Балалар – Алланың адамзатқа берген аманаты, өміріміздің жайнаған гүлі. Ал аманат — ол үлкен ғажаптылық, ал гүлдер десек, ол гүлдер ешқандай жасандылықсыз, шынайылықпен баптағанда ғана өседі. Міне, біздің де балаларымыз бізден бой түзеп, өмірге қанаттанып шыңдалады емеспе? Отбасы — баланың бас ұстазы. Ата-анасы қолдаушы да, қорғанышы. Бала арқа сүйер панасынан жылу іздейді. Кейіннен сол шынайылықты, сол мейірімділік пен қамқорлықты, көзқарас пен қоршаған орта жылулығын сәби санасына дарытатын ата-анадан кейінгі адам ол, әрине, тәрбиешісі.
Тәрбиеші – ол баланың ең алғашқы көркем мінезді жылылық бейнесімен қарсы алатын, өз баласынан кем көрмей мерейін төгетін ұстазы, мейірбаны. Бала тағдырына ата-анадан кейінгі жауапкершілікті алатын тәрбиешілер білімнің алғашқы дәнін себелеп, бала санасына «Мен кіммін?, Менің әлемім қандай?, Мен кім боламын?» Міне, осыларды бастапқы болып танытатын тәрбиеші дер едім. Әр бүлдіршінмен тіл табыса білетін, әр бүлдіршіннің жанарына жылу бейнені қалыптастыратын да тәрбиешісі. Үйінде өз балам десе, түзде өзге баланың тәрбиесімен айналысатын бағбан да мейірбан жүректі тәрбиеші алдында бұл қайсарлық пен қабілеттілік деңгейін мойындаудың өзі бір керемет дер едім. Бала жанының бағбаны десе болғандай
Алып Ер Тоңға - түркі халықтарының арғы ата-тегі саналатын сақтар тарихынан сыр шертетін қаһармандық жыр. Біздің заманымызға “Алып ер тоңға” дастанының жалпы сюжеттік желісі мен жекелеген үзінділері ғана жеткен.
Дастанның басты қаһарманы Алып Ер Тоңға - аты аңызға айналған тарихи тұлға. Ол - біздің заманымыздан бұрынғы VII ғасырда өмір сүрген Тұран елінің әміршісі. көреген көсемі, сақтар әскерінің қолбасшысы, ержүрек батыры, "Алып" - сақтармен ғұндар заманынан бері ел қорғаған батырлардың қолбасшы ерлердің атына қосылып айтылып келе жатқан мәртебелі есім.
Балалар – Алланың адамзатқа берген аманаты, өміріміздің жайнаған гүлі. Ал аманат — ол үлкен ғажаптылық, ал гүлдер десек, ол гүлдер ешқандай жасандылықсыз, шынайылықпен баптағанда ғана өседі. Міне, біздің де балаларымыз бізден бой түзеп, өмірге қанаттанып шыңдалады емеспе? Отбасы — баланың бас ұстазы. Ата-анасы қолдаушы да, қорғанышы. Бала арқа сүйер панасынан жылу іздейді. Кейіннен сол шынайылықты, сол мейірімділік пен қамқорлықты, көзқарас пен қоршаған орта жылулығын сәби санасына дарытатын ата-анадан кейінгі адам ол, әрине, тәрбиешісі.
Тәрбиеші – ол баланың ең алғашқы көркем мінезді жылылық бейнесімен қарсы алатын, өз баласынан кем көрмей мерейін төгетін ұстазы, мейірбаны. Бала тағдырына ата-анадан кейінгі жауапкершілікті алатын тәрбиешілер білімнің алғашқы дәнін себелеп, бала санасына «Мен кіммін?, Менің әлемім қандай?, Мен кім боламын?» Міне, осыларды бастапқы болып танытатын тәрбиеші дер едім. Әр бүлдіршінмен тіл табыса білетін, әр бүлдіршіннің жанарына жылу бейнені қалыптастыратын да тәрбиешісі. Үйінде өз балам десе, түзде өзге баланың тәрбиесімен айналысатын бағбан да мейірбан жүректі тәрбиеші алдында бұл қайсарлық пен қабілеттілік деңгейін мойындаудың өзі бір керемет дер едім. Бала жанының бағбаны десе болғандай
Алып Ер Тоңға - түркі халықтарының арғы ата-тегі саналатын сақтар тарихынан сыр шертетін қаһармандық жыр. Біздің заманымызға “Алып ер тоңға” дастанының жалпы сюжеттік желісі мен жекелеген үзінділері ғана жеткен.
Дастанның басты қаһарманы Алып Ер Тоңға - аты аңызға айналған тарихи тұлға. Ол - біздің заманымыздан бұрынғы VII ғасырда өмір сүрген Тұран елінің әміршісі. көреген көсемі, сақтар әскерінің қолбасшысы, ержүрек батыры, "Алып" - сақтармен ғұндар заманынан бері ел қорғаған батырлардың қолбасшы ерлердің атына қосылып айтылып келе жатқан мәртебелі есім.