Ол жақсы білім меңгерген, Янь-вана титулын алған (оның үлес жері ежелгі Янь патшалығының орнында орналасқан). Ол Пекин қаласында тұрған және өз қайын атасы Сюй Да қолбасшымен моңғалдарға қарсы жорықтарды басқарған. Чжу Ди моңғалдарға қарсы жорықтарда, Пекин қаласының жағдайын жақсартуда үлкен жетістіктерге қол жеткізген. Оны әкесі Чжу Юаньчжан жоғары бағалаған. Сол уақыттарда тақта Чжу Цзинь императордың баласы отырған, бірақ 1392 жылы ерте қаза болған.
Император Чжу Юаньчжан 1398 жылдың 24 маусымында қайтыс болған, билікті оның немересі Юаньвэнь алған. Жаңа император өз бауырларына қастықпен қараған. Ол Юнлэ қолбасшыны биліктен аластату үшін басқа қолбасшыларды дайындай бастаған.
Чжу Ди сол уақытта көтеріліске дайындалған. Ол қолбасшылардың ішінде беделді болған, әскери шеберлікті жақсы меңгерген және Сунь-цзы классикалық аңсарын оқыған. Оны жергілікті тұрғындар жақтаған, өз жағына моңғол әскерін де қаратқан. Чжу Ди қолбасшыға қарсы әскери өнердің шебері Цзинлун шыққан, бірақ жеңіліс тапқан. 1402 жылдың 15 қаңтарында Чжу Ди Нанкин жеріне қарсы жорықты бастауға шешім қабылдаған. Ли Цзинлун қорқыныштан қалалық қақпаны ашқан, сондықтан дүрбелең басталған. Императордың сарайы өртке оранған, Юньвэнь өз жұбайымен бірге сол жерде қайтыс болуы мүмкін.
Чжу Ди император титулын алып, 1402 жылы Юньвэнь жақтастарын биліктен шектеген, бұрынғы императордың атын тарихтан өшіріп, «Цзяньвэнь» билік уақытын «Хуанъу» дәуірінің жалғасымен ауыстырған. Ол өзінің заңсыз іс-әрекетін білдіртпеу үшін Фан Сяожу деген тарихшының басын шапқан. Фан Сяожу өз қанымен «узурпатор» деген мағына беретін иероглиф жазып кеткен, осы арқылы императордың заңсыз билігін тарих беттері арқылы болашаққа әшкерелеген.
Ішкі саясаты
Билікке заңсыз әрі қатал жолмен келгеніне қарамастан, Юнлэ билігінің уақыты тарихта салтанатты мерзім ретінде қалған. Император халықты қалыпты жағдайда ұстауға тырысқан, сонымен қатар буддалық рәсімдер мен мейрамдардың маңызын арттырған. Ол биліктің рационалдық жүйесін енгізген.
Чжу Ди ғылым мен білімге көп көңіл аударған. Император Юнлэ үлкен энциклопедия жазуға бұйырған, бұл энциклопедия тарихта «Юнлэ энциклопедиясы» деп қалған, 600 жыл бойы әлемдегі ең үлкен энциклопедия болып саналған, бірақ кейін бұл рекордтты Ағылшын Уикипедиясы жаңартты. Ішінде жарты миллион бет болған, осы уақытқа дейін 4%-ы ғана сақталған.
Чжу Ди
Чжу Ди
Император экономиканы арттыруға белсене кіріскен. Ақсүйектермен біріге отырып, Юнлэ жемқорлықпен, жасырын топтармен, қарақшылармен және Юньвэн жақтастарымен қатал күресе бастаған. Император азық-түлік өнімдерін көбейту үшін шаралар қабылдаған. Янцы жерін өңдеген, Ұлы Қытай қорғанын жаңартқан. Қайта құрылған Ұлы каналдың ашылуы Янцы жерімен солтүстік жерлер арасындағы кең каботажды кеме қатынасының тоқтауына әкеп соқтырған.
Чжу Ди Пекин қаласын Қытайдың астанасы ретінде жариялаған, дәл осы жерде «Жабық каланың» құрылысы басталған және аяқталған. Пекин 500 жылдай Қытайдың астанасы болды.
Чжу Ди билігінің кезінде конфуцийшілдік және ғылым дамыған. Ол Су Цзин деген мемлекет хатшысына барлық кітаптар мен тақырыптар бойынша қысқa аңдатпалар жасауға бұйырған, 17 айдан кейін бірінші томы жарық көрген, ал 1557 жылы «Юнлэ билігі кезіндегі энциклопедия» деген келесі том пайда болған. Осы жерде адамзаттың Қытайға белгілі барлық жетістіктері жазылған. Бұл еңбек 11 томға жіктелген 3000 жазбадан тұрған.
Чжу Ди жаңалықтарға толерантты түрде қараған Конфуцийшілдікті даосизмді және буддизмді қолдаған қытайлық дәстүрлерді жаңдандыруға, моңғолдардың мәдениетке әсерін тоқтатуға тырысқан.
С 30-х годов XVIII столетия, после принятия решения о добровольном вхождении в состав Российского государства башкирских и казахских племен, территория современного Оренбуржья стала активно осваиваться переселенцами из центральных губерний России[5].
31 августа 1735 года у слияния Ори и Яика была заложена Оренбургская крепость. Сильные разливы рек в этом месте заставили начать в 1739 году подготовку к строительству нового города с прежним названием ниже по течению Яика, на Красной горе. 6 августа 1741 года он был заложен. Старый город получил название Орская крепость (нынешний город Орск). Выбранное место на Красной горе безлесное, каменистое и удалённое от реки, также оказалось неподходящим для строительства города[6]. 19 (30) апреля 1743 года Оренбург был заложен в третий раз, на месте бывшей Бердской крепости (Бердского городка), в 70-ти верстах от Красногорского урочища у впадения в Яик реки Сакмары, окружённое лесами и пахотными землями. Теперь оно является историческим центром города. Город, выстроенный на Красной горе, получил название Красногорская крепость[7].
Карта Оренбургской губернии 1824 года
В 1744 году Оренбург стал центром Оренбургской губернии, учреждённой именным указом императрицы Анны Иоанновны. Граница Оренбургской губернии доходила на севере до рек Исети и Камы, на западе у Самары и Ставрополя до Волги, шла несколько западнее реки Яик в нижнем её течении, на юге доходила до Каспийского и Аральского морей, на востоке до реки Тобол и восточных пределов территорий кочевий Среднего казахского жуза.
Оренбургская губерния была в числе 17 регионов, признанных серьёзно пострадавшими, во время голода 1891—1892 годов.
Ол жақсы білім меңгерген, Янь-вана титулын алған (оның үлес жері ежелгі Янь патшалығының орнында орналасқан). Ол Пекин қаласында тұрған және өз қайын атасы Сюй Да қолбасшымен моңғалдарға қарсы жорықтарды басқарған. Чжу Ди моңғалдарға қарсы жорықтарда, Пекин қаласының жағдайын жақсартуда үлкен жетістіктерге қол жеткізген. Оны әкесі Чжу Юаньчжан жоғары бағалаған. Сол уақыттарда тақта Чжу Цзинь императордың баласы отырған, бірақ 1392 жылы ерте қаза болған.
Император Чжу Юаньчжан 1398 жылдың 24 маусымында қайтыс болған, билікті оның немересі Юаньвэнь алған. Жаңа император өз бауырларына қастықпен қараған. Ол Юнлэ қолбасшыны биліктен аластату үшін басқа қолбасшыларды дайындай бастаған.
Чжу Ди сол уақытта көтеріліске дайындалған. Ол қолбасшылардың ішінде беделді болған, әскери шеберлікті жақсы меңгерген және Сунь-цзы классикалық аңсарын оқыған. Оны жергілікті тұрғындар жақтаған, өз жағына моңғол әскерін де қаратқан. Чжу Ди қолбасшыға қарсы әскери өнердің шебері Цзинлун шыққан, бірақ жеңіліс тапқан. 1402 жылдың 15 қаңтарында Чжу Ди Нанкин жеріне қарсы жорықты бастауға шешім қабылдаған. Ли Цзинлун қорқыныштан қалалық қақпаны ашқан, сондықтан дүрбелең басталған. Императордың сарайы өртке оранған, Юньвэнь өз жұбайымен бірге сол жерде қайтыс болуы мүмкін.
Чжу Ди император титулын алып, 1402 жылы Юньвэнь жақтастарын биліктен шектеген, бұрынғы императордың атын тарихтан өшіріп, «Цзяньвэнь» билік уақытын «Хуанъу» дәуірінің жалғасымен ауыстырған. Ол өзінің заңсыз іс-әрекетін білдіртпеу үшін Фан Сяожу деген тарихшының басын шапқан. Фан Сяожу өз қанымен «узурпатор» деген мағына беретін иероглиф жазып кеткен, осы арқылы императордың заңсыз билігін тарих беттері арқылы болашаққа әшкерелеген.
Ішкі саясаты
Билікке заңсыз әрі қатал жолмен келгеніне қарамастан, Юнлэ билігінің уақыты тарихта салтанатты мерзім ретінде қалған. Император халықты қалыпты жағдайда ұстауға тырысқан, сонымен қатар буддалық рәсімдер мен мейрамдардың маңызын арттырған. Ол биліктің рационалдық жүйесін енгізген.
Чжу Ди ғылым мен білімге көп көңіл аударған. Император Юнлэ үлкен энциклопедия жазуға бұйырған, бұл энциклопедия тарихта «Юнлэ энциклопедиясы» деп қалған, 600 жыл бойы әлемдегі ең үлкен энциклопедия болып саналған, бірақ кейін бұл рекордтты Ағылшын Уикипедиясы жаңартты. Ішінде жарты миллион бет болған, осы уақытқа дейін 4%-ы ғана сақталған.
Чжу Ди
Чжу Ди
Император экономиканы арттыруға белсене кіріскен. Ақсүйектермен біріге отырып, Юнлэ жемқорлықпен, жасырын топтармен, қарақшылармен және Юньвэн жақтастарымен қатал күресе бастаған. Император азық-түлік өнімдерін көбейту үшін шаралар қабылдаған. Янцы жерін өңдеген, Ұлы Қытай қорғанын жаңартқан. Қайта құрылған Ұлы каналдың ашылуы Янцы жерімен солтүстік жерлер арасындағы кең каботажды кеме қатынасының тоқтауына әкеп соқтырған.
Чжу Ди Пекин қаласын Қытайдың астанасы ретінде жариялаған, дәл осы жерде «Жабық каланың» құрылысы басталған және аяқталған. Пекин 500 жылдай Қытайдың астанасы болды.
Чжу Ди билігінің кезінде конфуцийшілдік және ғылым дамыған. Ол Су Цзин деген мемлекет хатшысына барлық кітаптар мен тақырыптар бойынша қысқa аңдатпалар жасауға бұйырған, 17 айдан кейін бірінші томы жарық көрген, ал 1557 жылы «Юнлэ билігі кезіндегі энциклопедия» деген келесі том пайда болған. Осы жерде адамзаттың Қытайға белгілі барлық жетістіктері жазылған. Бұл еңбек 11 томға жіктелген 3000 жазбадан тұрған.
Чжу Ди жаңалықтарға толерантты түрде қараған Конфуцийшілдікті даосизмді және буддизмді қолдаған қытайлық дәстүрлерді жаңдандыруға, моңғолдардың мәдениетке әсерін тоқтатуға тырысқан.
примерно так
Объяснение:
Объяснение:
С 30-х годов XVIII столетия, после принятия решения о добровольном вхождении в состав Российского государства башкирских и казахских племен, территория современного Оренбуржья стала активно осваиваться переселенцами из центральных губерний России[5].
31 августа 1735 года у слияния Ори и Яика была заложена Оренбургская крепость. Сильные разливы рек в этом месте заставили начать в 1739 году подготовку к строительству нового города с прежним названием ниже по течению Яика, на Красной горе. 6 августа 1741 года он был заложен. Старый город получил название Орская крепость (нынешний город Орск). Выбранное место на Красной горе безлесное, каменистое и удалённое от реки, также оказалось неподходящим для строительства города[6]. 19 (30) апреля 1743 года Оренбург был заложен в третий раз, на месте бывшей Бердской крепости (Бердского городка), в 70-ти верстах от Красногорского урочища у впадения в Яик реки Сакмары, окружённое лесами и пахотными землями. Теперь оно является историческим центром города. Город, выстроенный на Красной горе, получил название Красногорская крепость[7].
Карта Оренбургской губернии 1824 года
В 1744 году Оренбург стал центром Оренбургской губернии, учреждённой именным указом императрицы Анны Иоанновны. Граница Оренбургской губернии доходила на севере до рек Исети и Камы, на западе у Самары и Ставрополя до Волги, шла несколько западнее реки Яик в нижнем её течении, на юге доходила до Каспийского и Аральского морей, на востоке до реки Тобол и восточных пределов территорий кочевий Среднего казахского жуза.
Оренбургская губерния была в числе 17 регионов, признанных серьёзно пострадавшими, во время голода 1891—1892 годов.