағынан — арақ жасайды. Ерлер шекпен (серане) киеді, шүберек белбеулер тағынады, әйелдер оюлы дипилер, шашкечкемитали, жамылатын салы (ребосалар), ұзын юбка (чинкуетелер) киеді, оюлы белбеулер (фокалар) тағынады. Саз аспаптары — флейта, барабан т.б.
Причины феодальной раздробленности формирование феодального землевладения: старая родоплеменная знать, оттесненная некогда в тень столичной военно-служилой знатью, превратилась в земских бояр и образовала вместе с другими категориями феодалов корпорацию земельных собственников (сложилось боярское землевладение) . постепенно столы превращаются в наследственные в княжеских родах (княжеское землевладение) . "оседание" на земле, возможность обойтись без киева приводили к стремлению "обустройства" на местах. развитие сельского хозяйства: 40 видов сельского земледельческого и промыслового инвентаря. паровая (двух- и трехпольная) система севооборота. практика удобрения земли навозом. крестьянское население часто перемещается на "вольные" (свободные земли) . основная масса крестьян лично свободные, ведут хозяйство на землях князей. решающую роль в крестьян играло прямое насилие феодалов. наряду с этим - использовалось и : в основном - продуктовая рента, в меньшей степени - отработки. развитие ремесла и городов. в середине xiii века по летописям в киевской руси насчитывалось свыше 300 городов, в которых имелось почти 60 ремесленных специальностей. особенно высока была степень специализации в области технологии обработки металлов. в киевской руси происходит формирование внутреннего рынка, но приоритет все-таки остается за внешним рынком. "детинцы" - торгово-ремесленные посады из беглых холопов. основная масса городского населения - меньшие люди, "наймиты" и деклассированные "убогие люди", челядь, жившая на дворах феодалов. в городах проживает также городская феодальная знать и формируется торгово-ремесленная верхушка. xii - xiii вв. на руси - это эпоха расцвета вечевых собраний.
Ацтектер (көне атауы — әстектер, науа) — Мексикадағы үндіс халқы. Моңғол расасының америкалық нәсіліне жатады. Ацтек, испан тілдерінде сөйлейді, жазуы — латын алфавитіне негізделген, христиан (католик) дінін тұтынады. Жалпы саны — 1,2 млн. адам.
Аңыздарда Ацектердің Астлан (Бірқазан) деген елден шыққаны айтылады. 12 ғасырда басқа да көшпелілермен бірге Ападак жазығындағы отырықшы халықтарды жаулап алған. Ацектердің шығу тегі жөнінде 1980 жылы өте қызықты, батыл пікірлер айтылды. Оған қарағанда Ацектертер Орталық Азиядағы остяктармен (“әстек”) туыстас. [Азия] мен Америка құрлығы Беринг көпірі арқылы жалғасып тұрған кезде Моңғол нәсілді Ацектердің арғы аталары Азиядан Америкаға өткен. 1325 жылы Теночтитлан мемлекетін — қазіргі Мексиканы құрады, 1427 жылы Андан жазығын, соңынан Мексиканың орталық, батыс, Оңтүстік жағын тұтас бағындырып, 15 ғасырдыңортасында күшті мемлекеттік болған. Суармалы егіншілік түрі кеңінен қолданылған. Жүгері (майс), бұршақ дақылдары, асқабақ, мақта, агава, темекі т.б. еккен. Мақта-матаға өрнек салу, сырлы қыш құю, құс қанатынан бас киім, шекпен тоқу, мыс, алтын аптау, зергерлік, архитектура, мүсін, зертас өнері жоғары дәрежеде өркендеген. Қабырғалары одободан, қамыстан, тастан тұрғызылған, төбесі сабаннан, агава мен пальма жапырағымен жабылған бір бөлмелі үйлерде тұрады. Үй жанында булы моншалары (темоскль) болады. Ұлттық тағамы — тортильиден, чиле бұрышы қосылған бұршақтан, жүгері ұнынан жасалған сұйық ботқа. Агава шырынынан пульке ішімдігін, қант құрағынан — арақ жасайды. Ерлер шекпен (серане) киеді, шүберек белбеулер тағынады, әйелдер оюлы дипилер, шашкечкемитали, жамылатын салы (ребосалар), ұзын юбка (чинкуетелер) киеді, оюлы белбеулер (фокалар) тағынады. Саз аспаптары — флейта, барабан т.б.