Средневековье унаследовало христианство от античной цивилизации. С середины IV века оно стало господствующей религией 3ападной Римской империи. Пережив ее гибель, христианство превратилось в фундамент средневековой европейской цивилизации. На месте огромной и единой Римской империи возникло множество варварских государств, часто враждовавших друг с другом. Единственное, что их объединяло — принадлежность к христианской церкви. Языком церкви был латинский. Его понимали священники и ученые во всех христианских странах. Благодаря этому народы Европы, говорившие на разных языках, могли общаться друг с другом. Христианство внушало всем верующим людям единые правила поведения, представления о добрых и дурных поступках. Христианство было тем общим, что объединяло прямую наследницу Римской империи — Византию и королевства, основанные в Западной Европе варварами Церковь Св. Иоанна в Эфесе, VI—VII вв. (Византия)Священники нередко занимали важные посты при дворах европейских правителей. Церковь стремилась к тому, чтобы усобицы между феодалами не наносили слишком большого вреда народу. Она заставляла воинственных феодалов подписывать соглашение о правилах ведения войны — «Божий мир». Рыцари не должны были воевать с четверга по понедельник и в дни церковных праздников. Запрещалось нападать на женщин, крестьян, священников, с оружием появляться в святых местах — в церкви, на кладбище.
Бұлар сақтардың этномәдени мұрагерлері үйсіндер болатын. Қазақ мемлекеттігінің тағы бір қайнар көзі үйсіндер мемлекеті болып есептеледі. Үйсіндерде ежелгі өркениетке тән дамудың барлық белгілері байқалды. Бұл қалыпты даму белгілеріне мемлекеттік билік жүйесін, жазудың болғандығын, тұрақты әскерді, елшілік жоралғыларын және т.б. жатқызуға болады. Сақ дәуірінде болған малға, еңбек құралдарына және тұрмыс бұйымдарына деген жеке меншік үйсіндерде де кең қанат жайды. Қоғамның билеуші және бағынышты топтарға бөлінуі мейлінше айқын байқалды. Қоғам — ру ақсүйектері мен тәуелді ұсақ өндірушілер, жартылай тәуелді құлдарға бөлінді. Жерді жеке иеленумен қатар иерархиялық иелену түрі де дамыды (рулық, тайпалық, қауымдық). Ежелгі үйсіндерде әлеуметтік-экономикалық қатынастар өтпелі кезеңге тән сипатта болды. Дамудың мұндай ерекше түрінің болу себебі экономикалық кұрылысқа байланысты. Жартылай көшпелі және жартылай отырықшы үйсін коғамында өндірістің екі негізгі түрі болды: мал және жер. Мал түріндегі байлықтың жиналуы, мал-мүлік, жиһазға жеке меншіктің, тауар алмасудың дамуына әкелді. Әйтсе де көшпелі қоғам ерекшелігіне сай — әлеуметтік қатынастар аса ірі және шағын дәулетті мал иелерінің жеке меншік қатынастары түрінде дамыды.
Церковь Св. Иоанна в Эфесе, VI—VII вв. (Византия)Священники нередко занимали важные посты при дворах европейских правителей. Церковь стремилась к тому, чтобы усобицы между феодалами не наносили слишком большого вреда народу. Она заставляла воинственных феодалов подписывать соглашение о правилах ведения войны — «Божий мир». Рыцари не должны были воевать с четверга по понедельник и в дни церковных праздников. Запрещалось нападать на женщин, крестьян, священников, с оружием появляться в святых местах — в церкви, на кладбище.
Бұлар сақтардың этномәдени мұрагерлері үйсіндер болатын. Қазақ мемлекеттігінің тағы бір қайнар көзі үйсіндер мемлекеті болып есептеледі. Үйсіндерде ежелгі өркениетке тән дамудың барлық белгілері байқалды. Бұл қалыпты даму белгілеріне мемлекеттік билік жүйесін, жазудың болғандығын, тұрақты әскерді, елшілік жоралғыларын және т.б. жатқызуға болады. Сақ дәуірінде болған малға, еңбек құралдарына және тұрмыс бұйымдарына деген жеке меншік үйсіндерде де кең қанат жайды. Қоғамның билеуші және бағынышты топтарға бөлінуі мейлінше айқын байқалды. Қоғам — ру ақсүйектері мен тәуелді ұсақ өндірушілер, жартылай тәуелді құлдарға бөлінді. Жерді жеке иеленумен қатар иерархиялық иелену түрі де дамыды (рулық, тайпалық, қауымдық). Ежелгі үйсіндерде әлеуметтік-экономикалық қатынастар өтпелі кезеңге тән сипатта болды. Дамудың мұндай ерекше түрінің болу себебі экономикалық кұрылысқа байланысты. Жартылай көшпелі және жартылай отырықшы үйсін коғамында өндірістің екі негізгі түрі болды: мал және жер. Мал түріндегі байлықтың жиналуы, мал-мүлік, жиһазға жеке меншіктің, тауар алмасудың дамуына әкелді. Әйтсе де көшпелі қоғам ерекшелігіне сай — әлеуметтік қатынастар аса ірі және шағын дәулетті мал иелерінің жеке меншік қатынастары түрінде дамыды.