Задание 1: вставьте пропущенные слова В конце XVIII века Франция переживала острый социально-экономический кризис. Король Франции (1)
не желал проводить реформы. Вследствие этого толпа парижан 14 июля 1789
года захватила тюрьму (2) , оплот абсолютизма. Это событие стало началом (3)
. Волей Учредительного собрания в стране была установлена (4)
монархия. 26 августа 1789 года во Франции принимается «Декларация прав
человека и гражданина». В ней закреплялись принципы народного (5) .
Девизом Французской революции стали слова (6) , ,
.
Күлтегін (684-731 жж.) - Құтлық(Елтерiс) қағанның екiншi ұлы, Білге қағанның (Могилян) туған iнiсi. Шешесi Елбiлге қатұн. Ашина тектi.
Күлтегiн 7 жас кезiнде әкесi Құтлық ( 680-692 жж. билік құрған) қайтыс болады. Қаған тағына оның iнiсi Қапаған (692-716 жж.) отырады. Күлтегiн мен Бiлге, Қапағанның iнiсi Бөгүнi (716 ж.) тақтан тайдырып, қағандық билiктi Бiлге қолына (716-734 ж.) алады.[1]
Екінші Шығыс Түрік қағанаты әскерінің бас қолбасшысы, «көк түріктің көк семсері» атанған атақты батыры. Әкесінен жастай жетім қалып, ағасы Қапаған қағанның тәрбиесінде өскен Күлтегін тым ерте есейіп, қабырғасы қатып, бұғанасы бекімей жатып, жау жарағын асынып, түрік еліне тұс тұстан төнген басқыншы жауға қарсы үлкендер қатарында тұрып, ерлікпен күреседі. Бұл ретте түріктің атақты Білге қағаны Күлтегін батырдың басына қойылған ескерткіші тасқа ойып жаздырған ғұмырнамасында: «әкем қаған өлгенде інім Күлтегін жеті жаста қалды. Он жаста Ұмай текті шешемнің бағына інім Күлтегін ер атанды» деп жазды. Тарихи деректерді салыстыра зерделесек, бұдан Күлтегіннің он жасында ер атанып, алғаш көзге түскен соғысының табғаш елінің әйел патшасы У хыудың Қапағанның басына ақша тігіп, кімде кім оны өлтірсе, соған «Жан чо» («Чоны өлтіруші», яғни Мочо Қапағанды өлтіруші) деген атпен бірінші дәрежелі кінәз атағын беремін деген уәдесін арнайы жарлықпен бекітіп, түрік еліне жазалау жорыққа қалың қол аттандырғаннан кейінгі, 694 жылғы Жау жыу және Дин жыу аймақтарында болған соғыс екені анық көрінеді. Қапаған осы соғыста 90 мың тұтқынды қолға түсірген. Міне, осыдан былай Күлтегіннің ерлік жолы басталады. Тарихи деректер сол кездегі ел тәуелсіздігін сақтап қалу жолында болған қырғын соғыстардың бірде біреуінің Күлтегінсіз өтпегенін, дулығасы жарқырап, жауын жапырып қан майданның ортасында жүргенін тамсана баяндайды. Бұл арада сол деректерді тізіп жатпай ақ, батырдың өзіне арнап орнатылған ескерткіштегі мына жазулардан да біраз жайды аңғаруға болады. Тас жазудың авторы Йолығ тегін Күлтегін ерлігін былайша тізбелейді:
Он алты жасына келгенде алты чуб, соғдыларға қарсы аттандық. Күлтегін жауға жалғыз ұмтылды. Ол тұтықты қарулы басшылармен қолға түсірді. Ол әскерді сонда талқандады. Жиырма бір жасында Чача Сеңүнмен айқастық. Күлтегін әуелі Тадықан шораның Боз атын мініп шапты. Ол ат сонда өлді. Екіншісінде Ышбыр Жамтардың боз атын мініп шапты. Ол ат та сонда өлді. (Күлтегіннің) сауытына, қалқанына жүздеген оқ тиді, бірақ бірі де денесіне дарыған жоқ. Күлтегін жиырма алты жасқа келгенде қырғыздарға қарсы аттандық. Күлтегін Байырқының Ақбоз айғырына мініп, шабуылға ұмтылды. Бір батырын оққа ұшырды, екі батырын найзамен түйреп түсірді. Ақбоз айғырдың белі үзілді. Қырғыз қағанын өлтіріп, елін алдық... Тоғу қаласында шайқастық. Күлтегін Азбан ағын мініп ұмтылды. Алты батырын шаншып түсіріп, жетіншісін қылышпен шапты. Тоғыз батырын қуып жетіп, тақымға басты Оғыздармен соғыстық Күлтегін Жетімек (Өгсіз) атқа мініп шауып, тоғыз ерін шанышты... Түргеш халқы жау болды. Күлтегінді шағын қолмен жібердік. Жойқын соғыс жасапты. Қара түргеш халқы сол жерде өлім тауыпты...
Осылай жалғаса береді. Қарап отырсаңыз, Күлтегін батыр 47 жасқа жетіп, қаза тапқанша соғыссыз өткен жылы болмапты. Соның бәрінде ол жау қолына жасындай тиіп, түрік қолын жеңіске жеткізіп отырыпты.
Әкесі Құтылығ (Елтеріс) қаған Екінші Шығыс Түрік қағанатының іргесін қалап, шаңырағын көтерсе, артында қалған екі баласы: үлкені Білге қағаны ел бастап, кішісі Күлтегіні қол бастап, сол қағанаттың айбынын асырып, мерейін тасытыпты. Ағайынды екі ұлан ақыл қосып бірге қимылдап, елінің бірі алтын тұтқасына, бірі айбарлы асыл тірегіне айналыпты. Ажал алытн тұтқасына, бірі айбарлы асыл тірегіне айналыпты. Ажал жетіп, сол асыл тірек құлағанда Ұлы Дала күңіреніп, төрткүл дүниеден түгел елшілер келіп, Күлтегін рухына тағзым етіпті. Басына ел тарихын жазып, алып ескерткіш орнатыпты. Сол ескерткіштің ғылыми көшірмесі бұл күнде тәуелсіз еліміздің астанасында, Еуразия ұлттық университеті бас ғимаратының төрінде тұр. Батыр бабаның бақытты ұрпағы күн сайын ескерткіш қасына келіп, ұлы Ерлікке тағзым етеді, ата рухына адалдықтарын білдіреді.
Объяснение:
Отметить нарушениеLenak0924881593 04.06.2017
ответы и объяснения


VikaB05 Хорошист
14 июля 1789 года в Париже вооруженная толпа подошла к стенам Бастилии. После четырех часов перестрелки, не имея никаких перспектив выдержать осаду гарнизон крепости сдался. Началась Великая французская революция.
Для многих поколений французов крепость Бастилия, где находился гарнизон городской стражи, королевские чиновники и, конечно же, тюрьма, была символом всевластия королей. Хотя изначально ее строительство носило чисто военный характер — оно началось в середине XIV века, когда во Франции шла столетняя война. После разгромных поражений при Кресси и Пуатье, вопрос обороны столицы стоял весьма остро и в Париже начался бум строительства бастионов и сторожевых башен. Собственно, от самого этого слова (bastide или bastille) и произошло название Бастилия.
Впрочем, крепость сразу предполагалось использовать и как место заключения государственных преступников, что было довольно обычным явлением для средневековья. Строить для этого отдельные сооружения было накладно и не рационально. Свои знаменитые очертания Бастилия приобрела при Карле V во времена которого строительство шло особенно интенсивно. Фактически к 1382 году сооружение выглядело почти так же, как и к моменту своего падения в 1789 году.
Бастилия представляла собою длинное массивное четырёхугольное здание, обращенное одной стороной к городу, а другой к предместью, с 8 башнями, обширным внутренним двором, и окруженное широким и глубоким рвом, через который был перекинут висячий мост. Все это вместе было ещё окружено стеной, имевшей одни только ворота со стороны Сент-Антуанского предместья. Каждая башня имела помещения трех видов: в самом низу — темный и мрачный погреб, где содержались неспокойные арестанты или пойманные при попытке к бегству; срок пребывания здесь зависел от коменданта крепости. Следующий этаж состоял из одной комнаты с тройною дверью и окошком с тремя решетками. Кроме кровати в комнате были ещё стол и два стула. В самом верху башни было ещё одно помещение под крышей (calotte), также служившее местом наказания для узников. Дом коменданта и казармы солдат находились во втором, наружном дворе.
Поводом для штурма Бастилии послужили слухи о решении короля Людовика XVI разогнать образованное 9 июля 1789 года Учредительное собрание и о смещении с поста государственного контролера финансов реформатора Жака Неккера.
12 июля 1789 г. Камиль Демулен произнёс в Пале-Рояле свою речь, после которой вспыхнуло восстание. 13 июля были разграблены Арсенал, Дом Инвалидов и городская мэрия, а 14-го вооруженная многочисленная толпа подступила к Бастилии. Командовать штурмом были избраны Гюлен и Эли, оба офицеры королевских войск. Штурм имел не столько символический, сколько практический смысл — восставших главным образом интересовал арсенал Бастилии, которым можно было вооружить добровольцев.
Правда сначала дело попытались решить миром — делегация горожан предложила коменданту Бастилии маркизу де Лонэ добровольно сдать крепость и открыть арсеналы, на что тот ответил отказом. После этого примерно с часу дня завязалась перестрелка между защитниками крепости и восставшими. Лонэ, отлично зная, что рассчитывать на из Версаля нечего, и что ему долго не устоять против этой осады, решился взорвать Бастилию.
Но в то самое время, когда он с зажженным фитилем в руках хотел спуститься в пороховой погреб, два унтер-офицера Беккар и Ферран бросились на него, и, отняв фитиль, заставили созвать военный совет. Почти единогласно было решено сдаться. Был поднят белый флаг, и спустя несколько минут по опущенному подъемному мосту Гюлен и Эли, а за ними огромная толпа, проникли во внутренний двор Бастилии.
Дело не обошлось без зверств, и несколько офицеров и солдат во главе с комендантом были тут же повешены. Семь узников Бастилии были выпущены на волю, среди них был граф де Лорж (Lorges), который содержался здесь в заключении более сорока лет. Впрочем, реальность существования этого узника у многих историков вызывает сомнение. Скептики полагают, что этот персонаж и вся его история являются плодом фантазии революционно настроенного журналиста Жана-Луи Kappа. Зато достоверно известно, что крайне интересный архив Бастилии подвергся разграблению, и лишь часть его дошла до наших времён.
На следующий день после штурма было официально постановлено разрушить и снести Бастилию. Тут же приступили к работам, которые продолжались до 16 мая 1791 года. Из битого камня крепости делали миниатюрные изображения Бастилии и продавали как сувениры. Большая часть каменных блоков послужила для строительства моста Конкорд.