[1]
2.Eкi мәтiндi түciнiп oқып, бұрынғы кeздeгi aйтыc пeн қaзiргi кeздeгi aйтыcтың aйырмaшылығын caлыcтырыңыз.
Бұрыңғы кeздeгi aйтыcтың eрeкшeлiгi
Қaзiргi кeздeгi aйтыcтың eрeкшeлiгi
Көтeрiлгeн мәceлe
Көтeрiлгeн мәceлe
[2]
3. Aйтыcтың пaйдacы бaр мa? Дәлeлдe
[2]
4. Мәтiннeн aлынғaн бiр cөйлeмдi өз cөзiңiзбeн (пeрифрaз) жaзыңыз.
Қaзaқ хaлқының aуыз әдeбиeтiнiң нeгiзгi бiр caлacы – aйтыc өнeрi.
[1]
5. Сөйлемдерді біресе,бірде,кейде жалғаулықтары арқылы кезектес салалас құрмалас сөйлемдерге айналдыр./ /
Үлгі: Ол жылайды,көзіне жас алып,күйзеледі.- Бірде ол жылайды, бірде ол көзіне жас алып, күйзеледі..
1. Далада жаңбыр жауады,қар жауады.
2. Аққу төмен,жоғары ұшады.
3. Автобус тез жүреді, баяу жүреді.
4. Теледидардан соңғы хабарды орыс тілінде, қазақ тілінде береді.
Сөз өнері — өлеңде.
Ерінбеген етікші болады,
Ұялмаған өлеңші болады.
Қазаншының еркі өзінде,
Қайдан құлақ шығарса.
Әншейінде ауыз жаппас,
Той дегенде өлең таппас.
Түйеге мінген қазақ,
Төрт ауыз өлең біледі.
Елшіге өлім жоқ,
Өлеңшіге өкім жоқ.
Сүйреңдеген қызыл тіл
Сүйгеніңнен айырар;
Иә жаубетін қайырар. 3. Кірме сөздер дегеніміз тілімізге басқа тілден енген сөздер. Бір тілден екінші тілге сөздердің ауысып тұруы барлық тілдерге тән құбылыс. Сөздік құрамына басқа тілден сөз енбеген тіл жоқ десе де болады.Өз тарихында қазақ халқы көптеген елдермен қарым – қатынас жасап, аралас – құралас болғаны мәлім. Соның нәтижесінде араб, парсы, монғол, орыс тілдерінен қазақ тіліне көптеген сөздер кірген.
4.Өздік етіс
Қимылдың іс-әрекеттің орындаушысына, іс иесіне тікелей қатыстылығын білдіріп, әдетте сабақты етістіктерден -ын, -ін, -н жұрнағы жалғану арқылы жасалатын етістің түрі өздік етіс деп аталады. Мысалы: Таң атқанша тарандық (Махамбет)
Оқушылар ерте тұрып жуынды. Бала өзі киінді деген сөйлемдердегі тарану, жуыну, киіну қимылдары әрі белгі іс иесі (орындаушы) біз (тарандық), оқушылар (жуынды), бала (киінді) арқылы орындалып, әрі қимыл сол іс иесіне бағытталғанын білдіріп тұр.
Ордада ханның қасында әр уақытта ақылшы жыраулар болған. Жыраулар - халық поэзиясын жасаған ақылғөй даналар. Олар заманының өздері куә болған елеулі уақиғаларын, тарихи кезеңдерді жырға қосқан...
Жыраулар поэзиясына дейінгі әдебиет халык жасаған ауыз әдебиеті деп аталды. Жыраулар поэзиясы Қазақ хандығы құрылғаннан бастап (XV ғасыр) өріс алды. XV ғасырда Асан Қайғы, Казтуған жыраулар өмір сүрді.
Жырауларды халык, қадір тұтқан. Ел толқыған кезде, бүліншілік шыққанда немесе ел шетіне жау келғен кездерде ақыл, кеңес сұрайтын болған. Мұндай кезде жырау жұртшылықты абыржымауға шақырып, оларға күш-қуат беріп (дем беріп), істің немен тынатыны жайлы болжамдар айтып отырған. Жыраулар поэзиясы ХV-ХVII ғасырлар аралығын қамтиды.
Жырау деген атау "жыр" сөзінен шыққан. Жыршы деп көптеген эпостық жырларды жатқа білетін, дайын репертуары бар айтқыштарды таныған.
Жыраулар өз шығармаларын ақыл-нақыл, өсиет түрінде айтқан. Олардың толғауларының негізгі тақырыптары - туған жерді, елді сүю, Отанды қорғау, елді бірлікке шақыру, адамгершілік қасиетті насихаттау.