1-мәтін Дінмұхамед Қонаевтың бала күнгі арманы Өзі жастайынан тау-кен инженері болуды армандағанын айтады. Ақыры осы арманының жетегімен инженерлік кәсіпті таңдады. Бұған сол заманда қазақтар арасынан инженердің шығуы сирек болғаны әсер еткен. Сондай-ақ, ұлт қайраткері тұңғыш қазақ инженері Мұхамеджан Тынышбаевты бала күнінен ерекше құрмет тұтқан. Бертін келе оның отбасы мүшелері мен баласы Ескендірмен етене жақын араласқан. Димаш Ахметұлы осылайша еңбек жолын тау-кен инженері болып бастап, Балқаш мыс қорыту және Лениногор қорғасын-мырыш комбинатында қызмет істейді. Бірте-бірте қызметте жоғарылап, ғылым академиясының президенті болып тағайындалады. Бұдан өзге партия-кеңес органдарында, Қазақстан компартиясының орталық комитетінде қызмет етеді. 10 жылға жуық қазақ КСР министрлер кеңесінде төрағаның орынбасары, 27 жылдай Қазақстан орталық комитетінің бірінші хатшысы, 21 жыл СОКП ОК саяси бюросының мүшесі болады. Дінмұхамед Қонаев ұзақ жыл қызметтен кейін зейнетке шыққан шағында визитка жасатқан екен. Осы кішкене төртбұрышты қағазға аты-жөні мен «тау-кен инженері» екенін ғана жаздырады. Сонда айналасындағылар қайраткердің қарапайымдылығына қатты таңғалған. Өзінің бұл шешімін «Оның бәрі — өтпелі де кетпелі, ал «тау-кен инженері» деген — өмірлік нәрсе», — деп жауап берген екен.

2-мәтін
Әйел қалалық советтің осыдан екі бөлмелі пәтер бермек боп уәде етіп келгенін, бірақ дәл ордер берерде ол уәделерінен тайып қалғандығын айтады.
– …. маған деген үйді бір үш бөлмелік пәтермен біріктіріп, бір полковникке беріпті. Қайтейін …. , менің де балам соғыста өліп еді. Әрине, …. ол солдат еді, – дейді.
Мұны естігенде Бауыржанның барлық түгі сыртына теуіп шыға келеді. Жирен мұрты едірейіп, электр сымының біріне бірін жақындатқан екі ұшындай болып, шытыр-шытыр ете қалады.
Мұңаймаңыз, шеше, қазір ордер беретін жерге барыңыз – пәтеріңіз өзіңізге тиеді, – дейді де Бауыржан мініп келген машинасына отырып алып, қайтадан қалалық советке тартады.
– Мен маған біреуге берілген пәтерлерді бер деген жоқпын, – дейді ол бағана қолына ордер ұстатқан қызметкерге келіп. – Мына ордерді жыртыңыз да, пәтерде бұрын уәде етілген адамдарға БЕРІҢІЗ!
Осылай деп ол қолындағы ордерді қайтарып береді. Қалалық совет қызметкері қалбалақтап:
– ….. Ол адамдарға пәтер кейінірек беруге ұйғарылған еді. Сіз пәтер сұраған соң сол екеуін қосып, сізге қамқорлық жасайық деген едік…
– МОЛЧАТЬ! – дейді Бауыржан көзі ежірейіп, мұрты одан сайын тікірейе түсіп. – Маған мұндай қамқорлықтың керегі жоқ. Жиырма минуттан кейін маған телефон соғып, бұл пәтердің бұрынғы иелеріне берілгендігін хабарлаңыз. Понятно вам?!
– Түсінікті, түсінікті, жолдас Момышұлы. Тек сіздің берген пәтерден неге бас тартып тұрғаныңыз түсініксіз.
– Ол солдаттың АНАСЫ ҒОЙ!.. Енді ұғынықты ма сізге?

МНЕ НУЖНО ОЧЕНЬЬЬ

1-мәтін: В данном тексте рассказывается о детстве и мечтах Динмухамеда Конаева. Он всегда хотел стать инженером и реализовал свою мечту. В то время выход из строя инженера среди казахов играло большую роль. Затем он встретился с талантливым казахстанским инженером Мухамеджаном Тынышбаевым, которому посвятил особую почесть. Его семья жила недалеко от семьи Мухамеджана, где он проводил много времени со своими детьми и сыном Ескендиром. Димаш Ахметулы начал свою карьеру инженера и работал в Балхашском металлургическом комбинате и Лениногорском химическом комбинате. Постепенно продвигаясь в карьере, он был назначен президентом академии наук. На протяжении долгих лет он работал в партийных и советских структурах, в центральном комитете Коммунистической партии Казахстана. Он занимал руководящие должности в министерстве КСР Казахстана на протяжении 10 лет, был первым секретарем центрального комитета Казахстана в течение 27 лет и членом политического бюро ЦК СОКП ОК в течение 21 года. После долгих лет службы Динмухамед Конаев ушел на заслуженный отдых и написал визитку, в которой указал свое имя, фамилию и профессию "инженер тау-кен". Он знал, что все это - временное и что сама профессия "инженер" - это жизненная вещь.

2-мәтін: В данном тексте описывается история, произошедшая с польской семьей и городским советом. Мужчина обнаруживает, что один из патентов, выданных ему городским советом, отсутствует, хотя он совершил все необходимые процедуры. Он обращается к сотруднику, который ранее выдал ему этот патент, объясняя, что его сын погиб в войне. Но оказывается, что его сын был солдатом. В это время Бауыржан начинает себя странно вести, суетится, извлекает из своего кармана ордер и заявляет, что ему все равно, куда отправляться. Он требует, чтобы патенты, выданные ранее, были переданы обратно и затем сообщает сотруднику городского совета, что эти патенты должны быть отданы людям, которые были обмануты в прошлый раз. Городской служащий в растерянности говорит:

– ...Они были выданы позже. Пойди и принеси эти патенты, выданные теми, кто был обманут. Давайте окажем вам помощь…

– МОЛЧАТЬ! – воскликнул Бауыржан, закрывая глаза и кивая головой. – Через двадцать минут позвоните мне и сообщите моим предшественникам о том, что эти патенты были возвращены. Поняли вас?!

– Понял, понял, друг Момышулы. А что вы предлагаете сделать с этим патентом, который вы мне дали?

– Пусть погибнет солдат, МАТПЛИОТ!.. Понятно для вас?!

МНЕ НУЖНО ОЧЕНЬЬЬ

Похоже, вам нужно максимально подробное объяснение ответа на каждую часть текста. Однако, второй текст не дает достаточно информации, чтобы дать развернутый ответ. Если у вас есть конкретные вопросы по тексту, пожалуйста, задайте их. Я постараюсь помочь вам разобраться.