Речь идёт о культе личности Ленина в целом, и о праздновании 100-летней годовщины со дня его рождения.
Какие же причины этого явления?
Правительство ставило перед собой цель объединить и воодушевить советский народ средством прославления своего исторического Именно гордость за своё легендарного должно было нивелировать и снизить уровень напряженности в стране (утаить недостатки и проблемы страны в данный момент). С такими чувствами, народ работал бы не покладая рук для своего славного будущего. Что примечательно, правительство готовило юбилей, который по размахам превзошёл пропагандистскую кампанию 1924 года. Праздник проходил под лозунгом «Ленин всегда с нами». Несмотря на то, что празднование юбилея нацеливалось на моральную сторону, всё физическое пространство было забито портретами, бюстами вождя. Доходило до абсурда образ был везде: от заводов до газонов.
Какие последствия оказало это явление?
Несмотря на цель проведения юбилея, результаты были совсем другими. У народа полностью подорвалось доверие к коммунистической партии и всех её инструментов (пропаганды, ритуалы и так далее). Всё это не только подорвало доверие, но и вызвало откровенные насмешки, к примеру, в анекдотах. Правительство поняло, что начало конца уже положено. И что очень важно находить новые для укрепления и поддержания своей власти.
7Татар-моңғол тайпаларының саяси жағынан басын біріктіріп, моңғол феодалдық мемлекетінің негізін салушы Темужін болды. Ол 1155 ж. ірі ноян Есугей батыр отбасында туған.
Темужін ер жете келе қол астына моңғолдардың барлық тайпаларын біріктіреді. 1206 ж. көктемде Онан өзені жағасында Темужінді жақтаушы моңғол ақсүйектерінің құрылтайы болып оны Шыңғыс хан деген атпен моңғолдардың әміршісі етіп жариялайды. Шыңғыс хан әскери-ұйымдастыру принципін мемлекеттік құрылыстың негізі етіп алады. Елдің бүкіл жері мен халқы он қанат (барунғар), сол қанат (жоңғар) және орталық (гол) атты үш әскери әкімшілік округке бөліп, әрбір округте он мың адамнан тұратын бірнеше түмгелер (түмендер) болды. Олар өз кезегінде «мыңдық», «жүздік», «ондықтан» тұрды.
1207—1208 жж. қысында Шыңғыс ханның үлкен баласы Жошы Енесей қырғыздарын және Сібірдің оңтүстігіндегі басқа да «орман халықтарын» бағындырды. 1208-1209 жж. Шыңғыс хан әскерлері тұтқиылдан шабуыл жасап, танпұттық Си ся мемлекетін күйретті. Шыңғыс ханның қахарынан сескенген қазіргі Шығыс Түркістан аймағындағы ұйғырлар моңғолдарға өз еркімен берілді. 1211 ж. Шыңғыс хан қолы Солтүстік Қытайға бет алды. 1215 ж. олар сол кезде Цзинь мемлекетінің астанасы болған Чжундуды (Бейжіңді) бағындырды.
Речь идёт о культе личности Ленина в целом, и о праздновании 100-летней годовщины со дня его рождения.
Какие же причины этого явления?
Правительство ставило перед собой цель объединить и воодушевить советский народ средством прославления своего исторического Именно гордость за своё легендарного должно было нивелировать и снизить уровень напряженности в стране (утаить недостатки и проблемы страны в данный момент). С такими чувствами, народ работал бы не покладая рук для своего славного будущего. Что примечательно, правительство готовило юбилей, который по размахам превзошёл пропагандистскую кампанию 1924 года. Праздник проходил под лозунгом «Ленин всегда с нами». Несмотря на то, что празднование юбилея нацеливалось на моральную сторону, всё физическое пространство было забито портретами, бюстами вождя. Доходило до абсурда образ был везде: от заводов до газонов.
Какие последствия оказало это явление?
Несмотря на цель проведения юбилея, результаты были совсем другими. У народа полностью подорвалось доверие к коммунистической партии и всех её инструментов (пропаганды, ритуалы и так далее). Всё это не только подорвало доверие, но и вызвало откровенные насмешки, к примеру, в анекдотах. Правительство поняло, что начало конца уже положено. И что очень важно находить новые для укрепления и поддержания своей власти.
7Татар-моңғол тайпаларының саяси жағынан басын біріктіріп, моңғол феодалдық мемлекетінің негізін салушы Темужін болды. Ол 1155 ж. ірі ноян Есугей батыр отбасында туған.
Темужін ер жете келе қол астына моңғолдардың барлық тайпаларын біріктіреді. 1206 ж. көктемде Онан өзені жағасында Темужінді жақтаушы моңғол ақсүйектерінің құрылтайы болып оны Шыңғыс хан деген атпен моңғолдардың әміршісі етіп жариялайды. Шыңғыс хан әскери-ұйымдастыру принципін мемлекеттік құрылыстың негізі етіп алады. Елдің бүкіл жері мен халқы он қанат (барунғар), сол қанат (жоңғар) және орталық (гол) атты үш әскери әкімшілік округке бөліп, әрбір округте он мың адамнан тұратын бірнеше түмгелер (түмендер) болды. Олар өз кезегінде «мыңдық», «жүздік», «ондықтан» тұрды.
1207—1208 жж. қысында Шыңғыс ханның үлкен баласы Жошы Енесей қырғыздарын және Сібірдің оңтүстігіндегі басқа да «орман халықтарын» бағындырды. 1208-1209 жж. Шыңғыс хан әскерлері тұтқиылдан шабуыл жасап, танпұттық Си ся мемлекетін күйретті. Шыңғыс ханның қахарынан сескенген қазіргі Шығыс Түркістан аймағындағы ұйғырлар моңғолдарға өз еркімен берілді. 1211 ж. Шыңғыс хан қолы Солтүстік Қытайға бет алды. 1215 ж. олар сол кезде Цзинь мемлекетінің астанасы болған Чжундуды (Бейжіңді) бағындырды.