Қорық– аумағындағы барлық табиғи кешен толығымен шаруашылыққа пайдаланылудан алынған және үкіметтің қорғауында болатын жер не су кеңістігі; типтік, сирек кездесетін және бірегей табиғи кешендерді бүкіл компоненттерінің жиынтығымен қоса, сол қалпында сақтауға арналған, арнайы қорғау режимі бекітілген ерекше қорғалатын табиғи аумақ. Қорықтың негізгі міндеті – қорғауға алынған табиғат кешенін (эталондық табиғи экожүйелерді), сондай-ақ, осы аумаққа тән организмдердің гендік қорын сақтау және қалпына келтіру, табиғи құбылыстардың даму заңдылықтарын ғылыми тұрғыдан кеңінен зерттеу. Қорық аумағын шаруашылық мақсат үшін пайдалануға болмайды. Қорық қорғалатын аумақ қана емес, сонымен қатар табиғатты қорғау жөніндегі мемлекеттік ғылыми мекеме болып табылады. Мұнда жабайы хайуанаттарға санақ жүргізу әдістері, оларға әсер ететін факторлар анықталып, саны сиреп бара жатқан жануарлар мен қоры азайып кеткен өсімдік түрлерін қалпына келтіру мәселесі терең зерттеледі. Қорықтағы табиғи ресурстарды сақтаудың жолдары белгіленеді. Қазақстанда Ақсу-Жабағылы қорығы, Алматы қорығы, Барсакелмес қорығы, Қорғалжын қорығы, Марқакөл қорығы, Наурызым қорығы, Үстірт қорығы,Алакөл, Батыс Алтай қорықтары бар; қ. Биосфералық қорық.[1]
Байырғы түркі өнері - 6-8 ғасырлардағы көшпелі түркі тайпалар жасаған мәдениет қазыналары. Бұл — мәдениеттің, ой-сананың есейіп, Орхон жазулары шыққан кез. Осы тұста өркендеген өнер қалдықтарының көп кездесетін жері — Орта Азия, Қазақстан, Алтай, Оңтүстік Сібір, Моңғолия, Қашғария. Бұл өнердің үлгілері ескі қалалардын орнында (Қара-Қорым, Дунхуан, Бесбалық, Талас, Сайрам, Бөріжар, Пәнжікент, т.б.), сол кезде тұрғызған қабірлер мен ескерткіштерде сақталған. Оның ең жарқын түрлерінің көп табылған жерлері - Орхон өзенінін бойы, Алтай тауының қойнауында тұрған Қотанды, Қурай, Тұяқты, Күдергі, Ертіс обалары, Іле өзендері бойындағы қорымдар. Оларды қазғанда Байырғы түрік өнері сипаттайтын әр алуан өрнектер кездескен.
Қорық– аумағындағы барлық табиғи кешен толығымен шаруашылыққа пайдаланылудан алынған және үкіметтің қорғауында болатын жер не су кеңістігі; типтік, сирек кездесетін және бірегей табиғи кешендерді бүкіл компоненттерінің жиынтығымен қоса, сол қалпында сақтауға арналған, арнайы қорғау режимі бекітілген ерекше қорғалатын табиғи аумақ. Қорықтың негізгі міндеті – қорғауға алынған табиғат кешенін (эталондық табиғи экожүйелерді), сондай-ақ, осы аумаққа тән организмдердің гендік қорын сақтау және қалпына келтіру, табиғи құбылыстардың даму заңдылықтарын ғылыми тұрғыдан кеңінен зерттеу. Қорық аумағын шаруашылық мақсат үшін пайдалануға болмайды. Қорық қорғалатын аумақ қана емес, сонымен қатар табиғатты қорғау жөніндегі мемлекеттік ғылыми мекеме болып табылады. Мұнда жабайы хайуанаттарға санақ жүргізу әдістері, оларға әсер ететін факторлар анықталып, саны сиреп бара жатқан жануарлар мен қоры азайып кеткен өсімдік түрлерін қалпына келтіру мәселесі терең зерттеледі. Қорықтағы табиғи ресурстарды сақтаудың жолдары белгіленеді. Қазақстанда Ақсу-Жабағылы қорығы, Алматы қорығы, Барсакелмес қорығы, Қорғалжын қорығы, Марқакөл қорығы, Наурызым қорығы, Үстірт қорығы,Алакөл, Батыс Алтай қорықтары бар; қ. Биосфералық қорық.[1]
Объяснение:
Байырғы түркі өнері - 6-8 ғасырлардағы көшпелі түркі тайпалар жасаған мәдениет қазыналары. Бұл — мәдениеттің, ой-сананың есейіп, Орхон жазулары шыққан кез. Осы тұста өркендеген өнер қалдықтарының көп кездесетін жері — Орта Азия, Қазақстан, Алтай, Оңтүстік Сібір, Моңғолия, Қашғария. Бұл өнердің үлгілері ескі қалалардын орнында (Қара-Қорым, Дунхуан, Бесбалық, Талас, Сайрам, Бөріжар, Пәнжікент, т.б.), сол кезде тұрғызған қабірлер мен ескерткіштерде сақталған. Оның ең жарқын түрлерінің көп табылған жерлері - Орхон өзенінін бойы, Алтай тауының қойнауында тұрған Қотанды, Қурай, Тұяқты, Күдергі, Ертіс обалары, Іле өзендері бойындағы қорымдар. Оларды қазғанда Байырғы түрік өнері сипаттайтын әр алуан өрнектер кездескен.