1-тапсырма. Мәтінді оқыңдар.
Ендігі барлық бақытым, көрер қызық, кешер қуанышым отыз
уш деген екі сөзге тірелгендей болып, есіктің жоғары жағына жа-
зылған екі цифрға ентелей қарап, күлімдеп тұрмын. Бойым жетсе,
қолымды созып, өзім үшін өзгеше ғажап бұл цифрды сипағым да
келетін сияқты. Өйткені мен төрт жыл бойы жеңісті арман еттім.
9 мамырда батыста неміс фашистері тізе бүкті, 3 қыркүйекте
шығыста жапон империалистері жеңіліп, қол көтерді. Отан үстінде
жеңіс туы желбіреді. Қаһарлы қыс өтіп, халық аңсаған жазғытұры
жеткенде жер бетіне қаулап бір көк шықпайтын ба еді. Сол сияқты
боп соғыс біткеннен кейін жұрт жүрегін жаңа арман кернеді. Ана
ұлын, әке баласын, жігіт жарын, қыз ғашығын көксеп, тезірек
қауышуды тіледі. Көгеннен ағытылған қозыдай жамырап, батыс
пен шығыстан елдің түкпіріне қарай тірі қалған солдаттар ағылды.
Жолда кездескен жыпырлаған село, көп қаланың біріне тоқтамастан
өркім ауылына, өз үйіне жетуге ынтықты, өз ұясын көруге асықты.
«Менің ұям сенсің – университет, сенсің – отыз үшінші аудитория!
Сенен басқа менің ешкімім жоқ!» деп, іштей тебірене есіктің
тұтқасына қол создым мен.
Ә.Нұршайықов
А Мәтін мазмұнын толық қамтитын бір сөйлем құраңдар.
Мен бос уақытымда сурет салуды және Кетти итімен серуендеуді жақсы көремін. Мен бос уақытымда қосымша сабақтарға барамын. Қыста мен далада серуендеп, таза ауамен жұтуды немесе достармен қысқы ойындарды ойнауды жақсы көремін. Демалыста біз киноға немесе театрға барамыз. Қыста мен отбасын медеуге барамыз. Бұл өте қызық. Менің көп уақытымды алатыны- Сабақ. Бірақ мен бос уақытымды жақсы өткізуді жақсы көремін!
Перевод (не дословный).
Неписаный закон встречи гостей (гостеприимства).
У казахского народа сущетсвует неписаный закон встречи гостей (гостеприимства), который уже стал традицией. После того, как гостя накормят и окажут все полагающиеся почести, перед сном один из членов семьи выступает перед гостем – поет песню или исполняет кюй и просит у гостя «қонақкәде» (церемониал гостеприимства, обязывающий гостя петь песни, играть на домбре).
Эта церемония является традицией когда гость исполняет песни, эпос, сагу, сказки, речитатив, хвалебную песню или кюй. Таким образом он показывает свое уважение хозяевам.
Такая традиция благотворно влияет на детей, которые с детства растут и слышат песни, эпосы, сказки, былины, а также она учит молодых ценить слово, ораторское искусство своего народа и имеет собственную ценность в приучении их к народным сказаниям.