Фридрих Эрих фон Левински родился в семье генерала артиллерии Эдуарда фон Левински. Его усыновила сестра матери и он взял себе фамилию отчима, генерал-лейтенанта фон Манштейна.
В 1906 поступил в прусский гвардейский пехотный полк, в 1913–1914 учился в военной академии. Воевал на Западном и Восточном фронтах 1-й мировой войны. Служил в рейхсвере, с 1935 по 1938 – начальник оперативного управления Генштаба сухопутных войск. Принимал непосредственное участие в разработке «молниеносной войны» против Франции. Командовал танковым корпусом во время наступления на Ленинград. С сентября 1941 по июль 1942 участвовал в боях на Керченском плацдарме и в боях за Севастополь. С ноября 1942 по февраль 1943 – командующий группой армий «Дон», а в феврале 1943 – марте 1944 был назначен командующим группой армий «Юг».
30 марта 1944 был отстранен Гитлером от должности и зачислен в «резерв фюрера».
Меняются оценки деятельности генерал-фельдмаршалов вермахта, однако все специалисты и военные историки сходятся на том, что Манштейн – бесспорно лучший стратег, самый талантливый полководец «третьего рейха».
Как второстепенный военный преступник в 1949 был приговорен британским военным трибуналом к 18 годам тюремного заключения. Освобожден условно-до в 1953.
Қола дәуірі – адамзат қоғамындағы тарихи-мәдени кезең. Ол қола металлургиясының кең қанат жайып, еңбек құралдары мен қару-жарақ жасауға арналған негізгі материалға айналуымен сипатталады. Бұл кезде неолит дәуірінің мәдениеті дамып, металл игеріле бастады. Негізінен, қола дәуірі мәдениеттері осы металл кендері көп жерлерде дамыды. Мұндай өңірлерде дайындалған қола бұйымдар бірте-бірте іргелес жатқан жерлерге де тарады. А мысты энеолит дәуірінде игерген болатын. Оған қарағанда, қоланың қатты әрі берік болуы құрал-саймандардың сапасын арттырып, еңбек өнімділігін жоғарылата түсті. Қола дәуірінің хронологиялық шегі б.з.б. 4-мыңжылдықтың аяғы мен б.з.б. 1-мыңжылдықтың басын қамтиды. Ежелгі қола құралдары Оңтүстік Иран, Түркия мен Месопотамиядан табылды. Кейінірек олар Мысырға (б.з.б. 4-мыңжылдық аяғы), Үндістанға (б.з.б. 3-мыңжылдық соңы), Қытайға (б.з.б. 2-мыңжылдық ортасы) және Еуропаға, Қазақстанға (б.з.б. 2-мыңжылдық) тарады. Қола дәуірінің Америкада өз тарихы бар. Мұнда металлургия орталығы Перу мен Боливия жерінде болды. Африкадағы қола дәуірі туралы мәселе археологиялық зерттеулердің жеткіліксіздігіне байланысты әлі толық шешілмей келеді.Қола дәуірінде Азияда бұрын қалыптасқан қала мәдениеті (Месопотамия, Элам, Мысыр, Сирия) одан әрі дами түсті және жаңа мәдениеттер (Үндістанда – Хараппа, Қытайда – Инь) қалыптасты. Мұндай жағдай Еуропада да байқалды. Қала жұрттары, сарайлар, жергілікті жазу, т.б. деректер Еуропадағы өзіндік мәдени орталық еді. Бұл дәуірде кен қорына бай Кавказдың маңызы зор болды. Ол Шығыс Еуропаның далалық аудандарын мыс бұйымдарымен жабдықтайтын Еуразиядағы ең ірі металлургия орталықтарының біріне айналды.
Фридрих Эрих фон Левински родился в семье генерала артиллерии Эдуарда фон Левински. Его усыновила сестра матери и он взял себе фамилию отчима, генерал-лейтенанта фон Манштейна.
В 1906 поступил в прусский гвардейский пехотный полк, в 1913–1914 учился в военной академии. Воевал на Западном и Восточном фронтах 1-й мировой войны. Служил в рейхсвере, с 1935 по 1938 – начальник оперативного управления Генштаба сухопутных войск. Принимал непосредственное участие в разработке «молниеносной войны» против Франции. Командовал танковым корпусом во время наступления на Ленинград. С сентября 1941 по июль 1942 участвовал в боях на Керченском плацдарме и в боях за Севастополь. С ноября 1942 по февраль 1943 – командующий группой армий «Дон», а в феврале 1943 – марте 1944 был назначен командующим группой армий «Юг».
30 марта 1944 был отстранен Гитлером от должности и зачислен в «резерв фюрера».
Меняются оценки деятельности генерал-фельдмаршалов вермахта, однако все специалисты и военные историки сходятся на том, что Манштейн – бесспорно лучший стратег, самый талантливый полководец «третьего рейха».
Как второстепенный военный преступник в 1949 был приговорен британским военным трибуналом к 18 годам тюремного заключения. Освобожден условно-до в 1953.
Қола дәуірі – адамзат қоғамындағы тарихи-мәдени кезең. Ол қола металлургиясының кең қанат жайып, еңбек құралдары мен қару-жарақ жасауға арналған негізгі материалға айналуымен сипатталады. Бұл кезде неолит дәуірінің мәдениеті дамып, металл игеріле бастады. Негізінен, қола дәуірі мәдениеттері осы металл кендері көп жерлерде дамыды. Мұндай өңірлерде дайындалған қола бұйымдар бірте-бірте іргелес жатқан жерлерге де тарады. А мысты энеолит дәуірінде игерген болатын. Оған қарағанда, қоланың қатты әрі берік болуы құрал-саймандардың сапасын арттырып, еңбек өнімділігін жоғарылата түсті. Қола дәуірінің хронологиялық шегі б.з.б. 4-мыңжылдықтың аяғы мен б.з.б. 1-мыңжылдықтың басын қамтиды. Ежелгі қола құралдары Оңтүстік Иран, Түркия мен Месопотамиядан табылды. Кейінірек олар Мысырға (б.з.б. 4-мыңжылдық аяғы), Үндістанға (б.з.б. 3-мыңжылдық соңы), Қытайға (б.з.б. 2-мыңжылдық ортасы) және Еуропаға, Қазақстанға (б.з.б. 2-мыңжылдық) тарады. Қола дәуірінің Америкада өз тарихы бар. Мұнда металлургия орталығы Перу мен Боливия жерінде болды. Африкадағы қола дәуірі туралы мәселе археологиялық зерттеулердің жеткіліксіздігіне байланысты әлі толық шешілмей келеді.Қола дәуірінде Азияда бұрын қалыптасқан қала мәдениеті (Месопотамия, Элам, Мысыр, Сирия) одан әрі дами түсті және жаңа мәдениеттер (Үндістанда – Хараппа, Қытайда – Инь) қалыптасты. Мұндай жағдай Еуропада да байқалды. Қала жұрттары, сарайлар, жергілікті жазу, т.б. деректер Еуропадағы өзіндік мәдени орталық еді. Бұл дәуірде кен қорына бай Кавказдың маңызы зор болды. Ол Шығыс Еуропаның далалық аудандарын мыс бұйымдарымен жабдықтайтын Еуразиядағы ең ірі металлургия орталықтарының біріне айналды.