Қазақ ұлтының тілі - тарихы мен бүгіні және болашағы бар ұлттық құнды қазына. Ұлтсыз тіл жоқ, тілсіз сол тілде сӛйлейтін, сол тілді дамытатын, динамикалық прогресске ӛсіретін халық жоқ. Осы себепті қазақ халқының тағдыры да қазақ тілімен тікелей байланысты. Осы кезекте тӛртінші билік кӛзі болып табылатын бүгінгі таңда ең үлкен сұранысқа ие, ӛзекті бұқаралық ақпарат құралдарының алатын орны ерекше. Кез келген ұлттың тілі, жағдайы, әлеуметтегі ӛзгерісі сол ұлттың бұқаралық ақпарат құралдары, соның ішінде телехабарлардан, газет-журналдар тілінен кӛрініс табады. Ал телехабарлар тілі - кӛпшілік кӛрермен қауымға бағытталған, ой- санасына негізделген ауызша әдеби сӛйлеу тілі. Қоғамның жан-жақты дамуымен бірге тілдің сӛздік қоры мен жиынтығы, сонымен бірге структуралық құрамы да арта түсуде. Академик Мұхтар Әуезовтің айтқанына назар аударар болсақ: "Халық арасында небір жаңа сӛз, жаңа терминдер туып жатады, бұл - табиғи процесс. Солардың шала туғандары ӛліп, мезгілін біліп туғандары қанаттанып, азаматтық сӛздер қатарына қосылады. Құдайға шүкір, сӛздік қоры жағынан қазақ тілі ешкімнен де кедей де кем де емес, әдебиетіміздің қаулап ӛсуінің бір себебі осында жатқан сияқты", [1]. Ауызша сӛйлеу тіліне негізделген бұқаралық ақпарат құралдарының тілдік дамуға тигізер әсері мен септігі зор екендігі туралы пайымдалып тұрғаны мәлім. Себебі, тіл - тарихи құбылыс, ол әрбір кезеңдерде ӛзіндік сипатта қолданыс табады. Бұқаралық ақпаратта тіл мезгіл сайын ӛзгеріске, жаңашылдыққа ұшырайды. Телехабарлар тілін, оның стильдік ерекшеліктерін зерттеу бүгінгі таңда ӛзекті мәселе болып отыр.
Нефтяная отрасль казахстана — одна из основных отраслей казахстана. первая казахская нефть добыта в ноябре 1899 года на месторождении карашунгул, в атырауской области. добыча нефти в казахстане в 1992 году составила 25,8 млн тонн, а в 2012 году составила 80 млн тонн. [1] казахстан является одной из нефтедобывающих стран мира. нефть в казахстане начали добывать ещё в конце xix века, намного раньше чем в иране, кувейте, мексике, норвегии, саудовской аравии. первыми высокую вероятность нахождения в этом регионе промышленных запасов нефти отметили российские военные, путешественники и ученые. сведения о нефтеносности казахской земли встречаются, например, в записках а. бековича-черкасского, направленного по указу петра i из астрахани в хиву. эта экспедиция в 1717 году пересекла территорию атырауской области и собрала общие и гидрогеологические данные об этой местности, включая сведения о нефти. урало-эмбинский район в течение xviii и первой половины xix веков посетили исследователи: и. лепихин (1771), п. рычков (1772), п. паллас (1775), с. гмелин (1783) и другие. в своих записках они гидрографические и топографические сведения, а также краткие геологические данные о полезных ископаемых. во второй половине xix века уже началось и геологическое исследование, ученые описали уже известные месторождения и дали характеристику природно-климатическим особенностям района.
