[1]
2.Eкi мәтiндi түciнiп oқып, бұрынғы кeздeгi aйтыc пeн қaзiргi кeздeгi aйтыcтың aйырмaшылығын caлыcтырыңыз.
Бұрыңғы кeздeгi aйтыcтың eрeкшeлiгi
Қaзiргi кeздeгi aйтыcтың eрeкшeлiгi
Көтeрiлгeн мәceлe
Көтeрiлгeн мәceлe
[2]
3. Aйтыcтың пaйдacы бaр мa? Дәлeлдe
[2]
4. Мәтiннeн aлынғaн бiр cөйлeмдi өз cөзiңiзбeн (пeрифрaз) жaзыңыз.
Қaзaқ хaлқының aуыз әдeбиeтiнiң нeгiзгi бiр caлacы – aйтыc өнeрi.
[1]
5. Сөйлемдерді біресе,бірде,кейде жалғаулықтары арқылы кезектес салалас құрмалас сөйлемдерге айналдыр./ /
Үлгі: Ол жылайды,көзіне жас алып,күйзеледі.- Бірде ол жылайды, бірде ол көзіне жас алып, күйзеледі..
1. Далада жаңбыр жауады,қар жауады.
2. Аққу төмен,жоғары ұшады.
3. Автобус тез жүреді, баяу жүреді.
4. Теледидардан соңғы хабарды орыс тілінде, қазақ тілінде береді.
Ежелгi түркiлердiң арғы ата-тегi саналатын сақтардың батырлық жырлары арасындағы мазмұн, түр, стиль бiрлiгi көркемдiк дәстүр жалғастығы тұрғысынан ғыл. негiзде дәлелдендi. Сол себептi б.з.б. дәуiрлерде шығарылған «Алып Ер Тоңға”, «Шу” батыр, «Атилла”, «Көк бөрi” және «Ергенеқон” дастандары бүгiнгi Қ. ә-нiң қайнар-бастаулары болып табылады. Сондай-ақ аталған қаһармандық дастандар өзiнен кейiнгi тарихи кезеңдердегi — Түрiк қағандығы тұсындағы (8 ғ.) әдеби жәдiгерлердiң («Күлтегiн”, «Тоныкөк”, «Бiлге қаған” жырлары) жазылуына үлгi-өнеге, негiз болды. Түрiк қағандығы тұсындағы жазба әдебиет өзiнен бұрынғы сақтар мен ғұндардың ауыз әдебиетi үлгiлерiмен генезистiк, типол., дәстүрлiк үндестiкте дамыды.
Түрiк қағандығы дәуiрiнде шығарылған ерлiк эпосының бiрi — «Қорқыт ата кiтабы”. Ал, бұдан кейiнгi Қарахан мемлекетi тұсындағы немесе ислам дәуiрi (10 — 12 ғ.) деп аталатын тарихи кезеңдегi түркi халықтарының қоғамдық-мәдени даму тарихындағы Қайта өркендеу — Ренессанс дәуiрi деуге болады. Бүкiл түркi қауымын әлемге танытқан Әбу Наср әл-Фараби, Әбу Әли ибн Сина, Әбу Райхан әл-Бируни, Махмұт Қашқари, Жүсiп Баласағұни, Ахмед Иүгiнеки, Қожа Ахмет Иасауи, Сүлеймен Бақырғани, т.б. осы Қайта өркендеу дәуiрiнде тарих сахнасына шықты. Олар өзерiнiң ғыл. және көркем туындыларында гуманистiк идеяларды, адамгершiлiк пен қайырымдылықты, т.б. iзгi қасиеттердi көтердi. Бұған әл-Фарабидiң «Риторика”, «Поэзия өнерi туралы”, ибн-Синаның «Даныш-намесi” («Бiлiм кiтабы”), әл-Бирунидiң «Хикметтерi” («Даналық сөздерi”), Махмұт Қашқаридiң «Диуани лұғат ат-түрiк” («Түркi сөздерiнiң жинағы”), Баласағұнидiң «Құтты бiлiгi”, Иасауидiң «Диуани хикметi” («Ақыл кiтабы”), Бақырғанидың «Бақырғани кiтабы”, т.б. толық дәлел бола алады.