5-6-сабақ Қазіргі айтыс шеберлері Ойтүрткі • Қазіргі айтыс ақындарынан кімдерді білесіңдер? • Суретке қарап, айтыстың қалай өтетінін баяндаңдар. H ЕН Н. Ж.Мусина мен Е.Әміров айтысы 1-тапсырма. Айтыстың үзіндісін рөлге бөліп окындар
Менің өлкем өте әсем. Табиғаты өте тамаша, айнала тау, тау етегінде мөп-мөлдір көл. Жаз мезгілінде көгалда ойнап, суда шомылып шаттыққа бөленген бақытты балаларды көресің. Қала ортасында осындай бақытты болашаққа жетуіміздің басты кейіпкерлері, Отанымызды, елімізді, қасиетті жерімізді жаудан қорғаған Халық Қаһармандарына үлкен ескерткіш орнатылған. Батыр аталарымыздың ерліктері ел есінде. Мен өз өлкемді, өз халқымның салт-дәстүрін сүйемін. Жергілікті халықтар, сан ұлт өкілдері болса да, Ұлы Жеңіс күнін қуана қарсы алып, бірге тойлайды.
Соқпаса екен пайдасын!- деп күйініп, көкірегін қарс айырып, запыран жырын төгіпті-ау ұлы жырау! Бұл жырдың шыққанына арада аттай алты ғасыр өтіпті. Біз шүкіраман - өзімізше еркін елміз. Алайда Қазтуған атамыздың: «Біздің кейінгі өскен жас бала, аузы түкті кәпірдің соқпаса екен пайдасын!» деп аса қауіп қылып, сақтандыра айтқан өсиетінің өміріміздің көп тұсында орын алып жатқанын сезіп-білген сайын қабырғаң қайысады. Бұған мысал іздесеңіз алысқа көз салудың қажеті шамалы, біздің Орал қаласы әбден жарап қалады.
Он бесінші ғасырда өмір сүрген жырау Қазтуған бабамыздың «Қонысымен қоштасуы» деп аталған жырын оқығанда-ақ сол бір ел басына күн туған алмағайып заманның елесі көз алдыңызға келгендей болады.
Менің өлкем өте әсем. Табиғаты өте тамаша, айнала тау, тау етегінде мөп-мөлдір көл. Жаз мезгілінде көгалда ойнап, суда шомылып шаттыққа бөленген бақытты балаларды көресің. Қала ортасында осындай бақытты болашаққа жетуіміздің басты кейіпкерлері, Отанымызды, елімізді, қасиетті жерімізді жаудан қорғаған Халық Қаһармандарына үлкен ескерткіш орнатылған. Батыр аталарымыздың ерліктері ел есінде. Мен өз өлкемді, өз халқымның салт-дәстүрін сүйемін. Жергілікті халықтар, сан ұлт өкілдері болса да, Ұлы Жеңіс күнін қуана қарсы алып, бірге тойлайды.
Объяснение:
ответ:Адыра қалған көк Жайық,
Аңырап қалған қонысым!
Қонысымнан ауған соң,
Кетпегей еді ырысым.
Таудағы тарлан бөрі едім,
Тарылған сынды тынысым.
Кейінгі өскен жас бала,
Ақ балтырын түрініп,
Басарына ерініп,
Көкірегі күйініп,
Тек тірлікке сүйініп,
Ықтиярсыз жүгіріп,
Аузы түкті кәпірдің
Етпегей еді жұмысын!
Бұл қоныстан кетпесең,
Мұны талақ етпесең,
Екеу-екеу сөйлесіп,
Біздің кейінгі өскен жас бала
Аузы түкті кәпірдің
Соқпаса екен пайдасын!- деп күйініп, көкірегін қарс айырып, запыран жырын төгіпті-ау ұлы жырау! Бұл жырдың шыққанына арада аттай алты ғасыр өтіпті. Біз шүкіраман - өзімізше еркін елміз. Алайда Қазтуған атамыздың: «Біздің кейінгі өскен жас бала, аузы түкті кәпірдің соқпаса екен пайдасын!» деп аса қауіп қылып, сақтандыра айтқан өсиетінің өміріміздің көп тұсында орын алып жатқанын сезіп-білген сайын қабырғаң қайысады. Бұған мысал іздесеңіз алысқа көз салудың қажеті шамалы, біздің Орал қаласы әбден жарап қалады.
Он бесінші ғасырда өмір сүрген жырау Қазтуған бабамыздың «Қонысымен қоштасуы» деп аталған жырын оқығанда-ақ сол бір ел басына күн туған алмағайып заманның елесі көз алдыңызға келгендей болады.
Объяснение:осы 100% дұрыс лайк басуды ұмытпа