Бізді кішкентайымыздан тәртіпті, жақсы адам болуға үйретеді. Сөйтіп біз тек жақындарымыздың алдында ғана емес, өзгелердің көзінше де жақсы болуға тырысып бағамыз: әріптес достарымыздың жұмысын жасай саламыз, соңғы ақшамызды қарыз сұраған құрбымызға бере саламыз, қауіпті болса да досымызға көмектесуге аттанамыз. Жақсы адам ретінде әлемге жақсы жағымыздан көрінгіміз келеді, алайда әлем бізге әрдайым жақсылықпен жауап бермейді.
Әрдайым жақсы адам болып көріну психикалық тұрғыдан денсаулыққа әсер етеді. Психологтардың айтуынша, әрдайым «жақсы адам болып көріну» тастанды боламын деген қорқыныштан туындаған мазохизмнің бір түрі. Тәрбиемен зорлап міндеттелген жақсы адамның образын арқалап жүремін деп адам көптеген психикалық ауруларға шалдығуы мүмкін.
Адам тек ішкі қалауларын оята алған кезде ғана «жақсы адам» образынан шығып, тым құрығанда шығуға тырысып, жаңа өмірге қадам басуы керек. Және жаңа өмір – жаман болса да, жақсы болса да, ол нағыз шынайы өмір!
«Жақсы адам» кейпінен шығудың мына амалдарына назар салыңыздар:
Әрдайым ата-анаңыздың ризашылығын күтпеңіз. Сіз оң мен солды ажырата алатын ересек адамсыз. Шешім қабылдап үйреніңіз және өз қателіктеріңізді қабылдап, жауап бере біліңіз.
Өзгелер құптамаса да, жаныңыз қалаған іспен айналысыңыз.
Басқа адамдардың қайғысын, мәселелері мен жұмыстарын өз иығыңызға арта бермеңіз. Мұның бәрі сіз үшін артық ой мен салмақ.
Жақындарыңыздың үмітін ақтай алмасаңыз, өзіңізді кінәлі сезінбеңіз. Басқалардың көзінше сіз қателік жасасаңыз да, сізге бұл зорлап міндеттелген істер лабиринтінен шығудың бір амалы болар.
Сізден көмек сұрамаса, өз бетіңізбен көмекке жүгіруге асықпаңыз. Ал егер шынымен қажетсініп жатса, көмектесіп қана қоймай, жаныңызды рахатқа бөлейтін іс ретінде қараңыз.
Мұнымен біз, әлбетте, жақсы адам болмаңыз демейміз. Ақ ниетпен жақсылық жасап, ризашылыққа бөленгенге не жетсін? Бірақ, әрдайым жақсы адам боламын деп шынайы келбетіңізден айрылып қалмаңыз. Әрі өмірдің талабы сол, керек кезде «Жоқ» деп айтуға міндеттейді. Және бұл сіздің өміріңіз. Өз өміріңізге өзіңіз иелік ететін уақыт келді.
Бала тәрбиесi – игiлiктi iс. Берерi де, сұрауы да, жемiсi де мол тәрбие саласының ең өзектiсi.Халықта «Ағаш түзу өсу үшін оған көшет кезінде көмектесуге болады, ал үлкен ағаш болғанда оны түзете алмайсың» деп бекер айтылмаған. Сондықтан баланың бойына жастайынан ізгілік, мейірімділік, яғни адамгершілік құнды қасиеттерді сіңіріп, өз-өзіне сенімділікке тәрбиелеуде отбасы мен педагогтар шешуші роль атқаратыны белгілі.
Бүгінгі ұл – ертеңгі әке, ол әкеге қарап өседі.Бүгінгі қыз –ертеңгі ана,ол шешеге қарап өсіп, бой түзейді. Балаға білім,тәрбие беруде басты тұлға ұстаз болса, оны жалғастырушы, демеуші – ата –ана және қоғам.
Мектеп өмірі, оқушы тұлғасын әлеуметтендіру проблемасы әріптестік педагогиканы талап етеді. Және мектеп пен ата-ана, қоғам бірлескен кезде ғана тәрбие үрдісі өз жемісін нәтижелі бере бастайды.
Ынтымақ бар жерде тәрбие де бар. Ынтымақ бар жерде береке, бірлік те бар. Қоғамдық тәрбие жанұядан басталады. Ал сол жастар «рухани» байлықпен қалаптасады. Қандай бағытпен жүреді, қандай ізгі істер жасайды, қандай қоғам келешекті қалыптастырады? Ол жалғыз мектеп проблемасы болмауы керек. Оған ата-аналар да, қоғамның әрбір мүшесі де бірігіп атсалысуы қажет.
Бізді кішкентайымыздан тәртіпті, жақсы адам болуға үйретеді. Сөйтіп біз тек жақындарымыздың алдында ғана емес, өзгелердің көзінше де жақсы болуға тырысып бағамыз: әріптес достарымыздың жұмысын жасай саламыз, соңғы ақшамызды қарыз сұраған құрбымызға бере саламыз, қауіпті болса да досымызға көмектесуге аттанамыз. Жақсы адам ретінде әлемге жақсы жағымыздан көрінгіміз келеді, алайда әлем бізге әрдайым жақсылықпен жауап бермейді.
Әрдайым жақсы адам болып көріну психикалық тұрғыдан денсаулыққа әсер етеді. Психологтардың айтуынша, әрдайым «жақсы адам болып көріну» тастанды боламын деген қорқыныштан туындаған мазохизмнің бір түрі. Тәрбиемен зорлап міндеттелген жақсы адамның образын арқалап жүремін деп адам көптеген психикалық ауруларға шалдығуы мүмкін.
Адам тек ішкі қалауларын оята алған кезде ғана «жақсы адам» образынан шығып, тым құрығанда шығуға тырысып, жаңа өмірге қадам басуы керек. Және жаңа өмір – жаман болса да, жақсы болса да, ол нағыз шынайы өмір!
«Жақсы адам» кейпінен шығудың мына амалдарына назар салыңыздар:
Әрдайым ата-анаңыздың ризашылығын күтпеңіз. Сіз оң мен солды ажырата алатын ересек адамсыз. Шешім қабылдап үйреніңіз және өз қателіктеріңізді қабылдап, жауап бере біліңіз.
Өзгелер құптамаса да, жаныңыз қалаған іспен айналысыңыз.
Басқа адамдардың қайғысын, мәселелері мен жұмыстарын өз иығыңызға арта бермеңіз. Мұның бәрі сіз үшін артық ой мен салмақ.
Жақындарыңыздың үмітін ақтай алмасаңыз, өзіңізді кінәлі сезінбеңіз. Басқалардың көзінше сіз қателік жасасаңыз да, сізге бұл зорлап міндеттелген істер лабиринтінен шығудың бір амалы болар.
Сізден көмек сұрамаса, өз бетіңізбен көмекке жүгіруге асықпаңыз. Ал егер шынымен қажетсініп жатса, көмектесіп қана қоймай, жаныңызды рахатқа бөлейтін іс ретінде қараңыз.
Мұнымен біз, әлбетте, жақсы адам болмаңыз демейміз. Ақ ниетпен жақсылық жасап, ризашылыққа бөленгенге не жетсін? Бірақ, әрдайым жақсы адам боламын деп шынайы келбетіңізден айрылып қалмаңыз. Әрі өмірдің талабы сол, керек кезде «Жоқ» деп айтуға міндеттейді. Және бұл сіздің өміріңіз. Өз өміріңізге өзіңіз иелік ететін уақыт келді.
Объяснение:
ответ: Қыз бала — ұлттың ұяты, халықтың шырайы
Бала тәрбиесi – игiлiктi iс. Берерi де, сұрауы да, жемiсi де мол тәрбие саласының ең өзектiсi.Халықта «Ағаш түзу өсу үшін оған көшет кезінде көмектесуге болады, ал үлкен ағаш болғанда оны түзете алмайсың» деп бекер айтылмаған. Сондықтан баланың бойына жастайынан ізгілік, мейірімділік, яғни адамгершілік құнды қасиеттерді сіңіріп, өз-өзіне сенімділікке тәрбиелеуде отбасы мен педагогтар шешуші роль атқаратыны белгілі.
Бүгінгі ұл – ертеңгі әке, ол әкеге қарап өседі.Бүгінгі қыз –ертеңгі ана,ол шешеге қарап өсіп, бой түзейді. Балаға білім,тәрбие беруде басты тұлға ұстаз болса, оны жалғастырушы, демеуші – ата –ана және қоғам.
Мектеп өмірі, оқушы тұлғасын әлеуметтендіру проблемасы әріптестік педагогиканы талап етеді. Және мектеп пен ата-ана, қоғам бірлескен кезде ғана тәрбие үрдісі өз жемісін нәтижелі бере бастайды.
Ынтымақ бар жерде тәрбие де бар. Ынтымақ бар жерде береке, бірлік те бар. Қоғамдық тәрбие жанұядан басталады. Ал сол жастар «рухани» байлықпен қалаптасады. Қандай бағытпен жүреді, қандай ізгі істер жасайды, қандай қоғам келешекті қалыптастырады? Ол жалғыз мектеп проблемасы болмауы керек. Оған ата-аналар да, қоғамның әрбір мүшесі де бірігіп атсалысуы қажет.