Бір Аллаға жазбасқа…” – дейді. Бұл сөз білген адамға Құранның тұтас бөлігі. Жырау Алланы жалғыз деп таны деп тұр. Егер адам осы Алланы құлшылықта бір деп тану түсінігінен ауытқыса, барлық ғұмыры оған еш пайда бермейді және істеген ісі ақыретте де қажетіне жарамайды. Құранда ондай адамдар жайлы: «Расында саған да, сенен бұрынғыларға да: «Егер Аллаға ортақ қоссаң әлбетте амалың жойылып кетеді де анық зиянға ұшыраушылардан боласың» деп уахи етілді» делінген. Құранда амалдардың жойылуын «хабато» дейді. Қазақша тілдік мағынасында, «артық жем жеп, күпті болып ісініп жарылған мал» дегенге жақын. Яғни, Аллаға серік қосқан адам – күбініп арам өлген мал тәрізді, жақсылығы ескерілмейді, сауабында салмақ жоқ. Демек Құран түсінігінде Аллаға ортақ қосу ең үлкен зұлымдық. Алланы бірлеу бүкіл жақсылықтың бастауы. Осыны білген Бұқар бабамыз әуелі бір «Аллаға жазбасты» (ортақ қосып қоймауды) тілге тиек қылып отыр.
Толағай" - халық аңызы. Шығыс Қазақстан облысы Тарбағатай ауданындағы тау атауына байланысты аңызда бұрынғы өткен заманда, үлкен өзен бойында Саржан Томанышұлы деген аңшы өмір сүргендігі, жылдар жылжып, күндер өткенде оның әйелі Айсұлу өмірге ұл әкелгендігі, қуанған әкешеше дүбірлетіп той өткізіп, балаға Толағай деген ат қойғандығы айтылады. Ертегі желісіндегідей сюжеттер бой көрсетіп, Толағай ай санап емес, күн санап өседі. Төрт жасында нағыз батырға айналып, жетіге келгенде белдесуге шақ адам табылмайды. Әкесімен бірге аңға шығып, атақты аңшыға айналады. Бірде олардың мекеніне жұт келеді. Жауын жаумай, қуаңшылық болады. Шөлден мал қырылып, адам өледі. Күннің ыстығынан киіз үй- ді паналап, анасымен әңгімелесіп, Толағай одан жаңбырлы жерді сұрайды. Анасы қиыр шетте өткен жастығын еске алып, ешқашан құрғақшылықты білмейтін, шөбі шүйгін мекеннің бар екенін айтады, таулары аспан тіреген жер жаннаты Тарбағатай жайлы ұзақ әңгімелейді.
Бір Аллаға жазбасқа…” – дейді. Бұл сөз білген адамға Құранның тұтас бөлігі. Жырау Алланы жалғыз деп таны деп тұр. Егер адам осы Алланы құлшылықта бір деп тану түсінігінен ауытқыса, барлық ғұмыры оған еш пайда бермейді және істеген ісі ақыретте де қажетіне жарамайды. Құранда ондай адамдар жайлы: «Расында саған да, сенен бұрынғыларға да: «Егер Аллаға ортақ қоссаң әлбетте амалың жойылып кетеді де анық зиянға ұшыраушылардан боласың» деп уахи етілді» делінген. Құранда амалдардың жойылуын «хабато» дейді. Қазақша тілдік мағынасында, «артық жем жеп, күпті болып ісініп жарылған мал» дегенге жақын. Яғни, Аллаға серік қосқан адам – күбініп арам өлген мал тәрізді, жақсылығы ескерілмейді, сауабында салмақ жоқ. Демек Құран түсінігінде Аллаға ортақ қосу ең үлкен зұлымдық. Алланы бірлеу бүкіл жақсылықтың бастауы. Осыны білген Бұқар бабамыз әуелі бір «Аллаға жазбасты» (ортақ қосып қоймауды) тілге тиек қылып отыр.
Толағай" - халық аңызы. Шығыс Қазақстан облысы Тарбағатай ауданындағы тау атауына байланысты аңызда бұрынғы өткен заманда, үлкен өзен бойында Саржан Томанышұлы деген аңшы өмір сүргендігі, жылдар жылжып, күндер өткенде оның әйелі Айсұлу өмірге ұл әкелгендігі, қуанған әкешеше дүбірлетіп той өткізіп, балаға Толағай деген ат қойғандығы айтылады. Ертегі желісіндегідей сюжеттер бой көрсетіп, Толағай ай санап емес, күн санап өседі. Төрт жасында нағыз батырға айналып, жетіге келгенде белдесуге шақ адам табылмайды. Әкесімен бірге аңға шығып, атақты аңшыға айналады. Бірде олардың мекеніне жұт келеді. Жауын жаумай, қуаңшылық болады. Шөлден мал қырылып, адам өледі. Күннің ыстығынан киіз үй- ді паналап, анасымен әңгімелесіп, Толағай одан жаңбырлы жерді сұрайды. Анасы қиыр шетте өткен жастығын еске алып, ешқашан құрғақшылықты білмейтін, шөбі шүйгін мекеннің бар екенін айтады, таулары аспан тіреген жер жаннаты Тарбағатай жайлы ұзақ әңгімелейді.