Менің анам - мен үшін ең жақын адам. Мен оны өте жақсы көремін. Ол әрқашанда менің қасымда, мені қиын жағдайда тастамайтын ерекше жан. Мен өз анамды мақтан тұтамын. Анадан қымбат менде ешкім жоқ. Менің анамның аты - Жанна. Маған оның оттай жарқыраған мөлдір көздері, әдемі күлкісі мен нәзік қолдары ұнайды. Менің анам өте мейірімді, ол адамдармен жақсы тіл табысады, оны барлығы да құрметтейді. Қиын кездерде ол жалғыз ғана мені жұбата алады. Туғаннан бері ол мен және менің ағамның қасында. Бізге өз махаббатын сыйлайды, қамқорлық жасайды. Мен өз анама алғыс білдіремін. Және оған көмек көрсетуге әрқашан дайынмын: ауыр сөмкелерді аламын, үйді жинаймын. Менің анам өте дәмді тамақ дайындайды және мен оған тамақ дайындауда өз көмегімді көрсетемін, сол барысында көп нәрсе біліп аламын. Мен ол әрқашан да күн сияқты жайнай берсін, оның күлкісі қасындағы адамдардың көңіл-күйлерін көтерсін, оның армандары орындалсын деп тілектеспін. Өйткені махаббат, қамқорлық тек қана бізге, балаларға ғана, сонымен қатар біздің аяулы аналарымызға керек. Мен оны өз бағаларымен, жақсы тәртібімен қуантамын және әрқашанда оған көмектесемін
Қазтуған Сүйінішұлы (XVII ғасыр) - мырза, батыр, жырау. Халық арасында Қарға бойлы Қазтуған атанып кеткен айтулы жорық жырауы.
Қазтуған жырау ноғайдың Едисан ордасының билеушісі Сүйініш мырзаның ұлы.
Объяснение:
Қазтуған жыраудың "Мадақ жыры", "Туған жермен қоштасу" сынды туындыларын ежелгі қазақ поэзиясының таңдаулы үлгілеріне жатқызуға болады. Ақынның халық жыраулары арқылы жеткен бірқатар толғаулары И.Березиннің "Түрік хрестоматиясында" (1862), Ғабдолла Мұштақтың 1910 жылы шыққан "Шайыр, яки қазақ ақындарының басты жырлары" жинағында, М.Мағауиннің "Алдаспан" кітабында (1970) жарияланды.
Қазтуған Сүйінішұлы (XVII ғасыр) - мырза, батыр, жырау. Халық арасында Қарға бойлы Қазтуған атанып кеткен айтулы жорық жырауы.
Қазтуған жырау ноғайдың Едисан ордасының билеушісі Сүйініш мырзаның ұлы.
Объяснение:
Қазтуған жыраудың "Мадақ жыры", "Туған жермен қоштасу" сынды туындыларын ежелгі қазақ поэзиясының таңдаулы үлгілеріне жатқызуға болады. Ақынның халық жыраулары арқылы жеткен бірқатар толғаулары И.Березиннің "Түрік хрестоматиясында" (1862), Ғабдолла Мұштақтың 1910 жылы шыққан "Шайыр, яки қазақ ақындарының басты жырлары" жинағында, М.Мағауиннің "Алдаспан" кітабында (1970) жарияланды.