Ана тілім Ана тілім, Жүрегісің анамның. Жүрек-ана, Мен өзіңнен жаралдым. Сағат сайын саулығыңды тілеймін, Сенсіз мынау керегі не ғаламның! Сенің әр бір тынысыңмен күн кешем, Сен арқылы тіршілікпен тілдесем. Ел бетіне қалай түзу қараймын, Ана тілім, Егер сені білмесем. Сенің арқаң дүниеден сыр ұқсам, Сенің арқаң жүзіп ішсем тұнықтан. Туған анамды ұмытқаным емес пе, Туған тілім, Егер сені ұмытсам. Сенің арқаң өзімді өзім түсінсем, Ақыл-ойым, айбатым-сен, күшім-сен! Қойсын маған күннің нұры түспей-ақ, Ана тілім, Арыңа дақ түсірсем. Ағытатын тасқын ойдың тиегін, Өзің ғана сыйынатын киелім! Ризамын отқа жанып сен үшін, Күлге айналып кетсін мейлі сүйегім. Ана тілім, дана тілім, бақ тілім, Сенсіз бақыт дүниеден тапты кім? Сенсің менің қуанышым, шаттығым, Сенсің менің тазалығым, пәктігім. Ана тілім, Алтын ұям, құндағым, Ақ бесікте әлдиіңді тыңдадым. Сенің жырың, сенің әнің айтарым, Санам сөніп, байланғанша тіл-жағым!
Это вопрос одновременно и очень легкий, и очень трудный. Как будто понятно всем: учиться нужно, чтобы много знать, уметь, получить профессию, стать кем хочешь, а потом хорошо работать, много зарабатывать родителям, завести семью и т. д. и т. п. На самом деле все это не ответы. Конечно, если совсем не умеешь читать, считать и писать, жить почти невозможно. Это тоже всем понятно. Но вот как учиться? Сколько учиться? учиться? Это вопросы непростые. И на каждый из них можно ответить по-разному, написать немало. Я думаю, если сказать коротко, учиться нужно для того, чтобы стать необходимым многим. Ведь с умным, то есть с грамотным по-настоящему человеком, все хотят общаться, дружить, проводить интересно время. А я считаю, что это счастье, когда рядом с тобой люди с разными характерами и привычками, разным жизненным опытом и умениями. И кому интересен дурак, ограниченный, темный, бестолковый недочеловек? И зачем такому дана наша единственная короткая жизнь? Не учиться — это значит не жить. zachem-nuzhno-uchitsyaзачем нужно учиться? (сочинение-рассуждение) Это вопрос одновременно и очень легкий, и очень трудный. Как будто понятно всем: учиться нужно, чтобы много знать, уметь, получить профессию, стать кем хочешь, а потом хорошо работать, много зарабатывать родителям, завести семью и т. д. и т. п. На самом деле все это не ответы. Конечно, если совсем не умеешь читать, считать и писать, жить почти невозможно. Это тоже всем понятно. Но вот как учиться? Сколько учиться? учиться? Это вопросы непростые. И на каждый из них можно ответить по-разному, написать немало. Я думаю, если сказать коротко, учиться нужно для того, чтобы стать необходимым многим. Ведь с умным, то есть с грамотным по-настоящему человеком, все хотят общаться, дружить, проводить интересно время. А я считаю, что это счастье, когда рядом с тобой люди с разными характерами и привычками, разным жизненным опытом и умениями. И кому интересен дурак, ограниченный, темный, бестолковый недочеловек? И зачем такому дана наша единственная короткая жизнь? Не учиться — это значит не жить.
Ана тілім,
Жүрегісің анамның.
Жүрек-ана,
Мен өзіңнен жаралдым.
Сағат сайын саулығыңды тілеймін,
Сенсіз мынау керегі не ғаламның!
Сенің әр бір тынысыңмен күн кешем,
Сен арқылы тіршілікпен тілдесем.
Ел бетіне қалай түзу қараймын,
Ана тілім,
Егер сені білмесем.
Сенің арқаң дүниеден сыр ұқсам,
Сенің арқаң жүзіп ішсем тұнықтан.
Туған анамды ұмытқаным емес пе,
Туған тілім,
Егер сені ұмытсам.
Сенің арқаң өзімді өзім түсінсем,
Ақыл-ойым, айбатым-сен, күшім-сен!
Қойсын маған күннің нұры түспей-ақ,
Ана тілім,
Арыңа дақ түсірсем.
Ағытатын тасқын ойдың тиегін,
Өзің ғана сыйынатын киелім!
Ризамын отқа жанып сен үшін,
Күлге айналып кетсін мейлі сүйегім.
Ана тілім, дана тілім, бақ тілім,
Сенсіз бақыт дүниеден тапты кім?
Сенсің менің қуанышым, шаттығым,
Сенсің менің тазалығым, пәктігім.
Ана тілім,
Алтын ұям, құндағым,
Ақ бесікте әлдиіңді тыңдадым.
Сенің жырың, сенің әнің айтарым,
Санам сөніп, байланғанша тіл-жағым!