Дүниедегі ең ұлы сезімдердің бірі – достық. Әр адам дүниеге келгеннен кейін, ес білгеннен-ақ жан дүниесіндегі сырын, мұң-шерін тарқатып, қуанышы мен қайғысын бөлісетін дос іздейді. Қандай да бір қиындыққа тап болсаң, оны досыңмен бөлісіп, досыңның ақылын тыңдап, шешім таба аласың. Менің ойымша, басқаға жақсы да адал дос болу үшін, ең алдымен, түсінік, адамды тыңдай білу, ақыл бере білу қабілеті жоғары болуы тиіс. Достық адамдардың ең алдымен бір-біріне сенуінен басталады. Ол артқан сайын, достық та қатая түседі. Ал бір-біріне сенімі жоқ, дегенмен өздерін дос санайтындар да бар, ол жалған достық – бірде бар, бірде жоқ. «Достық» туралы нақты ой айтқан философ А.Шопенгауэр өзінің «Өмірлік данышпандықтың афоризмдері» деген еңбегінде: «Нағыз шынайы достық адамдардың бір-бірімен терең, таза және адал қарым-қатынасын қажет етеді. Бұл дегеніміз – досыңыздың қайғысы мен қуанышына ортақтаса білу деген сөз. Осының бәрі адамның табиғи өзімшілдік, өркөкіректік қасиеттерін жояды» деген. Күнделікті өмірде көңіліңе шапағат сәулесін шашып, сенің төрт құбылаңды тең ететін айналаңдағы достарыңның басы бұзылмағаны қандай жақсы.
Менің аты-жөнім, құжат бойынша Джуганисова Айнара Қалыбекқызы, Байжан — туған атамның есімі. 1991 жылдың 16 тамызында Арал қаласында мұғалімдердің отбасында дүниеге келгенмін. Мамам мен папамның үш қызының екіншісімін.
1997 жылы №220 қазақ орта мектебіне барып, 2008 жылы аяқтадым. Аттестатымда екі "төрт" деген баға бар. Қалғандары "бес". Мектепте "үздіктер тақтасында" ілініп тұратын оқушылардың бірі болдым.
2008 жылы Абай атындағы ҚазҰПУ-дың тарих факультетіне оқуға түскенмін, қазір сол жерді бітіремін деп, диплом жұмысын жазып жатырмын. Тақырыбым: Бірінші дүниежүзілік соғыс кезіндегі халықаралық қарым-қатынастар...:)
Мінезім... Тәәәк, мінезімді қасымдағы адамдар жақсы деп айтады. Өте редко, но метко ашуланамын. Мені ашуландырған адам үйін таппай қалуы мүмкін... Сондықтан, мінезім "фонтан" емес.
Қазір "Өнеге" деп аталатын журналда жұмыс істеймін. Жұмысым мен әріптестерімді сүйемін, сенбі-жексенбі күндері қатты сағынатынымды осы сәтті пайдаланып, айтып қалайын...:)
Дүниедегі ең ұлы сезімдердің бірі – достық. Әр адам дүниеге келгеннен кейін, ес білгеннен-ақ жан дүниесіндегі сырын, мұң-шерін тарқатып, қуанышы мен қайғысын бөлісетін дос іздейді. Қандай да бір қиындыққа тап болсаң, оны досыңмен бөлісіп, досыңның ақылын тыңдап, шешім таба аласың. Менің ойымша, басқаға жақсы да адал дос болу үшін, ең алдымен, түсінік, адамды тыңдай білу, ақыл бере білу қабілеті жоғары болуы тиіс. Достық адамдардың ең алдымен бір-біріне сенуінен басталады. Ол артқан сайын, достық та қатая түседі. Ал бір-біріне сенімі жоқ, дегенмен өздерін дос санайтындар да бар, ол жалған достық – бірде бар, бірде жоқ. «Достық» туралы нақты ой айтқан философ А.Шопенгауэр өзінің «Өмірлік данышпандықтың афоризмдері» деген еңбегінде: «Нағыз шынайы достық адамдардың бір-бірімен терең, таза және адал қарым-қатынасын қажет етеді. Бұл дегеніміз – досыңыздың қайғысы мен қуанышына ортақтаса білу деген сөз. Осының бәрі адамның табиғи өзімшілдік, өркөкіректік қасиеттерін жояды» деген. Күнделікті өмірде көңіліңе шапағат сәулесін шашып, сенің төрт құбылаңды тең ететін айналаңдағы достарыңның басы бұзылмағаны қандай жақсы.
1997 жылы №220 қазақ орта мектебіне барып, 2008 жылы аяқтадым. Аттестатымда екі "төрт" деген баға бар. Қалғандары "бес". Мектепте "үздіктер тақтасында" ілініп тұратын оқушылардың бірі болдым.
2008 жылы Абай атындағы ҚазҰПУ-дың тарих факультетіне оқуға түскенмін, қазір сол жерді бітіремін деп, диплом жұмысын жазып жатырмын. Тақырыбым: Бірінші дүниежүзілік соғыс кезіндегі халықаралық қарым-қатынастар...:)
Мінезім... Тәәәк, мінезімді қасымдағы адамдар жақсы деп айтады. Өте редко, но метко ашуланамын. Мені ашуландырған адам үйін таппай қалуы мүмкін... Сондықтан, мінезім "фонтан" емес.
Қазір "Өнеге" деп аталатын журналда жұмыс істеймін. Жұмысым мен әріптестерімді сүйемін, сенбі-жексенбі күндері қатты сағынатынымды осы сәтті пайдаланып, айтып қалайын...:)