40 Оқиық
3. Түсініп оқы.
Қа
Білмеймін. Бір қалаға
келе жатырмыз?
Кілемім, осы жерге
тоқтайық. Қайда
келе жатырмыз?
жа
1.
1
Айтыңызшы, біз
қай елге келдік?
Өте көне
қалаға келдік.
Қонақүйге
барайық.
Бұл – Сығанақ. Қазақ
еліне келдіңдер.
..."
Бұл кілемге не болды,
неге ұшпайды? Апама
барғым келеді.
Жүр, базарға бара-
йық, кілемге ақыл
кіретін шығар.
Оқиық және жауап берейік
4. Әңгіменің мазмұнын болжап айт. Сұрақтарды басшылыққа ал.
1. Сұлтан мен Әсет қайда келе жатыр?
2. Балалар қай жерге тоқтады?
3. Балаларға бірінші кім кездесті?
4. Балаларға ол адам не дейді?
5. Сұлтан мен Әсет қайда барады?
6. Балалар неліктен көңілсіз?
7. Әрі қарай қандай оқиға болады? Болжа.​

 Ғабит Мүсірепов (1902-1985) - Қазақ әйгілі жазушысы, қоғам қайраткері. Туған жері қазіргі Солтүстік Қазақстан облысынының Жамбыл Ауданы.Алғашқыда ауыл молдасынан арабша хат таныған Ғабит жастайынан әуелі екі жылдық ауылдық орыс мектебін, кейін төрт жылдық жоғары басқыш орыс мектебін бітіріп, Қазан төңкерісінен кейін үстемдік алған Кеңес өкіметінің жұмысына әжептеуір орысша сауаты бар адам ретінде араласып, түрлі қызмет атқарадыОрыс мектебінде жүргенде орыстың атақты ақын жазушыларының шығармаларын оқып білуі, ауыл мектебінде өзін оқытқан әдебиетші мұғалім Бекет Өтетілеуовтың әсер ықпалы болашақ жазушының әдебиетке ерекше ықылас аударуына септігін тигізедіҒабит Мүсірепов өзінің қоғамдық, публицистік, журналистік, сыншылдық қызметімен де туған халқының мәдениетінің дамуына зор еңбек сіңірді. Алайда қазақ халқы оны үлкен суреткер жазушы деп таниды, көркем сөздің хас шебері деп біледі, құрмет тұтады..Ол бірнеше мәрте Қазақ КСР Жоғарғы Кеңесінің, бір рет КСРО Жоғарғы Кеңесінің депутаты және Қазақ КСР Жоғарғы Кеңесінің төрағасы болып сайланды. Екі мәрте Ленин орденімен және Еңбек Қызыл Ту ордендерімен марапатталды.

Көктемде келер,
Құстар да жетер ән салып.
Көктер де шығар,
Көгілдір нұрға тамсанып.
Сулар да тасар,
Кетпесе екен деп тіле,
Мұхиттар көлге қарсы ағып.

(Автор не указан, напечатано ЗДЕСЬ)

Или возьмите отрывок из стихотворения Абая.

Жазғытұры

Жазғытұры қалмайды қыстың сызы,
Масатыдай құлпырар жердің жүзі.
Жан-жануар, адамзат анталаса,
Ата-анадай елжірер күннің көзі.

Жаздың көркі енеді жыл құсымен,
Жайраңдасып жас күлер құрбысымен.
Көрден жаңа тұрғандай кемпір мен шал,
Жалбаңдасар өзінің түрғысымен.