Ғылыми-техникалық революция (ҒТР) деп атаған құбылыс ғылымды қоғамдық өндірістің жетекші даму факторына айналдыру негізінде өндіргіштік күштердің түбегейлі, сапалы қайта құру болып табылады. Ол адамзат тарихында ғылым мен техника пайда болғаннан бері өндіргіш күштерді ұдайы жетілдіруге себепші болған ғылыми-техникалық революция дегеніміз- белгілі бір уақыт аралығында дамудың жаңа сатысына көтерілуге себепші болған сапалық өзгерістердің жедел қарқынмен жүруі. Дүниежүзі аймақтары мен елдердің ҒТР дамуы түрліше деңгейде өтуде. Жоғары дамыған елдерде XX ғасырдың 80-90 жылдардан бастап ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заман тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технологиялар мен қызмет түрлеріне деген сұранысын қамтамасыз етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заманғы тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технология мен қызмет түрлеріне деген сұраныс қамтамасы етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің адамның өмір сүру ортасы мен денсаулығына тигізетін кері әсерінің орнын толтыру немесе жою болып табылады. Адам өмірін қорғауға бағытталған бұл шаралар өте мол қаржыны қажет өте мол қаржыны қажет еткендіктен, таралу ауқымы бірнеше елдің аумағынан аспай отыр.
Политическое положение, экономическое положение и внешняя политика в Италии в конце Государственный долг Италии резко возрастал. Несмотря на это, капитализм утверждался все сильнее. Правительство в первую очередь расширило строительство железных дорог. Широко развивалось строительство торгового флота. Италия вышла на третье место в мире по общему тоннажу торгового флота. Правительство построило два туннеля, соединяющих Италию с Францией и Швейцарией. Появились новые промышленные отрасли в виде акционерных обществ.
Внешняя политика( выбери что-то нужное)
В Италии началось движение сторонников ирредентизма. Это обстоятельство ухудшило отношения Италии с соседними государствами.
Территории государств Северной Африки, на которые претендовала Италия, постепенно начала занимать Франция. Эта ситуация сблизила Италию с Германией. В 1882 году Италия присоединилась к союзу Германии и Австро-Венгрии.
Италия, имеющая союзников, в скором времени оккупировала Сомали, а также захватила Эритрею. В 1895 году она вторглась в Эфиопию с намерением оккупации.
Но 1 августа 1896 года возле Адуа войска Италии были разгромлены. Погибло 5 тысяч итальянских солдат.
Это было воспринято в Италии как национальный позор. Необходимо было создать приемлемые дипломатические условия для оккупации новых колоний. Правительство Италии смогло создать именно такие условия. Например, Италия добилась устранения обостренных отношений между Италией и Францией. В 1902 году между этими двумя государствами было заключено соглашение, по которому стороны обязались строго соблюдать взаимный нейтралитет в случае нападения третьей стороны.
В 1908 году Италия выразила протест по поводу завоевания и аннексии Австро-Венгрией Боснии и Герцеговины. В результате возникла очень опасная обстановка. В 1909 году Италия заключила с Россией договор о взаимной защите собственных интересов на Балканах.
После создания приемлемых дипломатических условий Италия в 1911 году объявила войну Ливии, которая в это время входила в состав Турецкой империи. Это привело к Итало-турецкой войне, которая закончилась победой Италии. С 1912 года Ливия превратилась в колонию Италии.
Ғылыми-техникалық революция (ҒТР) деп атаған құбылыс ғылымды қоғамдық өндірістің жетекші даму факторына айналдыру негізінде өндіргіштік күштердің түбегейлі, сапалы қайта құру болып табылады. Ол адамзат тарихында ғылым мен техника пайда болғаннан бері өндіргіш күштерді ұдайы жетілдіруге себепші болған ғылыми-техникалық революция дегеніміз- белгілі бір уақыт аралығында дамудың жаңа сатысына көтерілуге себепші болған сапалық өзгерістердің жедел қарқынмен жүруі. Дүниежүзі аймақтары мен елдердің ҒТР дамуы түрліше деңгейде өтуде. Жоғары дамыған елдерде XX ғасырдың 80-90 жылдардан бастап ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заман тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технологиялар мен қызмет түрлеріне деген сұранысын қамтамасыз етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заманғы тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технология мен қызмет түрлеріне деген сұраныс қамтамасы етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің адамның өмір сүру ортасы мен денсаулығына тигізетін кері әсерінің орнын толтыру немесе жою болып табылады. Адам өмірін қорғауға бағытталған бұл шаралар өте мол қаржыны қажет өте мол қаржыны қажет еткендіктен, таралу ауқымы бірнеше елдің аумағынан аспай отыр.
Политическое положение, экономическое положение и внешняя политика в Италии в конце Государственный долг Италии резко возрастал. Несмотря на это, капитализм утверждался все сильнее. Правительство в первую очередь расширило строительство железных дорог. Широко развивалось строительство торгового флота. Италия вышла на третье место в мире по общему тоннажу торгового флота. Правительство построило два туннеля, соединяющих Италию с Францией и Швейцарией. Появились новые промышленные отрасли в виде акционерных обществ.
Внешняя политика( выбери что-то нужное)
В Италии началось движение сторонников ирредентизма. Это обстоятельство ухудшило отношения Италии с соседними государствами.
Территории государств Северной Африки, на которые претендовала Италия, постепенно начала занимать Франция. Эта ситуация сблизила Италию с Германией. В 1882 году Италия присоединилась к союзу Германии и Австро-Венгрии.
Италия, имеющая союзников, в скором времени оккупировала Сомали, а также захватила Эритрею. В 1895 году она вторглась в Эфиопию с намерением оккупации.
Но 1 августа 1896 года возле Адуа войска Италии были разгромлены. Погибло 5 тысяч итальянских солдат.
Это было воспринято в Италии как национальный позор. Необходимо было создать приемлемые дипломатические условия для оккупации новых колоний. Правительство Италии смогло создать именно такие условия. Например, Италия добилась устранения обостренных отношений между Италией и Францией. В 1902 году между этими двумя государствами было заключено соглашение, по которому стороны обязались строго соблюдать взаимный нейтралитет в случае нападения третьей стороны.
В 1908 году Италия выразила протест по поводу завоевания и аннексии Австро-Венгрией Боснии и Герцеговины. В результате возникла очень опасная обстановка. В 1909 году Италия заключила с Россией договор о взаимной защите собственных интересов на Балканах.
После создания приемлемых дипломатических условий Италия в 1911 году объявила войну Ливии, которая в это время входила в состав Турецкой империи. Это привело к Итало-турецкой войне, которая закончилась победой Италии. С 1912 года Ливия превратилась в колонию Италии.