5- тапсырма. Сөйлемді жалғастырыңыз. Қазақ даласында құрметтеген. Қажетті бұйымдар кең тараған. Халық өнерді ерекше қолдан жасады. Қазақта ою өрнек қолөнер өте ерте дамыды.
Магжан жумабаев - замечательный казахский писатель, поэт, публицист, один из основателей новой казахской . его стихам, поэмам, рассказам присущ обостренный трагизм, выражающий чувство ответственности перед народом и вытекающее из него обращение к истокам и переломным моментам . в то же время магжан воспринял общечеловеческое художественное и научное наследие, начиная с шекспира, пушкина, соловьева и кончая символизмом, технократизмом и шпенглером. столь распространенные в наши дни экзистенциальные мотивы довольно явственно просматриваются в его творчестве. после долгих лет замалчивания магжан жумабаев открылся нам заново. магжан бекенулы жумабаев родился 25 июня 1893 года в урочище сасыккуль сарыайгырской волости петропавловского уезда. умер 19 марта 1938 года в алма-ате. магжан происходил из зажиточной семьи, его отец бекен был бием, волостным . с четырех лет он начинает изучать восточные языки и . ранние стихи магжана не сохранились. арабский, персидский и турецкий языки он продолжает осваивать в медресе бегишева в кзыл-орде, получив там среднее мусульманское образование. в 1910 году он поступает в медресе галия, высшее мусульманское заведение в городе уфе. но по совету преподавателя галымжана ибрагимова, ставшего классиком татарской , магжан ищет другие пути пополнения образования. при содействии ибрагимова в 1912 году в казани впервые выходят в печати произведения юного магжана. в этот же период при наставничестве со стороны миржакипа дулатова и ахмета байтурсынова он изучает язык, знакомится с и европейской , сотрудничает с газетой "казах". магжан поступает в 1913 году в омскую учительскую семинарию. в годы, проведенные в омске, магжан принимает активное участие в создании общества "бирлик" ("единство"), редактирует его рукописный журнал "". в целом же, как поэт жумабаев - мастер интимной лирики. он боготворит дар любви как неземное счастье и радость. он живописует саму страсть, ее яркую вспышку и бурное течение. такие его стихотворения как "мое желание", "и меня ты, смерть, убаюкай", "люблю", "эй, сарсембай", "темная буревая ночь" составили сокровищницу казахской поэзии. отдавая дань символизму, магжан подобно другим представителям этого направления сделал много полезного для развития . наследие магжана жумабаева выдержало испытание временем, оно органически вошло в казахской поэтической культуры, составив наряду с творчеством других классиков ее неотъемлемую часть.
Жайлауында жүрген жігіт бағып қой, Дос келді деп, жасап жатыр анық той. Алғашқы рет көріп тұрсың сен оны, Нағыз қазақ осы, міне, танып қой. Сәйгүлікті құйрық-жалы таралған, Сүйетұғын қазақ осы, қараңдар. Қазақ осы күй шығарып, ән салып, Көкпар тартып, қыз қууға жаралған. Қазақ осы - айтатұғын желге сыр, О, ағайын, халық емес ол кесір. Қазақ осы - аңғал-саңғал жабусыз, Қазақ осы - ағыл-тегіл, көл-көсір. Қазақ осы - дала дейтін, күн дейтін, Қазақ осы - «Өнер алды - тіл» дейтін. Қазақ осы - қарасың ба, ақсың ба, Қоңырсың ба, жатырқауды білмейтін. Қазақ осы - көргенінен танбайтын, Той-думансыз оты түзу жанбайтын. Қазақ осы - алудай-ақ алатын, Ал беруден алдына жан салмайтын. Қазақ осы - ашық жарқын қабағы, Қонақ келсе шабылып бір қалады. Байқа да тұр, саған да ол кетерде, Ат мінгізіп, жібек шапан жабады. Ат мінгізіп, жібек шапан жабады. Қазақ осы - құда бол деп қинайтын, Құдаларын құдайындай сыйлайтын. Қазақ осы - дүние мен малыңды, Оңды-солды шашу үшін жинайтын. Қазақ осы - жайып жатқан қанатын, Батыр халық, ақын халық - дәл аты. Қазақ осы - өзімсінген адамға, Насыбайға бола өкпелеп қалатын. Жайлауында жүрген жігіт бағып қой, Дос келді деп, жасап жатыр анық той. Алғашқы рет көріп тұрсың сен оны, Нағыз қазақ осы, міне, танып қой.
Дос келді деп, жасап жатыр анық той.
Алғашқы рет көріп тұрсың сен оны,
Нағыз қазақ осы, міне, танып қой. Сәйгүлікті құйрық-жалы таралған, Сүйетұғын қазақ осы, қараңдар. Қазақ осы күй шығарып, ән салып,
Көкпар тартып, қыз қууға жаралған.
Қазақ осы - айтатұғын желге сыр, О, ағайын, халық емес ол кесір. Қазақ осы - аңғал-саңғал жабусыз,
Қазақ осы - ағыл-тегіл, көл-көсір. Қазақ осы - дала дейтін, күн дейтін,
Қазақ осы - «Өнер алды - тіл» дейтін.
Қазақ осы - қарасың ба, ақсың ба, Қоңырсың ба, жатырқауды білмейтін.
Қазақ осы - көргенінен танбайтын, Той-думансыз оты түзу жанбайтын.
Қазақ осы - алудай-ақ алатын,
Ал беруден алдына жан салмайтын.
Қазақ осы - ашық жарқын қабағы, Қонақ келсе шабылып бір қалады. Байқа да тұр, саған да ол кетерде, Ат мінгізіп, жібек шапан жабады. Ат мінгізіп, жібек шапан жабады. Қазақ осы - құда бол деп қинайтын,
Құдаларын құдайындай сыйлайтын.
Қазақ осы - дүние мен малыңды, Оңды-солды шашу үшін жинайтын.
Қазақ осы - жайып жатқан қанатын,
Батыр халық, ақын халық - дәл аты.
Қазақ осы - өзімсінген адамға, Насыбайға бола өкпелеп қалатын. Жайлауында жүрген жігіт бағып қой,
Дос келді деп, жасап жатыр анық той.
Алғашқы рет көріп тұрсың сен оны,
Нағыз қазақ осы, міне, танып қой.