[1]
1.2. Ақпараттың дұрыс немесе дұрыс емес екендігін анықтаңыз.
Тұжырым ДҰРЫС ДҰРЫС ЕМЕС
Бірінші жол Қытайдан басталып, Батыс елдеріне өткен.
Еуропа мен Русьтен осы елдерде өңдірілетін тауарлар тасылмады
Ұлы Жібек жолы - адамзат өркениеті жасаған тарихи ескерткіштердің бірі.
Біздің дәуірімізден бұрынғы II ғасырдан басталған бұл жол Еуропа мен Азияның, Батыс пен Шығыстың арасын жалғастырған көпір болмаған.

Менің сүйікті ұстазымМұғалім ардақты ұмытылмас,Өзіме бала күннен үні сырлас.Нәр алып алғашқы рет сол ұстаздан,Арманның асқарына ұмтылған жас                                                               Н.ӘлімқұловҰстаз... Оңашада отырып ұстаз туралы ойға кетсем, көз алдымнан ақ жарқын мінезді, ақ жүректі, жылы жүзді ұстаз бейнесі көрініп, мені қиялға батырып, еріксіз нұрлы естеліктерге жетелей жөнеледі...Ұстаз бейнесі – шәкірт үшін адамгершіліктің ең жоғары үлгісі. Ұстаздың лаулаған жалыны әр жүрекке жылу сеуіп, нұр құятын қуаттың, өмірдің қайнар көзі. Тіршіліктегі шырақтың сөнбес ошағы. Ұстаз өзінің бар күшін, бүкіл өмірін бала тәрбиесіне бел буған періште .Ең алғаш мектеп табалдырығын аттап кірген сәтімде күлімдеп қарсы алған, қолымнан жетектеп партаға отырғызып, «Әліппе» кітабын ұстатқан, алғаш әріп үйреткен-менің сүйікті де ең алғашқы ұстазым –Жаманбаева Алмагүл Балғабайқызы. Олешкімге ұқсамайтын еңбекқор, білімді, мейірімді жан. Бәрімізді өз баласындай көріп, ақыл айтып, көп нәрселерді  үйретіп жүретін осы жанның орны мен үшін қашан да ерекше. Өмірде өз анаңнан кейінгі қадірлі тағы бір адам болса, ол- алғашқы ұстаз.Екінші сүйікті ұстазымымыз Жанна Дарибаевна және Наркес Қайсақызы. Наркес мұғалім бізге технология сабағын береді. Ол әрбіреуімізді бір жыл ішінде жақсы білді. Осы мұғалім әсіресе қыздарды тігуге, сурет салуға, модельдеуге үйретті. Қазір ол біздің сынып жетекшіміз, осы мұғалімнің ерекшелігі, жауапкершілігі өте мол. Біз оны ана ретінде білеміз, қадірлейміз. Наркес мұғалім Алмагүл Балғабайқызына ұқсайды. Оның да жүріс-тұрысы, шашы, сөйлеу мәдениеті өте сүйкімді, әрі ұстамды адам. Бізге өте адал ұстаз ретінде көрінеді. Ол алтыннан да бағалы ойлары, ақыл –кеңесін беруге әрдайым дайын жанӘрбір шәкірттің өзі сүйген, жылдар бойы тәлім алған ұстазының аяулы бейнесі көкірек көрігінде, жүрек түбінде сақталуы заңдылық. Себебі, ұстаз – баланы адам қылып тәрбиелеп, күлімдеген, күнім деген, сенің жүрегіңе болашаққа мақсат қоя білуге сенім ұялатқан зор тұлға. 
ВОт так напиши просто здесь другие имена

Бұл жазбаны осы жолы жазуыма бірнеше адамның сұраныстары себеп болды деуге де келетін шығар. Оның үстіне өзім де жазғым келген. Бірақ қу басқа түрлі ойлар келіп сол бойына жазылмай қалған болатын… Сосын ойландым. Анамның бойындағы бар қасиетін жазудың қандай кінәраты бар?! Әрі оған деген перзенттік махаббатты жеткізудің несі айып?! Әрине, анаға деген құрмет жазумен өлшенбейді! Бірақ жазудың да мақсат-мұраты бар. Бұл кішігірім әңгімемді қүйбең тірліктің тасасында жүрген бауырларым оқыса, бәлкім олардың да анасына деген махаббаты түлеп, еселенер деген оймен бір шешімге келдім. Себебі, өзім де ана туралы өлең, әңгімелерді оқып, не болмаса ән тыңдай отырып, соны қалдырған жазушының (автордың) кейпіне еніп алып жаным рақат тауып қалатын.
Менің анам қатал. Бізді жиі ұрсатын. Сондықтан да бала күнімде кейде кейбір жолдастарымның аналарына қызыға қарайтынмын: Неткен жақсы, баласын ешқашан ұрыспайды. Баласы не істегісі келсе, соны істейді. Баласының айтқанын екі етпей орындайды… Ал менің анам бізді еркімізге жібермей, тек өзінің темірдей тәртібінің шеңберінде ғана ұстайтын. Әрбір ісімізге, жүріс-тұрысымызға қатты көңіл бөлетін. Ол уақытта мұның бәрі бізге ұнамайтын. Алайда осының бәрін тек іштей ойлаймыз. Себебі, «Мама неге бұлай…» деп айтуға ешқайсысымыздың батылымыз жетпейтін. «Сенің анаң қатал иә?» дейтіндер де болды. Сонда «менің мамам жұрттың жүзіне неліктен ыржиып қарамайды екен» деп ойлайтынмын…Қазір барлығымыз кейде «баланың аты – бала екен ғой…» деп өткенді айтып күліп аламыз. «Кім нені көргісі келсе, соны көреді» демекші, тек анамызды айдаһардай көрген біз екенбіз. Енді қазір бұрынғы көрқарасқа кереғар ойлаймын: Менің анам неткен жұмсақ!.. Не деген дана!.. Неткен ақылды!… дейтін болдым.Бізді анамыздың туралығы тәнті етеді. Қайратты, жігерлі жан. Жүрегі кең, қолы жомарт адам. Әкем адам көңіліне көп қарайды. Ал анам шындықты айтушы. Барды – бар, жоқты – жоқ дейді. Сол үшін де жұмсақ сөзге үйір басқаларға ұнамайтын шығар деп қоям. Алайда, менің анам сияқты салмақты, сабырлы, турашыл, кеңпейіл қасиетке көбіміз кедейміз. Кейбір туыстарымның балаларына көңілім толмай қараймын. Сонда «шіркін, анамның тәрбиесіне салып алар ма еді, осыларды» деп кейде пенделікпен ойлап та қоямын.29 жасында болған анам, расымен де батыр ана. Машақаты бітпейтін ауылдың ауыр тірлігі көпшілікке мәлім. Үлкені небәрі 10-да, ал кішісі – мен жөргекте… Шұрқыраған алтаудың алты түрлі тілегі бар… Алтауы да жыласа алты түрлі дауыспен жылайды… Алтауы алты түрлі тамақ жегісі келеді… Алтауын бірдей шомылдыру… Алтаудың тәрбиесімен айналысу… Мұнымен бітпейді. Әкем іс-сапарымен кеткенде даланың шаруасы осы пейнетке келіп қосылады…Осыларды қазір ойласам, анамды арқама салып алып, аяғын жерге тигізбей көтеріп жүргім келеді. Бірақ біздікі сөз күйіндегі махаббат… Сол себептен де анамыздың бізге берген бір қасық асын өтеу әзірге қиын болып жүр.Адамдар арасында ананың балаға деген махаббатынан артық, күшті сезім жоқтай көрінеді. Жұмсақ тәртіп көрсек, бәлкім анамыздың қадірін де білмес пе едік?! Егер өмірден бірдеңе үйреніп, сәл де болса жалғанның сырын түйсініп жатқан болсақ, осының бәрінде де асыл анамыздың үлкен үлесі жатыр…Өмірдің осыншама қиындықтарын көрген анама мен аяушылықпен қарамаймын. Себебі өмір әркімді бір-біріне ұқсамайтын сынағына салады. Арманым – анам біздің емес, Алланың бағалауына іліксе. Ал тілегім – Алла анамның құлшылығын қабыл етсе. Ал бұл жалғанда менің ата-анам бақытты жандар деп ойлаймын…
Алпысқа таяған анам, әзірге бір келін, үш күйеу балалы, бірнеше немерелі болды. Қазір менің елге оралғанымды сарғая күтіп жүр.