1/10 Алғашқы қоғамдық құрылыс кезінде шұбар аттың суретін салу нені білдірді:
жаугершілік заман
ер адамның қанаты
малдың індеттен (аурудан) қырылғанын
аңға шығу, аңдарды дуалау
2/10
Тас дәуірінің ескерткіші Бөріқазған, Шабақты Қазақстанның қай өңірінен табылған:
Жамбыл облысы
Алматы облысы
Батыс Қазақстан облысы
Жезқазған өңірі
3/10
Ғалымдардың ең ежелгі адамды атауы:
тік жүретін адам
епті адам
неандерталь
синантроп
4/10
Адамзат тарихы дамуының ең алғашқы кезеңі
рулық тайпалық кезең
темір дәуірі
тас дәуірі
андронов кезеңі
5/10
Қазақстан аумағында өмір сүрген алғашқы адамдардың замандасы:
синантроп
кроманьон
епті адам
питекантроп
6/10
Ежелгі адамдардың өз білімдерін суретті хат арқылы хабарлауы:
остиология
пиктография
нумизиматика
топономика
7/10
Ежелгі адамдардың тасқа салған суреттердің ғылыми атауы:
пиктография
нумизиматика
топономика
петроглиф
8/10
Қазақстан аумағында ең ежелгі адамдардың өмір сүрген аймағы:
Жетісу
Орталық Қазақстан
Оңтүстік Қазақстан
Шығыс Қазақстан
9/10
Тастан, ағаштан құрал жасай білді және отты өз керегіне пайдаланған адам өкілі:
неандерталь
кроманьон
синантроп
гоминид
10/10
Мезолит заманының басты жаңалығының бірі:
аталық ру қалыптасты
садақ пен жебенің жасалуы
мыстан жасалған еңбек құралдары пайда болды
адамдарда діни түсінік пайда бола бастады
Жеңге
Жеңге деген – ол менің ағамның сүйген жары. «Жақсы жеңгең - жарты анаң» дегендей, менің жеңгем өте асыл жан. Біздің үйге келін болып түскелі екеуміз апалы - сіңілі адамдардай болып кеттік, менің бүкіл сырларымды білетін, маған үнемі ақылын айтып, білмейтінімді үйрететін – осы жеңгем. Жақсы жеңге ғана болып қоймай, қайынжұртына инабатты келін, балаларына сүйікті ана.
Қазақ халқының сан ғасырлардан бергі тәлім – тәрбиесінде жеңгенін орны ерекше. Қашанда өзінен кіші қайындары мен қайынсіңілдеріне әзілі мен қалжыңы араласа жүретін сыйлы, әрі сүйкімді адам болған. «Қызы бар үйдің жеңгесі сүйкімді» деп айтылғандай, әсіресе қайынсіңілсінің тәрбиесінде ерекше орын алатын, сырласатын осы жеңге болған. Жақсы жеңге кенжелерді атймын атамай, оларды еркелетіп қайындарына «төре бала», «ерке бала», «төрем», «еркем», «кенже бала», «мырза жігіт», «төре жігіт», «мырзатай», ал қайынсіңілдеріне «шырайлым», «кекілдім», «арайлым», «сырғалым», «шашбаулым», «күлімкөз», «шашбаулым», «еркем», «ерке қыз» деп ат қояды. Менің жеңгем мені еркелетіп «Сырғалым» деп атайды.
Бұл дәстүр бүгінгі күні де жалғасын тауып келеді. Бұл сыйластық пен құрметтің ерекше белгісі. Ер адамдар ақсақалдар мен өзінен үлкенді «ата», «әке», «ереке», «жәке» деп құрмет көрсету осы дәстүрден туындаған. Осы бір әдет — ғұрыптан жасы үлкен адамды сыйлаудың озық мәдениетін көруге болады.