Қазақта би болмаған» дейтіндердің аузына біржолата құм құйылды. Олай дейтініміз, көнеден келе жатқан ұлттық «Қара жорға» биі әйгілі Гиннесстің рекордтар кітабына алтын әріптермен жазылды. Ғасырлар қойнауында қалып, бертін келе арамызға қайта оралған осынау би үлгісі бүгінгі ұрпақтың орындауында тіпті жандана түскендей. «Қытайдағы ұлтжанды қандастарымыз 10 мыңдай адамның басын қосып, «Қара жорғаны» бір деммен орындап шығыпты» деген хабарды ел-жұрт бірден іліп әкетті. «Қара жорға» болмаса, тойдың сәні келмейді» демекші, бүгінде қазақтың көп жиындары мен той-томалақтары осы бір ерекше, ғажап бисіз өтпейді. Әйтсе де біз көп жағдайда өзіміздің түп-тамырымызға үңіле бермейміз. Соның салдарынан қаншама құндылықтарымызды күнделікті игілігімізге пайдалана алмай отырмыз. Себебі бүгінгі қазақтың баласы кешегі өткен тарихына мұражайлық экспонат ретінде қарайтын сияқты. Осылайша, бізде ұлттық мұраларымызды экзотика ретінде ғана қабылдау қалыптаса бастады. Десек те, мұндай қасаң қағидаларды өзгертіп, ұлттық өнерге деген жаңаша көзқарас қалыптастыруға әбден болады екен. Мұны 10 миллионға жетер-жетпес қазаққа «Қара жорғаны» серпіле билеген әлгі 10 мың биші дәлелдеп бергендей. Еліміздің басына екіталай күн туғызған сонау бір зар-заман нәубет жылдары қазақ қазақ болғалы бергі рухани байлығымыздан кәдімгідей ажырап қалдық. Қылышынан қан тамған Кеңес өкіметі де қазақтың небір жауһар дүниелерін өз қолымен жоюға тырысып-ақ бақты. Әйтсе де жылдар өте келе етек-жеңін жиған Алаш жұрты Тәуелсіздік алғаннан кейін шетте шашылып жүрген қандас бауырларын азат шаңырақ астына жинап, біріктіре бастады. О баста «оралман» деген атқа ие болған қандастарымызбен бірге бірте-бірте ұлтымыздың сан жылдар бойы жоғалып кеткен құндылықтары, салт-дәстүрлеріміздің кейбір нұсқалары мен өнері ортамызға қайта оралып, сәнін беріп әрі мәнін ұқтыра бастады.Бөркімізді аспанға атқызған «Қара жорға» да атамекеніне оралған қазақтармен бірге келген мол қазынамыздың бірі еді. Енді, міне, сол мұрамыз мерейімізді үстем етіп отыр. Әдетте әр халық өзінің бір өнерімен өзгелерден ерекшеленіп тұрады.
ответ:На всём протяжениии реки только в одном месте к ней подходит неведомо куда ведущая дорога.
Заходящее солнце наполнило сады золотым блеском. (Предложение простое, повеств., невоскл., распр.)
Сквозь сумрак, всегда присутствующий под сводами старых деревьев, вдруг откроется поляна, заросшая блестящими лютиками, и пруд с тихой водой.
На западе ещё тлеет заря, в зарослях волчьих ягод кричит выпь, на мшарах бормочут и возятся журавли, обеспокоенные дымом костра. (К. Паустовский)
Ведущая дорога — это дорога, которая ведет. Ведущая — причастие несов. вида, наст. времени.
Заходящее солнце — это солнце, которое заходит. Заходящее — причастие несов. вида, наст. времени.
Присутствующий сумрак — это сумрак, который присутствует. Присутствующий — причастие несов. вида, наст. времени.
Заросшая (поляна) — это та, которая заросла. Заросшая — причастие сов. вида . времени.
Обеспокоенные журавли — это те, которые обеспокоили. Обеспокоенные — причастие сов. вида, пр. времени.
Грам. основа из второго предложения: солнце наполнило;
словосочетание: наполнило (что?) сады.
Однокоренные слова: блестящими — блестеть, блеск, поблескивающий.
I. Наполнило — глагол (что сделало?).
II. Н. ф. — наполнять; несов. в., переходной; I спр., в изъяв. наклонении, Пр. вр., ед. ч., 3−е л.
III. (Что сделало?) наполнило.
Объяснение: