Қонақжайлық – қазақ халқының ұлттық салт-дәстүрінің бірі. Сонымен қатар адамдар арасындағы сыйластықты, бір-біріне деген құрметті, қамқорлықты білдіретін, кісінің адамгершілігін, имандылығын айқындайтын қасиет.
Адамдарды тіліне, дініне, ұлтына бөліп-жармай, достық ықылас көрсетіп, ас-дәм беру қонақжайлықтың негізгі белгісі. Қазақ халқының қонақжайлық қасиеті мен дәстүрі шетелдік саяхатшылар мен ғалымдарды әр уақытта таң қалдырған. Дәстүрлі қазақ қоғамында әкенің балаға қалдыратын мұрасының белгілі бір бөлігі міндетті түрде қонаққа тиесілі енші деп есептелінген. Қазақ сахарасындағы кез келген жолаушының кезіккен ауылдан тамақтанып, тынығып алуына мүмкіндігі болған. Әрбір үй иесі оны барынша сән-салтанатымен, пейілімен қарсы алып, ақ тілеумен шығарып салуды өмірдің айнымас шартына балаған. Отбасы үшін жолаушыны қонақжайлықпен күтіп алу бұлжымайтын моральдық-этик. қалып ретінде орныққан; қонақжайлық Қонақ; Қонақасы; Қонақ кәде.[1]
Кітапхана - сол мынадай әлем, қайда тым-тырыс патшалық құрады және сен толық тынымда соқ- в оқу залымды және оқып таста- сен көрінген құнтты кітаптарды білесің. Онда көп өте түрлі-түрлі кітаптардың көрінген тақырыпқа. Біз бірнәрсені немесе жазып қой- рефератты оқып тастау захотели, сол анда айналамыз. Кітапхана - сол кітаптың әлемінің, қайда сен көрінген кітап және керек ақпаратты табу білесің. Қашан біз кіреміз, кітапханаға бізге есік кітаптың осы тамаша еліне ашылады. Кітапханада стелажи кітаптармен тұрады. Олардың анда сотни, ал мыңдаған. Кітапханада біз кітап на үйді алу білеміз және аздан кейін кері ал- кейін. Бірақ к сажеления аз адам кітаптарды арада жақсы күйде қайтарады. Сол себептен біз кітапты оның кітапханасында күтуге керекке алсақ және бережно оған деген қарайды. Ғой ғана біз табу білетін бізге керек ана кітапты кітапханада. Мектептің кітапханасы жас әлем, қайда сиқыр біліммен шектеседі, қайда оңашалау болады және барлық жақсылап түсін-; қарамастан және "мегамимен" осы толқындатушы және биік өнердің кладези кітапханашы болып табылады
Қонақжайлық – қазақ халқының ұлттық салт-дәстүрінің бірі. Сонымен қатар адамдар арасындағы сыйластықты, бір-біріне деген құрметті, қамқорлықты білдіретін, кісінің адамгершілігін, имандылығын айқындайтын қасиет.
Адамдарды тіліне, дініне, ұлтына бөліп-жармай, достық ықылас көрсетіп, ас-дәм беру қонақжайлықтың негізгі белгісі. Қазақ халқының қонақжайлық қасиеті мен дәстүрі шетелдік саяхатшылар мен ғалымдарды әр уақытта таң қалдырған. Дәстүрлі қазақ қоғамында әкенің балаға қалдыратын мұрасының белгілі бір бөлігі міндетті түрде қонаққа тиесілі енші деп есептелінген. Қазақ сахарасындағы кез келген жолаушының кезіккен ауылдан тамақтанып, тынығып алуына мүмкіндігі болған. Әрбір үй иесі оны барынша сән-салтанатымен, пейілімен қарсы алып, ақ тілеумен шығарып салуды өмірдің айнымас шартына балаған. Отбасы үшін жолаушыны қонақжайлықпен күтіп алу бұлжымайтын моральдық-этик. қалып ретінде орныққан; қонақжайлық Қонақ; Қонақасы; Қонақ кәде.[1]
Объяснение:Үй иесі