Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.[1]
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.
Күз - әдемі мезгіл. Күз ашық түсті бояумен және иістермен ажыратылады. Күздігүні жығыл- жапырақтармен аңқиды, ал шалғындарда - орулы шөппен. Уже салқындыктар болады, сол кезде жас аязды ауамен аңқиды. Жел күздігүні посвежевший, ол күздің иістерін ша қалаға және кенттерге разносит.Күздің жаңбырлары уже басты. Тал-шыбықтар барлықты тамшыларда тұрады. Қарлығаштар жылы аймақтарға деген кетті. Ал тал-шыбықтарға қамықтырғыш құстармен. Алдым орманның жылға ағады. Ол олай тез ана, не күздің жаңбырларының ағады құла-. Қашан мен мектепке деген барамын, мен сияқты көремін жаңбырдың тамшылары сусоқты жерге жапырақтардан деген құлайды. Ал қашан мен мектептен деген барамын, мама-стрижиха баста жазға судың тамшыларын аулайды және өзінің стрижатам несет. Кейін ана сияқты сабақтар алқындыр-, мен погулять: шығу білмеймін жатпай-тұрмай жаңбырлар барады! Бірақ және олар тез кетеді. Қар жауады! Қарамастан және біз шаналарда тебу боламыз. Қарамастан және уже жаңбырлар болма-. Қарамастан және мен уже биыл шығармалар туралы күзді жазу болмаймын.
Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.[1]
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.