1. Берілген сөйлемнен көмекші есімдігі бар сөйлемді тап: А. Бейбіт өмір сүру үшін татулық қажет.
Ә. Мектептің жанында балалар жүр.
Б. Көп тіл білу – рухани байлық.
2. Тіл үйренудің құпиясы:
А. Өз тіліңді жақсы білсең ғана, басқа тілді үйрене аласың.
Ә. Ана тіліңнің қыр – сырын білу міндетті емес.
Б. Тіл үйрену курсына бармасаң да болады.
3. Қазақ тілі қай тілдер тобына жатады?
А. Қыпшақ.
Ә. Түркі.
Б. Роман – герман.
4. «Басында, соңында» көмекші есімдерін қай сөзбен байланыстыруға болады?
А. Оқу жылына
Ә. Оқу жылын
Б. Оқу жылының
5. «Қазақ тілі» өлеңінің авторы?
А. Мұхтар Әуезов.
Ә. Абай Құнанбаев.
Б. Мағжан Жұмабаев.
6. Сағат неше? 09.50 Қайсы дұрыс?
А. Сағат онға он минут қалды.
Ә. Сағат тоғызға елу минут кетті.
Б. Сағат онға он минут кетті.
7. «Қызыл» сын есімінің күшейтпелі шырай түрі.
А. қызылдау
Ә. қып - қызыл
Б. қызылырақ
8. «Дәмді» сын есіміне жалғанатын жұрнақ
А. - ірек
Ә. - рек
Б. – лау
9. «Өмір», «дүние» дегенің – ағып жатқан су екен» деген сөздің авторы?
А. Мұхтар Әуезов.
Ә. Мағжан Жұмабаев.
Б. Абай Құнанбаев.
10. «Мұздық» сөзінің аудармасы
А. Лёд
Ә. Гололёд
Б. Ледник

Ғабит Мүсірепов 1902 жылы Солтүстік Қазақстан облысының Жамбыл ауданында кедей шаруаның отбасыда дүниеге келген. 1923-1926 жылдары Орынбор қаласындағы жұмысшы факультетіне оқуға түседі, оны бітірісімен Омбыдағы ауылшаруашылық институтында бір жыл оқыды. Жазушының әдеби-шығармашылық еңбегі 20-жылдардың аяқ шенінен басталады. Оның жазушы болып қалыптасуына Пушкин, Лермонтов, Гоголь, Крылов, Чехов, Толстой, Салтыков-Щедрин сияқты орыс классиктерінің шығармалары ықпал етті. Жазушы жиырмадан астам әңгіме, хикаяттар-"Қос шалқар","Талпақ танау","Ана туралы новеллалар" т.б., ондаған пьесалар-"Қыз Жібек","Қозы Көрпеш-Баян сұлу","Амангелді" т.б., қара сөзбен жазылған"Кездеспей кеткен бір бейне" поэмасын жазды.

Қазақ халқының ұлттық болмыс-бітімінің бір өзгешелігі –дастархан жайып, кімді болса да адал көңілмен қарсы алатын кең пейілдігінде,  меймандостығында. Қазақ үйіне келген адамға дастархан жайып, қонақжайлылық ниет білдірмеген адамды «қазанын қара суға малып отырғандай» деп кемсітетін болған. Сондықтан да қазақ халқы танысын, танымасын үйіне бас сұққан адамға «Қырықтың бірі – Қыдыр» деп қарап, дастархан жайып, барын оның алдына қойған.

Қазақ – намысшыл халық. Қонақтан тамақ үшін ақы алу деген оның әдетінде мүлдем жоқ. Бұл көргенсіздік саналып, ырымға жаман деп есептелген. Расында да қазақ «дастарханы қурап тұр» дегізбеу үшін, өзінің ең дәмді асын қонағына сақтап отырады да, реті келгенде, оны дастарханға қояды. Қазақтың ұзақ сақталып, тек қонақ келгенде ғана дастарханға салатын сыйлы асы – сүрленген ет, қазы, шұжық, жент, құрт, қарынға салынып сақталған сары май, тәтті, тары, қант, шай, өрік-мейіз т.б. «Қонақ асы – қазақтың бөлінбеген еншісі» деген сөз бұрынғыдан қалған. Ерулік, қымызмұрындық, сірге мөлдіретер, соғым басы, көңіл шайы, келін шайы т.с.с. бас қосулардың мақсаты, тілек мүдделері қазақтың меймандостық ниетінен туындаған.

Қазақ – қонақжай халық., көңіл табуға шебер, дос жинауға құмар. Қазақта келген қонақты «құдайы қонақ»,  «сый қонақ», «арнайы қонақ» деп түрліше атаған. Бұлардың қайсысына болмасын, қазақ, ең алдымен, мал сойып, қан шығарған. Дастарханның қадірлі асы жаңа сойылған малдың бас-сирағы деп есептелген. Өте қадірлі адамға қазақтар тай да сойған.