Завдання Запитання 1
Яке князівство першим зазнало нападу монголів у 1239 р.?
Київське
Чернігівське
Переяславське
Волинське

Запитання 2
Хто очолював оборону Києва в 1240 р.?
Мстислав Удатний
Володимир Мономах
Данило Галицький
Воєвода Дмитро

Запитання 3
Прочитайте уривок з літопису і визначте, у якому році відбулася описана подія.
«І зійшлися обидва війська, і був на Калці бій великий, і перемогли татари погані
половців, і князів руських, і впала російська сила... Це був перший вихід татарський
на Русь ...»
1223 р.
1237 р.
1239 р.
1240 р.

Запитання 4
Якими були результати монгольської навали на Русь у 1239—1241 рр.? (виберіть дві
правильні відповіді)
спустошення Південно-Західної Русі: зруйнування міст Чернігівського,
Переяславського, Київського, Галицько-Волинського князівств
спустошення Північно-Східної Русі: зруйнування Рязані, Володимира, Москви,
Твері
феодальна роздробленість
укріплення влади удільних князів
політичну та економічну залежність князівств

Запитання 5
Як називалася грамота хана Золотої Орди, що видавалася князям на управління
землями?
ярлик
баскак
сарай
орда​

Бекініс, қорған, қамал — тұрақты әскері, қару-жарағы бар, қажетті азық-түлік, т.б. нәрселермен қамтамасыз етілген, әскери-стратегиялық тұрғыдан маңызды, жау қоршауында қалған жағдайда ұзақ уақыт қарсыласуға мүмкіндігі мол әскери тұрақ. Ол теңіз (теңіз жағалауы) Бекінісі және құрлықтық Бекініс болып бөлінеді. Теңіз (теңіз жағалауы) Бекінісі әскери флот күштерінің шұғыл әрекет тірегі ретінде қызмет етеді. Мұндай Бекіністер құрамында теңізге, ішкі рейдтерге шығуға оңтайлы бірнеше (жабық) аралдар, сондай-ақ, қорғанысқа, кемелер мен қайықтарды жөндеуге, жабдықтауға қажетті құралдар болады. Теңіз жағалауында Бекіністік құрылыстар жүргізу, қорғану туралы алғашқы жазба деректер Филон Византийский (б.з.б. 3 ғ.), Витрувий (б.з.б. 1 ғ.), Аполлодар (2 ғ.), Вегеция (4 ғасырдың соңы — 5 ғасырдың бас кезі) еңбектерінде кездеседі. Құрлықтық Бекініс алғашында топырақ үйіндісімен, таспен, ағашпен, т.б. материалдармен қоршалған елді мекен түрінде болды. Ал көшпелілер әскерлері жылжымалы Бекіністер құру әдістерін қолданған. Кейін қалалық мәдениеттің өркендеуіне байланысты қорғаныс құрылыстары бар Бекіністер, қамалдар салына бастады. Мұндай елді мекенді, қамалдарды қорғау тұрғындардың өз күшімен жүзеге асырылған. Ертедегі мемлекеттер мен қалаларда әскер пайда болып, құрылыс өнерінің дамуы мен арзан жұмыс қолдарының (құлдар) көбеюіне байланысты көне қалалар айналасы мұнаралы қабырғалармен, ормен қоршалатын болды. Мысалы, парсылар астанасы Сузы үш қатар мұнаралы қабырғалармен қоршалған. Орта Азия мен көне Қазақстан жерінде де мұндай көп қатарлы Бекіністер аз болмаған. Олардың орындары ондап саналады. Б.з-дың алғашқы ғасырларында Сырдың оң жағасынан бой көтерген Сауран қаласының да бірнеше бекініс қабырғалары болған. Бекіністің сыртқы қоршауы құлаған жағдайда, ең соңғы кедергі есебіндегі тірек-қорғаны — цитаделі (гректерде — акрополь, римдіктерде — капитолий) салынған. Үлкен аумақты ел шетінен қорғауға арналған шекаралық Бекіністер Қытайда (Ұлы Қытай қорғаны), Мысырда, Ассирияда, Вавилонда, Иранда, Римде, т.б. елдерде қолданылған. Орта ғасырларда Батыс Еуропада ірі жер иелерінің қорған-сарайлары (замоктар), қорғандары күшейтілген қарулы әскері бар қалалар мен монастырьлар түріндегі Бекіністер пайда болды. Қорған-сарайлар ірі жер иелерінің тұрғын жайы мен қол астындағы халықтан алым-салық жинау, ұрыс қимылдарын жүргізу мақсатында жасақталған қарулы әскері орналасатын тұрақ қызметін атқарды. 13 — 14 ғасырларда тек Францияда ғана 50 мыңға жуық қорған-сарайлар, қарулы әскері бар қалалар мен монастырьлар болды. Оқ-дәрімен атылатын қарулардың пайда болуына байланысты (18 — 19 ғасырлардан бастап) теңіз жағалауындағы Бекініс қабырғаларының алдыңғы жағынан қосымша форттар салына бастады. 19 ғасырдың аяғында Бекініс құрылысына бетон және оқ өтпейтін құрылымдар қолданылатын болды. 1-дүниежүзілік соғыс қарсаңында Еуропа территориясында әр түрлі дәрежедегі 150-ден астам Бекініс болды. Қару-жарақтар мен әскердің Бекіністерге топталуы қарсыластарға артиллериядан бастырмалата соққы беру арқылы бас көтертпей тастауына мүмкіндік беретін. Сондықтан, қарулы күштерді әр жерге бөліп орналастыру қажеттігі туындады. 1-дүниежүзілік соғыстан кейін Бекіністер орнына әскери шептер өмірге келді.[1]

Абулхаир-хана была яркая юность. В 1698 году он находился у башкир, у которых скрывался от межплеменных распрей. Участвовал в башкирском восстании 1704—1711 годах. Был учеником Алдар-тархана, участвовал в сражении у Юрак-тау[2].

В 1709 году, по возвращению в Казахское ханство, был избран правителем казахов Младшего Жуза. У него, как и у любого другого казахского султана, имелся свой улус. Каждый из султанов опирался на родоплеменную группу среди казахов. Так, например, во второй четверти XVIII века опорой власти хана Абулхаир-султана являлось союз племён Алшын. В 1709-1711 годах ойраты осуществили крупное вторжение на территорию Казахского ханства. Угроза заставила казахов провести в Каракумах в 1710 году съезд, на котором предводителем ополчения был выбран Богенбай батыр, а временным верховным командующим казахов стал хан Абулхаир. В 1713-1714 годах ойраты понесли ряд поражений. Но в 1716 году был предпринят новый поход против ойратов, который закончился поражением, одной из причин которого послужили разногласия между Абулхаиром и Каип-ханом, выбранным после смерти Тауке-хана.

Объяснение:

так